Αλκάθαρ της Σεγόβια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: {{coord|40|57|09|N|4|07|58|W|region:ES-CL_type:landmark|display=title}} thumb|250px To '''Αλκάθαρ της Σεγόβια... |
+ ιστορία από αγγλικά, έχει και συνέχεια |
||
Γραμμή 1:
{{coord|40|57|09|N|4|07|58|W|region:ES-CL_type:landmark|display=title}}
[[Αρχείο:Alcázar de Segovia 1-7-07.JPG|thumb|250px]]
To '''Αλκάθαρ της Σεγόβια''' (''Alcázar de Segovia'') είναι κάστρο το οποίο βρίσκεται στην παλαιά πόλη της [[Σεγόβια]], [[Ισπανία]]. Υψώνεται πάνω σε ένα απόκρημνο βράχο πάνω από τη συμβολή δύο ποταμών που πηγάζουν στα Σιέρρα Γουαδαρράμα. Εϊναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κάστρα-παλάτια στην Ισπανία εξαιτίας του σχήματός του, το οποίο μοιάζει με την πλώρη ενός πλοίου. Το Αλκάθαρ αρχικά κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα ως οχυρό, αλλά έκτοτε μετατράπηκε σε βασιλικό ανάκτορο, φυλακή, κολλέγιο βασιλικού πυροβολικού και στρατιωτική ακαδημία. Σήμερα χρησιμοποιείται ως μουσείο και κτίριο φύλαξης στρατιωτικών αρχείων.
== Ιστορία ==
[[Αρχείο:Segovia - Alcazar ext 02.jpg|left|220px|thumb|Ο πύργος του Ιωάννη Β΄]]
Το Αλκάθαρ της Σεγόβια, όπως και πολλές άλλες οχυρώσεις στην Ισπανία, ξεκίνησε ως αραβικό οχυρό, το οποίο με τη σειρά του χτίστηκε πάνω σε ένα ρωμαϊκό οχυρό, από το οποίο όμως σώζονται λίγα δομικά χαρακτηριστικά. Λίγες πέτρες που σώζονται είναι παρόμοιες με αυτές του [[Υδραγωγείο της Σεγόβια|ρωμαϊκού υδραγωγείου της Σεγόβια]]. Η πρώτη αναφορά σε αυτό το Αλκάθαρ έγινε το 1120, περίπου 32 μετά την ανακατάληψη της πόλης από τους Χριστιανούς (κατά τη διάρκεια της περιόδου στην οποία ο Αλφόνσο ΣΤ΄ τους Λεόν και της Καστίλλης ανακατέλαβε εκτάσεις νότιου του [[Ντουέρο]] μέχρι το [[Τολέδο]] και ακόμη πιο μακριά). Το κτίριο αναφέρεται για πρώτη φορά ως Αλκάθαρ το 1155, σε μια επιστολή που ανήκει στο αρχείο του καθεδρικού της Σεγόβια.
Το σχήμα και η μορφή του Αλκάθαρ δεν ήταν γνωστά μέχρι τη βασιλεία του Αλφόνσο Η΄ (1155-1214), όμως παλαιότερες καταγγραφές αναφέρουν ένα ξύλινο φράκτη. Οπότε, είναι πολύ πιθανόν ότι πριν τη βασιλεία του Αλφόνσο Η΄, δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα ξύλινο οχυρό το οποίο κατασκευάστηκε πάνω σε αρχαία ρωμαϊκά θεμέλια. Ο Αλφόνσο Η΄ και η σύζυγός του, [[Ελεονώρα της Αγγλίας|Ελεονώρα των Πλανταγενέτων]], μετέτρεψαν το Αλκάθαρ σε κύρια κατοικία τους και έγιναν πολλές εργασίες ώστε να ανεγερθούν τα πρώτα τμήματα του πέτρινου οχυρού που βλέπουμε σήμερα.
[[Αρχείο:Alcazar05 5-4-04.JPG|thumb|right|Το Αλκάθαρ όπως φαίνεται από το νότο]]
[[Αρχείο:Armeria Alcazar Segovia 3.JPG|thumb|Οπλοστάσιο]]
Το Αλκάθαρ, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, παρέμεινε μία από τις αγαπημένες κατοίκίες των μοναρχών του βασιλείου της Καστίλης και οχυρό-κλειδί στην άμυνα του βασιλείου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κατασκευάστηκε το σημερινό κτίριο και το παλάτι επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους μονάρχές της δυναστείας [[Οίκος της Τραστάμαρα|Τραστάμαρα]].
Το 1258, τμήματα του Αλκάθαρ έπρεπε να ξαναχτιστούν από το βασιλία [[Αλφόνσος Ι΄ της Καστίλης|Αλφόνσο Ι΄]] μετά την κατάρρευση μίας οροφής και λίγο αργότερα, τη μετατροπή της αίθουσας των βασιλέων σε κοινοβούλιο. Όμως, ο άνθρωπος ο οποίος συνεισφέρε περισσότερο απ'όλους στην συνεχιζόμενη κατασκευή του Αλκάθαρ ήταν ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄, ο οποίος έκτισε τον «Νέο Πύργο» (πύργος του Ιωάννη Β΄ όπως είναι γνωστός σήμερα).
Το 1474, το Αλκάθαρ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο της βασίλισσας [[Ισαβέλλα Α΄ της Καστίλης|Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλης]]. Τις 12 Δεκεμβρίου, τα νέα του θανάτου του βασιλιά Ερίκου Δ΄ στη Μαδρίτη έφτασαν στη Σεγόβια και η Ισαβέλλα κρύφτηκε αμέσως εντός των τοιχών του Αλκάθαρ, όπου είχε την υποστήριξη του Ανδρές Καμπρέρα και του συμβουλίου της Σεγόβια. Στέφθηκε την επόμενη μέρα βασίλισσα της Καστίλης και της Λεόν.
Η επόμενη σημαντική ανακαίνιση στο Αλκάθαρ έλαβε χώρα από τον βασιλιά [[Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας|Φίλιππο Β΄]], μετά τον γάμο του με την [[Άννα της Αυστρίας (1549–1580)|Άννα της Αυστρίας]]. Πρόστεσε τους μυτερούς οβελούς από σχιστόλιθο ώστε να μοιάζει με τα κάστρα της κεντρικής Ευρώπης. Το 1587, ο αρχιτέκτονας Φρανθίσκο δε Μοράρ ολοκλήρωσε τον κύριο κήπο και το Σχολείο της Τιμής του κάστρου.
Η βασιλική αυλή τελικά μετακινήθηκε στη [[Μαδρίτη]] και το Αλκάθαρ τότε μετατράπηκε σε κρατική φυλακή για σχεδόν δύο αιώνες πριν ο βασιλιάς [[Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας|Κάρολος Γ΄]] ιδρύσει τη βασιλική σχολή πυροβολικού το 1762. Το κτίριο συνέχισε να στεγάζει τη σχολή για σχεδόν 100 χρόνια, μέχρι τις 6 Μαρτίου 1862, όταν μία φωτιά κατέστρεψε την οροφή του θησαυροφυλάκιου, του οπλοστασίου, των κοιτώνων και το πλαίσιο.
Το κτίριο άρχισε να αποκαθίσταται στην αρχική του κατάσταση το 1882. Το 1896, ο βασιλιάς Αλφόνσο ΙΓ΄ διέταξε το Αλκάθαρ να δωθεί στο υπουργείο πολέμου ως στρατιωτική ακαδημία.
{{σε χρήση}}
| |||
