Αρχίδαμος Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα =
|τίτλος = Βασιλιάςβασιλιάς τωντης ΛακεδαιμονίωνΣπάρτης<br /><small>(από τον οίκο των Ευρυποντιδών)</small>
|περίοδος_εξουσίας =
|ημ_ανακ =
Γραμμή 36:
|διάδοχος5 =
|εθνικότητα = [[Έλληνας]], [[Σπαρτιάτες|Σπαρτιάτης]]
|οίκος = [[Δυναστεία Ευρυποντιδών|ΕυρυποντίδεςΕυρυποντιδών]]
|πατέρας = [[Ζευξίδαμος Λεωτυχίδα ο Λακεδαιμόνιος|Ζευξίδαμος]]
|μητέρα = άγνωστη
|ημ_γέννησης =
Γραμμή 45:
|τόπος_ταφής =
|σύζυγος =
|επίγονοι = [[Άγις Β΄ ο Λακεδαιμόνιος|Άγις Β΄]]<br />[[Αγησίλαος Β΄|Αγησίλαος]]<br />[[Κυνίσκα]]
|μάχες =
}}
 
Ο '''Αρχίδαμος Β'''' ήταν βασιλιάς της αρχαίας [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]]. Ανήκε στο βασιλικό γένος των Ευρυποντιδών.
 
Γιος του [[Ζευξίδαμος Λεωτυχίδα ο Λακεδαιμόνιος|Ζευξιδάμου]] διαδέχθηκε στο θρόνο τον παππού του [[Λεωτυχίδας ο Λακεδαιμόνιος|Λεωτυχίδα]] όταν εκείνος εξορίστηκε, καθώς ο πατέρας του είχε ήδη πεθάνει. Διακρίθηκε κατά τον φοβερό [[Σεισμός της Σπάρτης (464 π.Χ.)|σεισμό της Σπάρτης το 464 π.Χ.]], στο τέταρτο έτος της Βασιλείας του. Τότε οδήγησε τον λαό του έξω από την πόλη με την δικαιολογία της αιφνίδιας επίθεσης από κάποιο εχθρό με αποτέλεσμα να τον σώσει από τις συνέπειες της καταστροφής του κύριου σεισμού που ακολούθησε. Η ενέργεια αυτή του Αρχίδαμου θεωρείται μέχρι σήμερα η αρχαιότερη ιστορική πρόβλεψη σεισμού καθώς και μέτρο αντισεισμικής προστασίας {{παραπομπή}}. Όμως μετά τον σεισμό εκείνο ο Αρχίδαμος αντιμετώπισε τον ξεσηκωμό των [[Είλωτες|ειλώτων]] που είχαν σπεύσει να επωφεληθούν του σεισμού, καθώς και εκείνο των περιοίκων και Μεσσηνίων.
 
Κατά περιγραφή του [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]] (ΙΙ-13,1) όταν κάποτε ήταν φιλοξενούμενος του [[Περικλής|Περικλή]] επέδειξε πνεύμα συνδιαλλαγής και φιλειρηνικές διαθέσεις κατά τις προηγηθείσες του [[Πελοποννησιακός πόλεμος|Πελοποννησιακού πολέμου]] διαπραγματεύσεις. Κατηγορήθηκε μάλιστα στη Σπάρτη, ενώ είχε ληφθεί απόφαση έναρξης εχθροπραξιών, ότι εκείνος συνέχεια ολιγωρούσε και ανέβαλε την έναρξη του πολέμου, είτε προφασιζόμενος θρησκευτικές εορτές, είτε με την ελπίδα ότι οι Αθηναίοι θα ήταν περισσότερο υποχωρητικοί.