Θερμοδυναμική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ιδέα για τη χρήση της θερμότητας για τη μετάδοση κίνησης υπάρχει από την αρχαιότητα, εντούτοις οι θερμικές μηχανές εκείνης της περιόδου δεν είχαν πρακτική χρήση. Η πρώτη θερμική μηχανή είναι ο ''[[αιολόσφαιρα|αιολικός κινητήρας]]'' του Ήρωνα. Ο [[Ήρωνας]] περιγράφει και ένα σύστημα που έκλεινε τις πόρτες ενός ναού με χρήση της θερμότητας από τη φωτιά που άναβε το βωμό του ναού.<ref>Ανδρέα Δημαρόγκωνα. (1979). Μαθήματα Ιστορίας της τεχνολογίας [http://www.papasotiriou.gr/product.gbook.asp?pfid=397756&prid=86181&deid=0 ISBN 960-319-210-4]</ref> Το μοντέρνο ενδιαφέρον για τη θερμοδυναμική σαν επιστήμη ξεκινά με την κατασκευή του πρώτου κινητήρα ατμού από τον [[Τόμας Σέιβερι]] (Thomas Savery) το 1697 και τον [[Τόμας Νιουκόμεν]] (Thomas Newcomen) στην [[Αγγλία]] το 1712. Έκτοτε, η ιστορία της θερμοδυναμικής είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εικόνα που είχε ο άνθρωπος για τη θερμότητα. Αρχικά υπήρχε η αντίληψη ότι η θερμότητα ήταν ένα είδος ρευστού, και η θέρμανση ενός σώματος δεν ήταν παρά η μεταφορά αυτού του ρευστού από το ένα σώμα στο άλλο. Εντούτοις, αυτή η αντίληψη δεν απέτρεψε τον [[Σαντί Καρνό]] (Sadi Carnot), τον "'' πατέρα της θερμοδυναμικής''" να αντιληφθεί τους φυσικούς περιορισμούς της μετατροπής αυτού του "θερμικού ρευστού" σε έργο, και να διατυπώσει, μόλις το 1824, αυτό που σήμερα αποκαλούμε δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Θα έπρεπε να περάσουν άλλα 18 χρόνια μέχρι να ανακαλύψει ο [[Γιούλιους φον Μάγιερ|R. J. Mayer]] την ισοδυναμία έργου και θερμότητας, και να διατυπώσει την αρχή διατήρησης της ενέργειας.<ref>Thermodynamics Enrico Fermi [http://www.amazon.comThermodynamicsEnricoFermidp048660361Xref=sr_1_1ie=UTF8&s=books&qid=1263051781&sr=8-1#reader_048660361X ISBN 048660361X ]</ref> Ο όρος θερμοδυναμική χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1849 από τον [[Ουίλιαμ Τόμσον|λόρδο Κέλβιν]], ενώ το πρώτο σύγγραμμα πάνω στο αντικείμενο γράφτηκε το 1859 από τον καθηγητή [[Ουίλιαμ Ράνκιν]] (William Rankine).