Γιάννης Φέρτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 32:
==1990 - 2014==
Ιδιαίτερα γόνιμη ήταν η συνεργασία του με το "Αμφι-Θέατρο" του Σ. Ευαγγελάτου, όπου πρωταγωνίστησε με μεγάλη επιτυχία σε κλασσικά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας: "Άμλετ" του [[Ουίλιαμ Σαίξπηρ]] (1991 & 1992), "Βόυτσεκ" του Γκ. Μπύχνερ (1990) και "Φάουστ" του Γ. Γκαίτε (
Μετά το "Αμφι-Θέατρο", ακολούθησε η συνεργασία του με το φημισμένο Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στα έργα του Α. Τσέχωφ "O Γλάρος" (1993 & 1994) και "O Βυσσινόκηπος" (1995), καθώς και στους "Δανειστές" του Α. Στρίντμπεργκ" (1994). Στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις "Δον Ζουάν" του Μολιέρου (1997), "Ούτε Κρύο ούτε Ζέστη" (1998) του Ξ. Κρετς. Την ίδια χρονιά (1998) συμμετείχε στην παράσταση - αφιέρωμα στον μεγάλο ποιητή [[Γιώργος Σεφέρης|Γ. Σεφέρη]] "Όπου και να ταξιδέψω..." (στιγμές και μνήμες Γιώργου Σεφέρη), ενώ το 2003 συμμετείχε στη μουσική παράσταση - αφιέρωμα των μαθητών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης στους Κ. Κουν και [[Μάνος Χατζιδάκης|Μ. Χατζηδάκη]] "Ο Ύμνος στους Θεούς ας Πάει".
Το 2003 επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν με την παράσταση "Προσωπική Συμφωνία" του Ρ. Χάργουντ, η οποία γνωρίζει μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Κάτω από την ίδια θεατρική στέγη πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις "Το Πορτραίτο του Όσκαρ Ουάιλντ" του Μ. Μακλιαμόρ (2004), "Η Επιστροφή" του Τζ. Κόνραντ (2007), όπου έλαβε το Θεατρικό Βραβείο Κοινού, "Ο Δρόμος Περνάει από Μέσα" του Ι. Καμπανέλλη (2011 & 2013), ενώ εμβληματική ήταν η ερμηνεία του στον "Πατέρα" του Α. Στρίντμπεργκ (2012).
Τη δεκαετία του 2000 και του 2010, πέραν των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης, συνεργάστηκε με διάφορα θεατρικά σχήματα (Απλό Θέατρο, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, Θέατρο Κ. Δανδουλάκη, Θέατρο Δ. Χορν) και πρωταγωνίστησε στα έργα του Άντον Τσέχωφ "Οι Τρεις Αδερφές" (2004), "Ο Βυσσινόκηπος" (2009), "O Θείος Βάνιας" (2014), "Ο Θαυματοποιός" του Μπ. Φρίελ (2000 & 2001), όπου έλαβε το Βραβείο Ερμηνείας "Αιμίλιος Βεάκης", "Η Επιστροφή της Γηραιάς Κυρίας" του Φ. Ντύρενματ (2008) και "Ο Θεός της Σφαγής" της Γ. Ρεζά (2010).
==Αρχαία Τραγωδία==
| |||