Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε ηλικία 11 ετών στέφθηκε ([[1380]]) βασιλιάς της Γαλλίας στον καθεδρικό ναό του [[Ρενς]]. Παντρεύτηκε την [[Ισαβέλλα της Βαυαρίας]] ([[1385]]). Μέχρι την ηλικία που ανέλαβε τηντη βασιλεία, η [[Βασίλειο της Γαλλίας|Γαλλία]] ήταν υπό τον θείο του [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππο τον ισχυρό]].

O Κάρολος Δ΄ έγινε γνωστός αμφότερα σαν ο Κάρολος ο Αγαπητός και σαν ο Κάρολος ο Κακός, κατά τηντη διάρκεια της αρρώστιάς του με συμπτώματα [[ψύχωση]]ς. Τα συμπτώματα των ασθενειών του, τα οποία κατά ιατρικές διαγνώσεις ήταν [[σχιζοφρένεια]], θα τον συνοδεύσουν για όλη του τηντη ζωή. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά ([[1392]]) όταν ο φίλος και σύμβουλος του, [[Ολιβιέ ντε Κλισόν]], υπήρξε το θύμα σε μια αποτυχημένη απόπειρα ανθρωποκτονίας. Ο Κλισόν διεσώθη αλλά ο Κάρολος ήθελε να τιμωρήσει τον υποψήφιο δολοφόνο, [[Πιέρ ντε Κραόν]], που κατέφυγε στη [[Βρετάνη]]. Σύγχρονοι του λένε ότι λίγο πριν την εκστρατεία ο Κάρολος παρουσίασε συμπτώματα υψηλού πυρετού και δυσκολίας στην ομιλία. Η πρόοδος του στρατού του Κάρολου ήταν πολύ αργή κάτι που τον οδήγησε σε μια μανία ανυπομονησίας.

συνέχιζε τις κραυγές για μισή ώρα ακόμα. Τότε έπιασε τον βασιλιά κρίση τρέλας: ορυόμενοςωρυόμενος έβγαλε το ξίφος του και επιτέθηκε κατά των ίδιων των στρατιωτών του. Μέσα σε αυτό το ντελίριο σκότωσε ο ίδιος πολλούς ευγενείς του.

Ο θείος του Καρόλου, [[Φίλιππος ο Ισχυρός]], προσπάθησε στηνστη συνέχεια να δυσφημίσει τους συμβούλους του. Ήταν η έναρξη μιας [[βεντέτα]]ς ανάμεσα στο βασίλειο της Γαλλίας και στο [[δουκάτο της Βουργουνδίας]] που θα διαρκέσει για 85 χρόνια. Μετά από μια νέα κρίση ([[1393]]) ξέχασε την ταυτότητα και το όνομα του. Η γυναίκα του τρομοκρατήθηκε, γιατί δεν αναγνώριζε αυτήν και τα παιδιά τους. Περιπλανήθηκε στα ανάκτορα και αρνήθηκε για μήνες να πλυθεί.

Τον Ιανουάριο του [[1393]], η βασίλισσα [[Ισαβέλλα της Βαυαρίας]] οργάνωσε γιορτή για τους γάμους μιας εκ των ευγενών. Ο βασιλιάς με πέντε ακόμα άρχοντες ντύθηκαν σαν άγριοι άντρες και άρχισαν να χορεύουν δεμένοι μεταξύ τους. Τα ενδύματα τους ήταν καλυμμένα με [[κερί]] και [[πίσσα]], ώστε να δίνουν την εντύπωση μαλλιαρών αντρών. Σε πρόβλεψη του επερχόμενου κινδύνου πυρκαγιάς, αφού υπήρχαν στο δωμάτιο πολλά αναμμένα κεριά, ο αδελφός του βασιλιά, [[Λουδοβίκος των Βαλουά|Λουδοβίκος δούκας της Ορλεάνης]], έτρεξε μέσα να προλάβει με ένα αναμμένο κερί. Ένας χορευτής έπιασε φωτιά, επικράτησε πανικός και η [[Ιωάννα Β΄ της Ωβέρνης|δούκισσα του Μπερί]] που αναγνώρισε τον Κάρολο έτρεξε να τον καλύψει με τα ενδύματα της και να γλυτώσει τηντη ζωή του. Τέσσερις από τους υπόλοιπους άντρες βρήκαν τραγικό θάνατο και το περιστατικό έμεινε γνωστό σαν '''ο χορός των καιγόμενων αντρών.'''

Οι περισσότερες πληροφορίες λένε ότι η πράξη του Λουδοβίκου ήταν ένα δυστύχημα και όχι απόπειρα φόνου του αδελφού του. Ο Λουδοβίκος έψαχνε να βρει τον αδελφό του, ώστε να τον γλυτώσει από τον κίνδυνο. Ο Λουδοβίκος δολοφονήθηκε ([[1407]]) από τον πολιτικό του αντίπαλο [[Ιωάννης Β΄ της Βουργουνδίας|Ιωάννη τον ισχυρό]]. Ο βασιλικός γραμματέας [[Πιερ Σαλμόν]] ξόδεψε πολύ από τον χρόνο του σε συζητήσεις με τον βασιλιά, προκειμένου να βρει την αιτία των ισχυρότατων διακεκομμένων ψυχώσεων του. Σε μια προσπάθεια να βρει τις αιτίες της βασιλικής ασθένειας, σταθεροποίησε την πολιτική κατάσταση του βασιλείου εγγυόμενος τηντη σταθερότητα του.

Η στέψη του βασιλιά Καρόλου ΣΤ΄ ήταν η απαρχή ενός σκληρού πολέμου με την [[Βασίλειο της Αγγλίας|Αγγλία]] και η συνέχιση του περίφημου [[Εκατονταετής Πόλεμος|100ετούς πολέμου]] σε όλη τηντη διάρκεια της βασιλείας του. Μία προσπάθεια ειρήνης έγινε ([[1396]]) όταν η κόρη του Καρόλου, η επτάχρονη [[Ισαβέλλα του Βαλουά]], παντρεύτηκε τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ριχάρδος Β΄ της Αγγλίας|Ριχάρδο Β΄]], ειρήνη που δεν κράτησε πολύ.

Ο βασιλιάς της Αγγλίας [[Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας|Ερρίκος Ε΄]] εκμεταλλευόμενος την εξασθένηση της Γαλλίας λόγω του [[εμφύλιος πόλεμος|εμφύλιου πολέμου]] μεταξύ της βασιλικής οικογένειας και του δουκάτου της Βουργουνδίας, επιτέθηκε στη Γαλλία που ηττήθηκε στη [[μάχη του Αζινκούρ]] ([[1415]]). Ο βασιλιάς Κάρολος ΣΤ΄, σε μια νέα κρίση τρέλας ανακήρυξε σαν διάδοχο του στον γαλλικό θρόνο τον βασιλιά της Αγγλίας [[Ερρίκος Ε΄ της Αγγλίας|Ερρίκο Ε΄]], που τον αρραβώνιασε με την κόρη του, [[Αικατερίνη του Βαλουά]]. Ταυτόχρονα με τηντη Συνθήκη του Τρουά αποκλήρωσε τον γιο του και τον κήρυξε νόθο ([[1420]]).