Απελευθέρωση της Αθήνας (1944): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τη λέξη '''Απελευθέρωση''' συνηθίζεται ο χαρακτηρισμός της εκκένωσης της Ελληνικής πρωτεύουσας από τα [[Βέρμαχτ|γερμανικά στρατεύματα]], γεγονός που έλαβε χώρα στις [[12 Οκτωβρίου]] του [[1944]] και θεωρείται ως επίσημη λήξη της [[γερμανική κατοχή|κατοχικής περιόδου]]. Σε αντίθεση, πάντως, με τις υπόλοιπες χώρες, στην Ελλάδα δεν εορτάζεται η απελευθέρωση, αλλά η έναρξη του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|πολέμου]] (''[[28 Οκτωβρίου|28η Οκτωβρίου]] [[1940]]''). Αντίθετα, η ημερομηνία της Απελευθέρωσης περνά, σχετικά απαρατήρητη.<ref>"''Μια ελληνική παραδοξότητα''", Τ. Κατσιμάρδος στο "''Έθνος της Κυριακής''" [[19 Οκτωβρίου]] [[2014]], "''ΙΣΤΟΡΙΑ, 70 χρόνια, Απελευθέρωση Αθήνας, η μεγάλη εβδομάδα 12-18 Οκτωβρίου 1944''", σελ. 64</ref>

 

 

==Άφιξη της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας==

Στις [[18 Οκτωβρίου]] του 1944 έφτασε στην Αθήνα, μαζί με βρετανικές δυνάμεις υπό το στρατηγό Σκόμπυ και τους άνδρες του "Ιερού Λόχου" της Μέσης Ανατολής, ο πρωθυπουργός [[Γεώργιος Παπανδρέου]] με μέλη της κυβέρνησης και τους Σπηλιωτόπουλο, Ζέβγο, οι οποίοι έσπευσαν στην Ακρόπολη υψώνοντας σε πανηγυρικό κλίμα τη γαλανόλευκη. Την ελληνική σημαία παρέδωσε στον πρωθυπουργό ο νέος δήμαρχος, της απελευθερωμένης πια πόλης [[Αριστείδης Σκληρός]] παρουσία του βρετανού πρεσβευτή Λίπερ και του αντιναύαρχου Μάνσφιλντ. Αντίθετα, στις ανταρτικές δυνάμεις δεν επιτράπηκε η είσοδος στην πρωτεύουσα, πλην ενός μικρού τμήματος του 34ού συντάγματος του [[ΕΛΑΣ]] υπό τον λοχαγό [[Απόστολος Κοκμάδης|Απόστολο Κοκμάδη]] το οποίο παραστάθηκε συμβολικά στην τελετή. Εν συνεχεία η πομπή των επισήμων κατευθύνθηκε στη Μητρόπολη, όπου τελέσθηκε δοξολογία και ακολούθησε ο "''λόγος της Απελευθέρωσης''" από τον πρωθυπουργό, ο οποίος εκφωνήθηκε από κτίριο της [[Πλατεία Συντάγματος|Πλατείας Συντάγματος]] προς ένα σχεδόν παραληρούν ακροατήριο, το οποίο κραύγαζε συνθήματα για "''λαοκρατία''", "''τιμωρία των δωσιλόγων''" κ.λ.π. Ο Παπανδρέου απέφυγε να εκδηλώσει τις σαφείς προθέσεις του επί του πολιτειακού ζητήματος.