Μάχη της Παραιτακηνής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στη [[Σουσιανή]] όπου είχε καταλήξει ο Ευμένης αναζητώντας συμμάχους ενώθηκε με τις συνασπισμένες δυνάμεις των ηγεμόνων των Άνω [[σατραπεία|σατραπειών]] ([[Πευκέστας|Πευκέστα]] της [[Περσία|Περσίδος]], [[ΤληπόλεμοςΤηλεπόλεμος|Τληπόλεμο]] της [[Καρμανία]]ς, [[Σιβύρτιος|Σιβύρτιο]] της [[Αραχωσία]]ς, [[Στάσανδρος|Στάσανδρο]] της [[Αρεία]]ς και [[Δραγγιανή]]ς, [[Εύδαμος|Εύδαμο]] της [[Ινδική]]ς και [[Ανδρόβαζος|Ανδρόβαζου]] από τη σατραπεία των [[Παροπαμισάδες|Παροπαμισαδών]], στην οποία σατράπης ήταν ο [[Οξυάρτης]]), οι οποίοι διοικούσαν 18.700 πεζούς, 4.600 ιππείς και 120 ελέφαντες συνολικά<ref>''The Library of History of Diodorus Siculus.Book XIX.14.1-8''</ref>. Στη μεγάλη συζήτηση που ακολούθησε εκεί, ο Ευμένης διπλωματικά πρότεινε συλλογική ηγεσία<ref>''The Library of History of Diodorus Siculus.Book XIX.15.1-4''</ref> κερδίζοντας την υποστήριξη τους έναντι των συναδέλφων τους της [[Βαβυλωνία]]ς και της [[Μηδία]]ς<ref name="ReferenceA">Ιστορία του Ελληνικού έθνους ''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι. ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ –ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (323-306 π.Χ.).ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΕΡΧΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΜΕΝΟΥΣ (319-316 π.Χ.).ΑΝΤΙΠΑΛΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΤΙΓΟΝΟΥ ΚΑΙ ΕΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ.σελ.262''</ref>.

Ο Αντίγονος διέθετε 28.000 βαρύ πεζικό, άγνωστο αριθμό ελαφρά οπλισμένων (μερικοί ερευνητές τους ανεβάζουν σε 5.000), 8.500 ιππείς και 65 ελέφαντες. Παρέταξε απέναντι από το βαρύ ιππικό του Ευμένη το δικό του ελαφρύ υπό τον [[Πείθων (σατράπης)|Πείθωνα]], στο κέντρο παρέταξε το βαρύ πεζικό του και ο ίδιος μαζί με το γιο του, [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο]], παρατάχθηκε με το βαρύ του ιππικό εναντίον του ελαφρού ιππικού του αντιπάλου του.Τους ελέφαντες μαζι με σχηματισμους ψιλών τους έταξε εμπρός από την παράταξή του τοποθετώντας τους περισσότερους, εμπρός από το δεξί του κέρας και το κέντρο και αφήνοντας ελάχιστους στο αριστερό, εκεί δηλαδή όπου βρίσκονταν ο Πείθων. Επίσης έδωσε λοξή κατεύθυνση στην παράταξη του. Το σχέδιο του Αντίγονου ήταν να επιτεθεί ο ίδιος με το βαρύ ιππικό του και να διασπάσει το αριστερό πλευρό του αντιπάλου του. Κατόπιν θα μπορούσε να πλευροκοπήσει το πεζικό του. Ταυτόχρονα στο άλλο κέρας ο Πείθων με τους ψιλούς (αφιπποτοξότες και λογχοφόρους) με αλλεπάληλλες επελάσεις και υποχωρήσεις θα συγκρατούσε το βαρύ ιππικό του Ευμένη<ref name="ReferenceC">Ιστορία του Ελληνικού έθνους''Τόμος Δ' Μέγας Αλέξανδρος –Ελληνιστικοί Χρόνοι. ΔΙΑΔΟΧΟΙ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ –ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (323-306 π.Χ.).ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΓΟΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΕΡΧΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΜΕΝΟΥΣ (319-316 π.Χ.).ΑΝΤΙΠΑΛΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΤΙΓΟΝΟΥ ΚΑΙ ΕΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ.Η μάχη της Παραιτακήνης (317 π.Χ.).σελ.263''</ref><ref>''The Library of History of Diodorus Siculus.Book XIX.29.1-7.''</ref>.

Ο Ευμένης επιτέθηκε με το βαρύ ιππικό του εναντίον του [[Πείθων (σατράπης)|Πείθωνα]] και σύντομα κινδύνευσε να κυκλωθεί. Για να αποφύγει αυτό τον κίνδυνο κάλεσε τον Εύδαμο με ένα απόσπασμα ιππέων από το άλλο κέρας του και αφού προέκτεινε την παράταξη του κατόρθωσε να τρέψει σε φυγή τον Πείθωνα και να τον καταδιώξει ως τους λόφους. Ταυτόχρονα οι αργυράσπιδες ύστερα από σκληρό αγώνα διασπούσαν το αντίπαλο κέντρο<ref name="ReferenceC"/><ref>''The Library of History of Diodorus Siculus.Book XIX.30.1-6''</ref>.

Ο Αντίγονος δεν κάμφθηκε. Εκμεταλεύτηκε μια στιγμιαία αταξία στις δυνάμεις του [[Ευμένης ο Καρδιανός|Ευμένη]] που βρίσκονταν απέναντι του λόγω των μετακινήσεων και της προέλασης του δεξιού και του κέντρου του και με μια επίθεση στο αριστερό κέρας του αντιπάλου του που βρίσκονταν απέναντι του κατόρθωσε να το διασπάσει και να το τρέψει σε φυγή. Έτσι του δόθηκε χρόνος για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του στις υπώρειες των λόφων<ref name="ReferenceC"/><ref>''The Library of History of Diodorus Siculus.Book XIX.30.7-10''</ref>.

Η ώρα είχε περάσει η νύκτα είχε φτάσει και υπό το φως της πανσελήνου οι δύο στρατοί ανασυντάσονταν για να συγκρουστούν και πάλι, λίγα χιλιομέτρα πιο μακριά από το πεδίο της πρώτης μάχης. Ωστόσο οι αρχηγοί βλέποντας τους στρατιώτες κατάκοπους και πεινασμένους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Ο Ευμένης προσπάθησε μάταια να πείσει τους άντρες του να βαδίσουν ως το πεδίο της πρώτης σύγκρουσης για να περισυλλέξουν τους νεκρους τους. Έτσι ο Αντίγονος αν και είχε μεγαλύτερες απώλειες (3.750 νεκρους και 4.000 τραυματίες έναντι 500 νεκρών και 900 τραυματιών του Ευμένη) μπορούσε να ισχυρισθεί ότι είχε νικήσει<ref name="ReferenceC"/><ref>''The Library of History of Diodorus Siculus.Book XIX.31.1-5''</ref>. .