Μάικλ Κέιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς (ταινία του 1975)]]<nowiki/>Ο [[Σερ]] '''Μάικλ Κέιν''' (''Michael Caine'', πραγματικό ονοματεπώνυμο ''Maurice Joseph Micklewhite'', γεν. ''Rotherhithe'', [[Λονδίνο]], [[Αγγλία]], [[Ηνωμένο Βασίλειο]], στις [[14 Μαρτίου]] του [[1933]]) είναι [[Βρετανία|βρετανός]] ηθοποιός του [[Θέατρο|θεάτρου]], του [[Κινηματογράφος|κινηματογράφου]] και της [[Τηλεόραση]]ς, βραβευμένος με [[Βραβεία Όσκαρ|ύψιστες τιμητικές διακρίσεις]]<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=CuhXv2wBeiQ "''Michael Caine Wins Supporting Actor: 2000 Oscars''"]</ref><ref>[http://www.huffingtonpost.com/2012/12/03/michael-caine-dark-knight-rises-oscars_n_2221042.html "''Michael Caine On 'The Dark Knight Rises,' Oscar Chances & Winning His First Academy Award''"]</ref> και παραγωγός ταινιών.

Έλαβε μέρος σε περισσότερες από 100 τηλεοπτικές παραγωγές συνεργαζόμενες με βρετανικές εταιρείες θεάματος και τελικά έπαιξε στο εμβληματικό έργο "''Ζουλού (The Long and the Short and the Tall. Zulu)''" ([[1964]]), όταν κέρδισε την παγκόσμια προσοχή ερμηνεύοντας εξαιρετικά το ρόλο ενός αριστοκράτη αξιωματούχου. Ωστόσο, η ερμηνεία του ως ''Χάρι Πάλμερ'' στην ταινία "''Απόρρητος Φάκελος Ίπκρες (The Ipcress File)''" του [[1965]] και "[[Άλφι, ο Σατράπης]] (Alfie)" ([[1966]]) ήταν εκείνες που του χάρισαν την καθιέρωση. Αξιοσημείωτες ήταν οι παρουσίες του καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '60 έως ακόμη και τις αρχές του '00, με έργα όπως τα "''Η Κλέφτρα (Gambit)''" (1966), "''Αποστολή στο Βερολίνο (Funeral in Berlin)''" (1966), "''Βρόμικο Παιχνίδι (Play Dirty)''" ([[1969]]), "''Η Μάχη της Αγγλίας (Battle of Britain)''" (1969), "''Ληστεία αλά Ιταλικά (The Italian Job)''" (1969, μαζί με τον εμβληματικό [[Νόελ Κάουαρντ]]), "''Πολύ αργά για Ήρωες (Too Late the Hero)''" ([[1970]]), "''Η Κοιλάδα του Μίσους (The Last Valley)''" ([[1971]]), "''Συλλάβετε τον Κάρτερ (Get Carter)''" (1971) κ.α. Το 1972 εμφανίστηκε πλάι στο θρύλο του βρετανικού θεάτρου [[Λόρενς Ολίβιε]] στην ταινία του [[Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς]] "''Σλουθ (Sleuth)''", που βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Άντονι Σάφερ. Τόσο εκείνος όσο και ο Ολίβιε έλαβαν υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]] και έχασαν το βραβείο από τον [[Μάρλον Μπράντο]] που κρίθηκε νικητής για την ταινία "''[[Ο Νονός]] (The Godfather)''". Το [[1975]] ραγματοποίησε ακόμη, μια εντυπωσιακή παρουσία με συμπρωταγωνιστή το [[Σον Κόνερι]] στο μνημειώδες ''[[Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς (ταινία του 1975)|Ο Άνθρωπος που θα Γινόταν Βασιλιάς]] (The Man Who Would Be King)'' του [[Τζον Χιούστον]] καθώς και στο "''Ο Αετός που Πάτησε στη Γη (The Eagle Has Landed)''" ([[1976]]) όταν υποδύθηκε έναν [[Γερμανία|γερμανό]] ανώτερο αξιωματικό. Το [[1978]] εμφανίστηκε πλάι στους [[Γουόλτερ Ματάου]], [[Τζέιν Φόντα]] και [[Μάγκι Σμιθ]] στην ταινία "''[[Καλιφόρνια Οτέλ]] (California Suite)''", βασισμένη στο θεατρικό του [[Νιλ Σάιμον]]. Στον αντίποδα, κατηγορήθηκε από τα τέλη του '70 έως τις αρχές του '80 ότι έπαιρνε μέρος σε κατώτερης ποιότητας παραγωγές, για οικονομικούς και μόνο λόγους<ref>[http://www.thebiographychannel.co.uk/biographies/michael-caine.html "''Critics and media journalists blamed this on his poor choice of roles... not on the basis of the script but simply because of the huge fee''"]</ref>.