Αρχή διατήρησης της ορμής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
George Evgenidis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 5101585 από τον George Evgenidis (Συζήτηση)
Γραμμή 1:
Σύμφωνα με την '''αρχή διατήρησης της ορμής''' (Α.Δ.Ο.) ητο συνολική[[Διάνυσμα#Πρόσθεση ορμήδιανυσμάτων|διανυσματικό ενόςάθροισμα]] μονωμένουτων <ref>Οι[[ορμή|ορμών]] εξωτερικέςενός δυνάμεις έχουν συνισταμένη μηδέν</ref>συστήματος σωμάτων διατηρείταιπαραμένει σταθερή.Ηπάντα πρότασησταθερό, αυτήαν είναιη άμεσησυνισταμένη συνέπειατων τουεξωτερικών τρίτου νόμου του Νεύτωνα σύμφωνα με τον οποίο η δράσηδυνάμεων είναι ίσημηδέν. με[[δύναμη την αντίδραση(φυσική)|δυνάμεις]].'''<nowiki/>'''
Η '''ορμή''' ενός σώματος είναι [[διανυσματικό μέγεθος]] πού είναι ίσο με το γινόμενο της [[μάζα|μάζας]] ενός σώματος επί την στιγμιαία [[ταχύτητα|ταχύτητά]] του.
 
Η αρχή της διατήρησης της ορμής είναι απόρροια της [[ομογένεια του χώρου|ομογένειας του χώρου]], δηλαδή της συμμετρίας του ως προς τις χωρικές μετακινήσεις των σωμάτων.
 
Εάν '''ΣF=0''', τότε '''P:σταθερό''',άρα '''Pαρχ=Pτελ => m(μάζα)x(επί)(αρχική ταχύτητα)=mxvτελ(τελική ταχύτητα)
'''
 
Η συνολική δύναμη που ασκείται στο σώμα πού δέχεται μονάχα εσωτερικές δυνάμεις είναι ίση με: ΣF=ΔP/ΔΤ
{{φυσικ}}

[[Κατηγορία:Θεμελιώδεις έννοιες της φυσικής]]
[[Κατηγορία:Νόμοι διατήρησης]]