Ακμπάρ ο Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 54:
==Ντιν-ι-Ιλαχί, οι προσπάθειες για θρησκευτική ανοχή==
{{κύριο|Ντιν-ι-Ιλαχί}}
Ο Ακμπάρ ενδιαφερόταν βαθιά για [[θρησκεία|θρησκευτικά]] και [[φιλοσοφία|φιλοσοφικά]] θέματα. Ορθόδοξος μουσουλμάνος αρχικά, έφθασε αργότερα να επηρεάζεται από τον [[Μυστικισμός|μυστικισμό]] των [[Σούφι]], που κήρυτταν σε όλη την επικράτεια εκείνη την εποχή. Σταδιακά απομακρύνθηκε από την ορθοδοξία, συγκεντρώνοντας στην αυλή του αρκετούς ταλαντούχους ανθρώπους με φιλελεύθερες ιδέες, όπως ο [[Αμπούλ Φαζλ]], ο [[Φαϊζί]] και ο [[Μπιρμπάλ]]. Το 1575, έχτισε μια αίθουσα που ονομαζόταν ''Ιμπαντάτ Χανά'' («σπίτι της λατρείας") στο [[Φατεπούρ Σικρί]], στην οποία κάλεσε [[θεολογία|θεολόγους]], μυστικιστές και επιλεγμένους αυλικούς γνωστούς για τις πνευματικές τους ανησυχίες, με τους οποίους συζητούσε ζητήματα σχετικά με την [[πνευματικότητα]]<ref>{{cite book|last=Chandra|first=Satish|year=2007|pages= 253}}</ref>.
Γραμμή 60:
Η προσπάθεια του Ακμπάρ να δημιουργηθεί ένα κοινό σημείο συνάντησης μεταξύ των εκπροσώπων των διαφόρων θρησκειών δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής. Κάθε εκπρόσωπος προσπάθησε να διεκδικήσει την ανωτερότητα της θρησκείας του, καταγγέλλοντας τις άλλες θρησκείες. Εν τω μεταξύ, οι συζητήσεις στο ''Ιμπαντάτ Χανά'' έγιναν περισσότερο έντονες. Αντίθετα με τον αρχικό προορισμό της καλύτερης κατανόησης μεταξύ των θρησκειών, προέκυψαν πικρές διαφωνίες, εξαναγκάζοντάς τον Ακμπάρ να διακόψει τις συζητήσεις το 1582]<ref>{{cite book|last=Chandra|first=Satish|year=2007|pages= 255}}</ref>. Παρόλα αυτά, η αλληλεπίδραση του με τους θεολόγους διαφόρων θρησκειών φαίνεται πως τον έπεισε ότι παρά τις διαφορές τους, όλες οι θρησκείες είχαν αρκετές ορθές πρακτικές, τις οποίες προσπάθησε να συνδυάσει σε ένα νέο θρησκευτικό κίνημα, γνωστό ως [[Ντιν-ι-Ιλαχί]]<ref>{{cite encyclopedia|title=Din-i Ilahi|encyclopedia=Britannica Online Encyclopedia|accessdate=20 Ιουλ 2013}}</ref>.
Το ''Ντιν-ι-Ιλαχί'' στο σύνολό του ήταν κάτι περισσότερο από [[Ηθική|ηθικό]] σύστημα και λέγεται ότι απαγόρευε τη λαγνεία, τον αισθησιασμό, τη συκοφαντία και υπερηφάνεια, θεωρώντας τις αμαρτίες. Η ευσέβεια, η σύνεση, η αποχή και η καλοσύνη ήταν οι αρετές που συγκροτούσαν τον πυρήνα του συστήματος. Η ψυχή σε αυτό το σύστημα ενθαρρύνεται να εξαγνιστεί μέσω της επιθυμίας του Θεού<ref name="MLR">{{Cite book
| last = Roy Choudhury | first =Makhan Lal
| author-link = | publication-date =1985, 1997
| year =1941
| title =The Din-i-Ilahi, or, The religion of Akbar
| edition =3rd
| publication-place =New Delhi
| publisher =Oriental Reprint
| isbn = 81-215-0777-4
}}</ref>. Η [[αγαμία]] ήταν σεβαστή ως θέληση της [[ψυχή]]ς, ενώ η σφαγή των ζώων απαγορευόταν. Το Ντιν-ι-Ιλαχί δεν διέθετε ιερές γραφές, ούτε κάποιου είδους ιερατική ιεραρχία<ref>{{Harvnb|Majumdar|1984|p=138}}</ref>.
==Παραπομπές-σημειώσεις==
| |||