Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πηγές |
Η βικιπαίδεια γράφεται στη δημοτική |
||
Γραμμή 40:
==Η ενθρόνιση==
Ήταν πρωτότοκος γιος του αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Ι΄|Κωνσταντίνου Ι΄ Δούκα]] ([[1059]]-[[1067]]) και της Ευδοκίας Μακρεμβολίτου. Νήπιο σχεδόν εστέφθη
Το φθινόπωρο του [[1071]], όταν έγινε γνωστό ότι οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ', οι φίλοι του Δούκα -πρωτοστατούντος του καίσαρα Ιωάννη Δούκα- αναγόρευσαν αυτοκράτορα τον Μιχαήλ και εξόρισαν την Ευδοκία στο [[μοναστήρι της Πιπερούς]], που η ίδια είχε ιδρύσει στην [[Προποντίδα]], όπου δια της βίας εκάρη μοναχή. Στο μεταξύ ο Ρωμανός Δ' ελευθερωθείς από τον [[σουλτάνος|Σουλτάνο]] [[Άλπ Αρσλάν]] ερχόταν να διεκδικήσει το θρόνο. Τότε ο Μιχαήλ Ζ΄ θορυβηθείς εξαπέστειλε στρατεύματα τα οποία συνέλαβαν τον Ρωμανό Δ' και τον τύφλωσαν.
Γραμμή 50:
Στη σιτοδεία και τον λιμό που ενέσκηψαν ήρθε να προστεθεί και η επιδρομή των Τούρκων, που θεώρησαν άκυρες τις συνομολογηθείσες συμφωνίες με τον Ρωμανό Δ' και εισβάλλοντας στη [[Μικρά Ασία]] κατέλαβαν τις εκεί περιοχές. Τον ίδιο καιρό συνέβη και η ανταρσία του Φράγκου Ουρσελίου, η επανάσταση της [[Βουλγαρία]]ς, η επιδρομή των Χρωβατών ([[Κροάτες|Κροατών]]) στην [[Ιλλυρία]] και των [[Νορμανδοί|Νορμανδών]] στην [[κάτω Ιταλία]], οι οποίοι στη συνέχεια στράφηκαν στα [[Αλβανία|αλβανικά]] παράλια. Εναντίον αυτών εστάλη ο στρατηγός [[Δαμιανός Δαλασσηνός]], ο οποίος ηττήθηκε κατά κράτος από τους Βουλγάρους και τους συμμάχους τους [[Σέρβοι|Σέρβους]]. Αποσταλείς στη συνέχεια ο στρατηγός [[Νικηφόρος Βρυέννιος]] κατόρθωσε να ειρηνεύσει τις χώρες εκείνες και να καθυποτάξει τους Βουλγάρους και να εκδιώξει τους Χρωβάτες, τους Σέρβους και τους Νορμανδούς. Νέες όμως θύελλες εξερράγησαν.
Ο στρατηγός Νέστωρ στη Δρίστρια (σημερ. [[Σιλίστρια]]) της Βουλγαρίας, δυσαρεστηθείς για την αργοπορία της μισθοδοσίας του και του στρατού του, απαίτησε τη καθαίρεση του Νικηφορίτζη. Αρνούμενος ο Μιχαήλ Ζ', ο Νέστωρ
==Εγκατάλειψη του θρόνου==
Μπροστά σ' αυτές τις συμφορές ο Μιχαήλ Ζ' παρέμεινε ανάλγητος και προχώρησε στην καθαίρεση του δαφνοστεφή στρατηγού Νικηφόρου Βρυέννιου και του στρατηγού Βασιλάκιου. Τότε ο Βρυέννιος στασίασε και αναγορεύθηκε «αυτοκράτορας πασών των επαρχιών από Δυρραχίου μέχρι Αδριανουπόλεως» και αυτής της Κωνσταντινουπόλεως. Τότε
Μετά από κάποιο χρόνο ο Μιχαήλ Ζ' προεχειρίσθη μητροπολίτης Εφέσου, αλλά μεταμεληθείς επέστρεψε στη [[μονή Στουδίου]], κατ΄ άλλους στη [[Μονή του Μανουήλ]] (1071 -1078), όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Ο Μιχαήλ Ζ’ από το γάμο του με τη Μαρία απέκτησε ένα γιο, τον πορφυρογέννητο Κωνσταντίνο, τον οποίο σε μικρή ηλικία μνήστευσε με την κόρη του Νορμανδού ηγεμόνα της Κάτω Ιταλίας, Ροβέρτου Γισκάρδου. Ο [[Αλέξιος Α' Κομνηνός]], ανεβαίνοντας στο θρόνο το [[1081]],
==Οικογένεια==
| |||