Χημική ρίζα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 11:
Οι ελεύθερες ρίζες μπορούν να παραχθούν με έναν αριθμό μεθόδων, που περιλαμβάνουν σύνθεσή τους σε πολύ μεγάλη αραίωση ή με πολύ αραιωμένα [[αντιδραστήριο|αντιδραστήρια]], αντιδράσεις σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες ή («βίαιη») διάσπαση μεγαλύτερων μορίων. Το τελευταίο (δηλαδή η «βίαιη» διάσπαση μεγαλύτερων μορίων) μπορεί να συμβεί με οποιαδήποτε διεργασία παρέχει αρκετή (για το σκοπό αυτό) [[ενέργεια]] στη μητρική ένωση, όπως [[ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία|ιονίζουσα ακτινοβολία]], (αρκετή) [[θερμότητα]], ηλεκτρική εκκένωση, [[ηλεκτρόλυση]] και ορισμένες (ειδικές) χημικές αντιδράσεις. Στην πραγματικότητα, οι ελεύθερες ρίζες (αποκαλύφθηκε ότι) είναι τα ενδιάμεσα στάδια για πολλές χημικές αντιδράσεις.
Οι ελεύθερες ρίζες παίζουν σημαντικό ρόλο στις [[καύση|καύσεις]], στην [[ατμοσφαιρική χημεία]], στον [[
Μέχρι τα τέλη του [[20ός αιώνας|20<sup>ού</sup> αιώνα]], η λέξη «ρίζα» χρησιμοποιούταν στη χημεία για να δείξει κάθε συνδεμένη ομάδα ατόμων, όπως το μεθύλιο (CH<sub>3</sub>-) ή το καρβοξύλιο (-COOH), είτε βρίσκονταν ως τμήμα ενός μεγαλύτερου μορίου (ή και σύμπλοκου ιόντος), είτε βρισκόταν μόνο του. Για το λόγο αυτό απαιτούνταν το πρόθεμα «ελεύθερη» (''free'') για να εξειδικεύσει κάποιος ότι εννοούσε την ασύνδετη κατάσταση ρίζας. Ακολουθώντας, όμως τις πρόσφατες ονοματολογικές μεταρυθμίσεις, κάθε τμήμα μεγαλύτερου μορίου τώρα ονομάζεται «λειτουργική ομάδα» (''functional group'') ή «υποκαταστάτης» (''substituent''), ενώ η «ρίζα» εννοείται πλέον πάντα ελεύθερη. Χρειάζεται όμως προσοχή το γεγονός ότι η παλιά ονοματολογία βρίσκεται ακόμη σε χρήση από μέρος της βιβλιογραφίας (και με την έννοια της ηλεκτρονικής αρθογραφίας).
|