|
}}
ΤοΟ '''κασσίτερος''' ([[Χημικά στοιχεία|χημικό στοιχείολατινικά]]: '''Κασσίτερος'stannum'', ([[λατινικάΑγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: Stannum''tin'') είναι ένα μαλακότο [[μέταλλαΧημικά στοιχεία|μέταλλοχημικό στοιχείο]] με [[χημικό σύμβολο]] '''Sn, '''[[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] [[50 (αριθμός)|50]] και [[ατομικό βάρος|ατομική ]]<nowiki/>μάζα 118,69 [[Ατομική μονάδα μάζας|amu]]. ΤοΑνήκει σύμβολόστην [[Ομάδα περιοδικού πίνακα|ομάδα]] [[Ομάδα του είναιάνθρακα|14]] Sn(πρώην IV<sub>A</sub>) του [[Περιοδικός πίνακας των χημικών στοιχείων|περιοδικού συστήματος]]. ΈχειΗ χημική του συμπεριφορά είναι παρόμοια με την αντίστοιχη και των δυο γειτονικών του στοιχείων της ίδιας ομάδας του πίνακα, δηλαδή το [[θερμοκρασίαγερμάνιο]] τήξης(Ge) και το [[μόλυβδος|μόλυβδο]] 231(Pb). Έτσι,9 C°ο κασσίτερος έχει δυο πιθανούς και σταθερούς [[θερμοκρασίαΑριθμός βρασμούοξείδωσης|αριθμούς οξείδωσης]], +2 2270και C°+4, από τους οποίους λίγο σταθερότερος είναι ο αριθμός οξείδωσης +4. ΈχειΟ αργυρόλευκοκασσίτερος χρώμαείναι το 49<sup>ο</sup> χημικό στοιχείο σε αφθονία. ΤοΜε κύριοσυνολικά μετάλλευμα10 τουσταθερά κασσίτερου[[ισότοπο|ισότοπα]], είναι οτο χημικό στοιχείο με το μεγαλύτερο αριθμό σταθερών ισοτόπων στο περιοδικό σύστημα. Ο χημικά καθαρός κασσίτερος, στις [[κανονικές συνθήκες|συνηθισμένες συνθήκες]], δηλαδή σε [[θερμοκρασία]] 25 °C και υπό [[πίεση]] 1 [[Ατμόσφαιρα (μονάδα)|atm]], είναι αργυρόλευκο [[Ελατότητα|ελατό]] [[μέταλλα|μεταλλικό]] [[στερεό]], που δεν [[οξειδοαναγωγή|οξειδώνεται]] εύκολα από τον [[ατμόσφαιρα|αέρα]] και λαμβάνεται κυρίως από [[ορυκτό]] [[κασσιτερίτης|κασσιτερίτη]], που περιέχει [[διοξείδιο του κασσιτέρου]] (SnO<sub>2</sub>). Η παγκόσμια παραγωγή φτάνει τους 300.000 [[Τόνος (μονάδα μέτρησης)|τόνους]] ετησίως. Κύριες χώρες παραγωγής είναι οιη [[Κίνα]], η [[Ινδονησία]], το [[Περού]], η [[Βολιβία]] και η [[Βραζιλία]].<ref name=chemuoa>[http://www.chem.uoa.gr/quali/quali_C02_Sn.htm Κασσίτερος και χαρακτηριστικές αντιδράσεις] Ανακτήθηκε την 7 Σεπτεμβρίου 2012</ref>
ΟΤο κασσίτεροςπρώτο χρησιμοποιείται[[κράμα]], που χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη κλίμακα από το 3500[[3η χιλιετία π.Χ.|3.000 καιπ.Χ.]], ημε αναφορές κύριαγια χρήση του στηναπό αρχαιότητατο [[4η χιλιετία π.Χ.|3.500 π.Χ.]], ήταν ηο κατασκευή[[Κρατέρωμα|μπρούτζος]], τουπου είναι κράμα κασσιτέρου και [[κρατέρωμαχαλκός|κρατερώματοςχαλκού]] (μπρούτζοςCu),. Ο καθαρός μεταλλικός κασσίτερος άρχησε να παράγεται μετά από το [[600 π.Χ.]]. Το [[πηούτερ]] (''pewter'') είναι ένα κράμα τουαπό κασσίτερουκασσίτερο με(85-90%) και το υπόλοιπο αποτελείται από χαλκό., Πιο[[αντιμόνιο]] πρόσφατα(Sb), [[βισμούθιο]] (Bi), μόλυβδο (Pb), μερικές φορές και [[άργυρος|άργυρο]] (Ag), και χρησιμοποιούνταν συνήθως για επίπεδα σκεύη (πιατικά και δίσκους σερβιρίσματος) από την [[Εποχή του Ορείχαλκου]] ως τον [[20ός αιώνας|20<sup>ό</sup> αιώνα]]. Στη σύγχρονη εποχή ο κασσίτερος χρησιμοποιείται εξαιτίαςσε τηςπολλά αδράνειάςκράματά του, στομε νερόπιο καιαξιοσημείωτο στοένα οξυγόνοκράμα κασσιτέρου (60% και επικαλύψειςπάνω) άλλων- μετάλλωνμολύβδου, (επικασσιτέρωση)που χρησιμοποιείται για «μαλακές συγκολλήσεις». Μια άλλη μεγάλη εφαρμογή του κασσιτέρου, εξαιτίας της σχετικής αντίστασής του στη [[διάβρωση]], είναι η [[επιμετάλλωση]] (επικασσιτερίωση<ref>[http://www.jewelpedia.com/lex93-kassiteros+tin.html ΚΑΣΣΙΤΕΡΟΣ] jewelpedia. Ανακτήθηκε την 7 Σεπτεμβρίου 2012</ref>) του [[χάλυβας|χάλυβα]]. Εξαιτίας της σχετικά χαμηλής [[τοξικότητα|τοξικότητάς]] του, επικασσιτερωμένα μέταλλα, συνήθως χάλυβας, χρησιμοποιούνται συχνά για την [[κονσέρβα|κονσερβοποίηση]] τροφίμων. Άλλες χρήσεις του είναι σε εύτηκτα κράματα, συγκολλήσεις και σε οργανοκασσιτερικές ενώσεις, όπως σταθεροποιητικά πρόσθετα [[πολυμερή|πολυμερών]].<ref name="chemuoa" />.
== Αλλοτροπικές μορφές ==
|
