Ακμπάρ ο Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έχει υποστηριχθεί ότι η θεώρηση του ''Ντιν-ι-Ιλαχί'' ως νέα θρησκεία ήταν λανθασμένη αντίληψη που προέκυψε λόγω εσφαλμένης μετάφρασης του έργου του Αμπούλ Φαζλ από τους βρετανούς ιστορικούς<ref>{{cite book|last=Athar|first=Ali, M.|year=2006|pages=163-164}}</ref>. Ωστόσο, είναι επίσης αποδεκτό ότι η πολιτική της ανεξιθρησκίας (sulh-e-kul), που διαμόρφωνε την ουσία του ''Ντιν-ι-Ιλαχί'', δεν υιοθετήθηκε από τον Ακμπάρ ως θρησκευτική μόνον ως θρησκευτική πρακτική, αλλά ως τμήμα μιας γενικότερης αυτοκρατορικής πολιτικής. Ουσιαστικά ήταν το θεμέλιο της πολιτικής του Ακμπάρ σε ζητήματα θρησκευτικής ανοχής[25]<ref>{{cite book|last=Athar|first=Ali, M.|year=2006|pages=164}}</ref>. Έως το 1605, τη χρονιά δηλαδή του θανάτου του από [[δυσεντερία]], δεν έχουν καταγραφεί σημάδια δυσφορίας ανάμεσα στους μουσουλμάνους υπηκόους του, στους οποίους κληροδότησε ισχυρούς δεσμούς φιλίας και θρησκευτικής ανοχής, ακόμη και σύμφωνα με έναν θεολόγο όπως ο Αμπντού'λ Χακ[26].