Ολυμπιακές Αερογραμμές: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από το [[1951]] και έπειτα, αρχίζουν τα δύσκολα χρόνια για τον νέο κρατικό αερομεταφορέα. Η επιβατική κίνηση πέφτει και το [[1955]] αποφασίζεται η εκκαθάριση της με σκοπό την πώληση της. Ο πλειστηριασμός ξεκινά με προσφορά 60.000.000 δραχ. Κανείς όμως δεν την θέλει και έτσι κατοχυρώνεται υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Στα τέλη [[Ιούλιος|Ιουλίου]] [[1956]] υπογράφεται νέα συμφωνία του Ελληνικού Κράτους με τον [[Αριστοτέλης Ωνάσης|Αριστοτέλη Ωνάση]] που περιλαμβάνει και την αποκλειστική εκμετάλλευση των αεροπορικών συγκοινωνιών της χώρας. Το [[1957]] η εταιρεία Τ.Α.Ε αγορασμένη πλέον από τον Έλληνα μεγιστάνα μετονομάζεται σε «ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ» (Ο.Α) (Αγγλ. OLYMPIC AIRWAYS) και στις [[6 Απριλίου]] κάνει το παρθενικό της ταξίδι εκτελώντας πρωϊνό δρομολόγιο στην ιστορία της ελληνικής εναέριας συγκοινωνίας το [[Αθήνα]] - [[Θεσσαλονίκη]] και μάλιστα με ελικοφόρο DC-3 που πέταξε ο κυβερνήτης Παύλος Ιωαννίδης. Η νεοσύστατη εταιρεία αποτελείται από 15 ελικοφόρα (δεκατέσσερα DC-3 και ένα DC-4) και προσωπικό 835 υπαλλήλων. Τις στολές των αεροσυνοδών σχεδίασε ο ελληνικής καταγωγής [[Γάλλος]] σχεδιαστής Jean Desses. Την ίδια χρονιά λειτουργεί και η πρώτη αερογραμμή εκτός ελληνικής επικράτειας: Αθήνα - [[Ρώμη]] - [[Παρίσι]] - [[Λονδίνο]] με επιβάτες κυρίως επιχειρηματίες και ναυτικούς, οι οποίοι ταξίδευαν για επαγγελματικούς λόγους και λίγους απλούς ανθρώπους που είχαν είχαν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν μία και το κόστος ήταν τότε υψηλό διότι ένα ταξίδι με αεροπλάνο στο εξωτερικό για την εποχή εκείνη εθεωρείτο ως πολυτέλεια. Το [[1958]] ανοίγουν δύο ακόμη νέες γραμμές: Αθήνα - [[Ζυρίχη]] - [[Φρανκφούρτη]] και Αθήνα - [[Τελ Αβίβ]]. Το [[1959]] παραλαμβάνονται τα πρώτα αεροσκάφη τύπου De Havilland 48 ο λεγόμενος «κομήτης». Το σταθερά αναπτυσσόμενο της δίκτυο διασυνδέει την πρωτεύουσα τόσο με όλα τα ελληνικά αεροδρόμια όσο και με την [[Δυτική Ευρώπη]], τη [[Βόρεια Αφρική]] και τη [[Μέση Ανατολή]].