Παράδοξο του Μπέντλεϊ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Gts-tg (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 41:
 
===Βάρος της ύλης===
[[Αρχείο:Matter Distribution.JPG|thumb|Διανομή της ύλης στο σύμπαν σύμφωνα με τις σύγχρονες εκτιμήσεις <ref>{{Cite web|url = http://map.gsfc.nasa.gov/news/index.html|title = WMAP produces new results - map.gsfc.nasa.gov}}</ref>]]
 
Ο απλούστερος τρόπος είναι να υποτεθεί πως υπάρχει μια περιορισμένη ποσότητα ύλης στο σύμπαν. Η υπόθεση αυτή θεωρείται πως είναι και πιο κοντά σε αυτή που αντιμετώπισε ο Νεύτωνας κατά την αλληλογραφία του με τον Μπέντλεϊ.<ref>''Hoskin Michael.'' (2008), Gravity and Light in the Newtonian Universe of Stars // JHA, xxxix, p. 252.</ref> Έτσι αν μια συστοιχία αστέρων βρίσκεται υπό την βαρυτική επήρρεια άλλων άστρων, ή συμπιέζονται όλα μαζί σε ένα κοινό σώμα, ή απομακρύνονται στο άπειρο κενό. Ο Αϊνστάιν, αναλύοντας την υπόθεση μιας ισόποσης διανομής της ύλης σε ένα άπειρο σύμπαν, υποστήριξε πως η άποψη αυτή δεν είναι συμβατή με τη θεωρία του Νεύτωνα. Επιπλέον, απαιτεί την ύπαρξη ενός κέντρου για τον κόσμο, όπου η πυκνότητα των αστέρων θα ήταν στο απώγειο της, και θα μειώνεται όσο μεγαλώνει η απόσταση από το κέντρο, έτσι σε ένα άπειρο σύμπαν ο κόσμος θα ήταν άδειος. Επομένως ο κόσμος των αστέρων πρέπει να είναι ένας πεπερασμένος χώρος στον άπειρο ωκεανό του διαστήματος.
 
Γραμμή 47:
 
===Ιεραρχικό σύμπαν===
[[File:GalaxyOfGalaxies.jpg|thumb|Ένας επαναλαμβανόμενος γαλαξίας γαλαξιών ως ιεραρχική δομή [[φράκταλ]]]]
 
Η ''ιεραρχική'' ή ''[[φράκταλ]]'' κοσμολογία, η οποία εμφανίστηκε με τον επιστήμονα του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]], [[Γιόχαν Χάινριχ Λάμπερτ|Γιόχαν Λάμπερτ]], έφερε μια πιο εξεζητημένη απόπειρα επίλυσης του προβλήματος. Το [[1761]] ο Λάμπερτ εξέδωσε την μελέτη ''Κοσμολογικές επιστολές περί της δομής του σύμπαντος'' (''Cosmological letters on the structure of the Universe''), όπου πρότεινε πως το σύμπαν είναι δομημένο ιεραρχικά, με κάθε άστρο και τους πλανήτες του να αποτελούν συστήματα πρώτου βαθμού, κατόπιν ομάδες άστρων να αποτελούν συστήματα δευτέρου βαθμού, και διαδοχικά ούτω καθ'εξής.