Απελευθέρωση της Αθήνας (1944): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Το κενό εξουσίας: η παράγραφος βασίζεται σε μη Ιστορικό. ΞΕπερασμένο. Αν υπάρχουν διαφωνίες γράψτε στη συζήτηση. |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον Istoria1944 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστη... |
||
Γραμμή 12:
==Η αποχώρηση==
Το πρωΐ (8:00 π.μ.) της 12ης Οκτωβρίου 1944 ο στρατηγός Φέλμι συνοδευόμενος από το δήμαρχο Αθηναίων Γεωργάτο κατάθεσε ένα στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη, ενώ ήδη οι μηχανοκίνητες φάλαγκες των γερμανών εγκατέλειπαν από νωρίς την Αθήνα διαμέσω της [[Ιερά Οδός|Ιεράς Οδού]]. Στις 9:15 π.μ. η γερμανική φρουρά της [[Ακρόπολη|Ακρόπολης]] προχώρησε στην υποστολή της [[Σβάστικα|ναζιστικής σημαίας]] έπειτα από συνολικά 1.624 μέρες κατοχής (ή 3,5 έτη, που μεσολάβησαν από τον Απρίλιο του [[1941]] έως εκείνη την ημέρα) και ένας στρατιώτης τύλιξε βιαστικά το σύμβολο της κατοχής και αποχώρησε από τον Ιερό Βράχο. Ακολούθησαν [[Μάχη της Ηλεκτρικής|συγκρούσεις]] μεταξύ [[ΕΛΑΣ]] και ελλήνων εργατών με τους ναζί δολιοφθορείς, που απέτρεψαν την
==Η μάχη των διαδηλώσεων==
Γραμμή 20:
Στις [[18 Οκτωβρίου]] του 1944 έφτασε στην Αθήνα, μαζί με βρετανικές δυνάμεις υπό το στρατηγό Σκόμπυ και τους άνδρες του "Ιερού Λόχου" της Μέσης Ανατολής, ο πρωθυπουργός [[Γεώργιος Παπανδρέου]] με μέλη της κυβέρνησης και τους Σπηλιωτόπουλο, Ζέβγο, οι οποίοι έσπευσαν στην Ακρόπολη υψώνοντας σε πανηγυρικό κλίμα τη γαλανόλευκη. Την ελληνική σημαία παρέδωσε στον πρωθυπουργό ο νέος δήμαρχος, της απελευθερωμένης πια πόλης [[Αριστείδης Σκληρός]] παρουσία του βρετανού πρεσβευτή Λίπερ και του αντιναύαρχου Μάνσφιλντ. Αντίθετα, στις ανταρτικές δυνάμεις δεν επιτράπηκε η είσοδος στην πρωτεύουσα, πλην ενός μικρού τμήματος του [[ΕΛΑΣ]] το οποίο παραστάθηκε συμβολικά στην τελετή. Εν συνεχεία η πομπή των επισήμων κατευθύνθηκε στη Μητρόπολη, όπου τελέσθηκε δοξολογία και ακολούθησε ο "''λόγος της Απελευθέρωσης''" από τον πρωθυπουργό, ο οποίος εκφωνήθηκε από κτίριο της [[Πλατεία Συντάγματος|Πλατείας Συντάγματος]] προς ένα σχεδόν παραληρούν ακροατήριο, το οποίο κραύγαζε συνθήματα για "''λαοκρατία''", "''τιμωρία των δωσιλόγων''" κ.λ.π. Ο Παπανδρέου απέφυγε να εκδηλώσει τις σαφείς προθέσεις του επί του πολιτειακού ζητήματος.
==Το κενό εξουσίας==
Στις τρεις ημέρες που μεσολάβησαν μεταξύ της γερμανικής αποχώρησης και της άφιξης των πρώτων βρετανικών μονάδων στο λιμάνι του Πειραιά, στην Αθήνα την εξουσία ασκούσε "σκιωδώς" ο διοικητικής της Αστυνομίας [[Άγγελος Έβερτ]], υπό την ανοχή των υπολοίπων παραγόντων. Αντίθετα με ότι υποστηρίχθηκε μεταπολεμικά, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ δεν είχαν, ούτε εξεδήλωσαν την πρόθεση να καταλάβουν βίαια την ελληνική πρωτεύουσα (όπως διέθεταν τη στρατιωτική δυνατότητα), εγκαθιδρύοντας κομμουνιστικό καθεστώς, κάτι το οποίο αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά των οπαδών και των μελών του εκείνο το κρίσιμο διάστημα. Αντίθετα, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι αυτοί που επεδίωκαν την διάσπαση των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων και την εμφύλια σύρραξη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους ήσαν οι βρετανοί, που δια του πρωθυπουργού τους [[Ουίνστον Τσώρτσιλ]] φέρονταν αποφασισμένοι να επιβάλουν στην Ελλάδα το καθεστώς της αρεσκείας τους<ref>[[Κομνηνός Πυρομάγλου]], "Ο Δούρειος Ίππος", σελ. 108 & 144</ref>.
==Πηγή==
* [http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1994/10/09101994.pdf "''12 Oκτωβρίου 1944: H μεγάλη ημέρα''"]
| |||