Γήινος φλοιός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + λινκς
Γραμμή 19:
<!--μετάφραση από τα πολωνικά από το χρήστη Xoristztiki-->]]
 
'''Γήινος φλοιός''' ή '''γεωφλοιός''' χαρακτηρίζεται το επιφανειακό στρώμα του [[πλανήτης (αστρονομία)Γη|πλανήτη]] [[Γη]], Η ονομασία είναι αρκετά παλαιά την οποία χρησιμοποίησε ο [[Καρτέσιος]], πλην όμως η εννοιολογική της σημασία έχει εξελιχθεί σημαντικά. Στην έκτασή του το στρώμα αυτό παρουσιάζει μια ανομοιομορφία αν ληφθούν υπόψη οι ζώνες ιζηματογένεσης πλησίον της επιφάνειας.<ref name="παράθυρο της γης">{{cite web|url=http://www.arvanitidis.gr/?p=276|title=Μυστηριώδης περιοχή χωρίς φλοιό υπάρχει στο μέσον του Ατλαντικού ωκεανού|date=6 Φεβρουαρίου 2007|publisher=physics4u|accessdate=2010-02-23|format=html|archiveurl=http://archive.is/Po4e7|archivedate=2013-07-02}}</ref><br>
Κατά το σύγχρονο ορισμό ο γεωφλοιός ορίζεται από την επιφάνεια της Γης μέχρι την [[ασυνέχεια Μοχορόβιτσιτς]] που ποικίλει σε βάθος κάτω από ωκεάνιες λεκάνες και ηπειρωτικές περιοχές με συνέπεια και ο γεωφλοιός να διακρίνεται ως ηπειρωτικός και ωκεάνιος.
 
Ο Γεωφλοιός παρότι διαχωρίζεται σε επιμέρους [[πέτρωμα|πετρώματα]] κύρια συστατικά του είναι το [[πυρίτιο]] και το [[αργίλιο]] εξ ου και η γεωλογική του διεθνή ονομασία '''σιάλ''' εκ των συμβόλων των εν λόγω χημικών στοιχείων '''SiAl'''.
 
==Γενικά==
Περιβάλλεται από την [[ατμόσφαιρα]] και πάνω σε αυτόν έχει αναπτυχθεί [[ζωή]]. Ο γήινος φλοιός καλύπτεται κατά 71% από τους [[ωκεανός|ωκεανούς]], δηλαδή [[νερό]]. Κύριο συστατικό του είναι το [[πυρίτιο]] και οι ενώσεις του, ενώ υπάρχει διαχωρισμός σε επιμέρους [[πέτρωμα|πετρώματα]].
 
Ο φλοιός βρίσκεται πάνω από το [[Μανδύας (γεωλογία)|μανδύα]], ενώ σε πολλά σημεία μεταξύ των δύο παρεμβάλλεται [[μάγμα]]. Ο φλοιός της γης δεν είναι ενιαίος, όπως της [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτης]], αλλά διασπασμένος σε [[τεκτονικές πλάκες]]. Τα πετρώματα του φλοιού και ο αέρας της γης ανανεώνονται<ref name="εισαγωγή" />, επειδή ο φλοιός μεταβάλλεται συχνά από γεωλογική άποψη. Αυτή η ευμεταβλητότητα οφείλεται στο μικρό πάχος του φλοιού και στην εσωτερική [[θερμική ενέργεια]] του πυρήνα, η οποία μεταφέρεται στο φλοιό μέσω ρευμάτων μάγματος του μανδύα<ref name="εισαγωγή" />. Οι τεκτονικές πλάκες απομακρύνονται, συγκρούονται και τρίβονται μεταξύ τους, δημιουργώντας λεκάνες που γεμίζουν με νερό (ωκεανούς) και [[βουνό|όρη]]. Η Γη είναι ο μοναδικός εσωτερικός πλανήτης του εσωτερικού ηλιακού συστήματος που διατηρεί μια σχετικά αυξημένη θερμοκρασία λόγω και του φλοιού της<ref name="εισαγωγή">{{cite web|url=http://www.geo.auth.gr/105/html/aauadeoopiao.html|title=ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΓΕΩΛΟΓΙΑ|last=Παυλίδης|first=Σπυρίδων|coauthors= Αλέξανδρος Χατζηπέτρος|publisher=Τμήμα Γεωλογίας ΑΠΘ|accessdate=2010-02-23|format=html}}</ref>. Ο φλοιός, όμως διαμορφώνεται και από [[Διάβρωση (αποσαφήνιση)|διαβρωτικές δυνάμεις]]. Ο φλοιός παίζει ενεργό ρόλο στην επιφάνεια της Γης, άρα και της ζωής, που βρίσκεται πάνω του, τον οποίο διαδραματίζει εξαιτίας της ευμεταβλητότητάς του<ref name="εισαγωγή" /><ref>{{cite web|url=http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3318.html|title=Το καυτό κλίμα θα μπορούσε να κάνει τη Γη μια άλλη Αφροδίτη |date=13 Μαΐου 2008 |publisher=Physics4u|accessdate=2010-02-23|format=html|archiveurl=http://archive.is/sNM8|archivedate=2012-09-08}}</ref>.