Στην [[Αστροφυσική]] '''υπογίγαντας''' ονομάζεται κάθε αστέρας που είναι [[λαμπρότητα|λαμπρότερος]] από τον μέσο όρο των αστέρων της [[Κύρια Ακολουθία|Κύριας Ακολουθίας]] (νάνοι) του ίδιου [[φασματικός τύπος|φασματικού τύπου]], αλλά όχι τόσο λαμπρός όσο οι [[γίγαντες αστέρες]]. Αντιστοιχεί στην τάξη λαμπρότητας '''IV''' της διδιάστατης ταξινομήσεως Μόργκαν-Κήναν, όπου ΙΙΙ είναι οι γίγαντες αστέρες και V οι νάνοι.
Οι υπογίγαντες πιστεύεται ότι είναι όλοι [[αστρική εξέλιξη|εξελιγμένοι]] αστέρες που βρίσκονται στο στάδιο του τερματισμού της [[πυρηνική σύντηξη|συντήξεως]] [[υδρογόνο|υδρογόνου]] σταστον κέντραπυρήνα τους και οι οποίοι μετατρέπονται σε γίγαντα αστέρα. Σε αστέρες με τη μάζα του [[Ήλιος|Ήλιου]], αυτή η παύση των πυρηνικών αντιδράσεων προκαλεί τη συστολή των κεντρικών περιοχών, οπότε η [[πίεση]] και η [[θερμοκρασία]] αυξάνονται αρκετά ώστε να αρχίσουν να συντήκουν υδρογόνo σε ένα κέλυφος γύρω από τον αστρικό πυρήνα. Αυτό προκαλεί τη διόγκωση του αστέρα πέρα από την αρχική του διάμετρο και τον οδηγεί προς τον κλάδο των γιγάντων στο [[διάγραμμα Hertzsprung-Russell]]. Στην αρχή του σταδίου του υπογίγαντα, όπως π.χ. συμβαίνει στον αστέρα [[Προκύων|Πρόκυνα A]], η διάμετρος και η λαμπρότητα αυξάνονται, αλλά η επιφανειακή θερμοκρασία του αστέρα δεν έχει μειωθεί σημαντικά, ούτε το αρχικό του χρώμα έχει μεταβληθεί: αυτό συμβαίνει αργότερα και συντείνει στο να παραμένει η ολική λαμπρότητα περίπου σταθερή καθ' όλη τη διάρκεια του σταδίου του υπογίγαντα, ένα χαρακτηριστικό που φαίνεται αμέσως στα διαγράμματα Hertzsprung-Russell των [[σφαιρωτό σμήνος|σφαιρωτών σμηνών]].
