Αντιμόνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:antimony-symbol.svg|70px|thumb|alt=Ένας ασκίαστος κύκλος κάτω από ένα σταυρό.|Ένα από τα αλχημικά σύμβολα για το αντιμόνιο|left]]

Το [[Αντιμονίτης|τριθειούχο αντιμόνιο]] (Sb₂S₃) αναγνωρίστηκε στην Προδυναστική [[Αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] ως καλλυντικό ματιών ήδη από περί το [[4η χιλιετία π.Χ.|3.100 π.Χ.]], όταν εφευρέθηκε η μπαλέτα με τα καλλυντικά <ref>{{cite journal|doi=10.1111/j.1475-4754.2006.00279.x|title=Application of Lead Isotope Analysis to a Wide Range of Late Bronze Age Egyptian Materials|year=2006|last1=Shortland|first1=A. J.|journal=Archaeometry|volume=48|issue=4|page=657}}</ref>.

Ένα τεχνούργημα, που λέγεται ότι είναιήταν μέρος ενός αγγείου, φτιαγμένο από αντιμόνιο, που χρονολογείταιχρονολογήθηκε ότι είναιήταν περίπου από το 3000 π.Χ. βρέθηκε στην ''Telloh'', στους [[Χαλδαίοι|Χαλδαίους]] (μέρος του σημερινού [[Ιράκ]]), και ένα επιχαλκωμένο αντικείμενο από αντιμόνιο, που χρονολογείται ανάμεσα στο [[3η χιλιετία π.Χ.|2500 π.Χ.]] και στο [[2η χιλιετία π.Χ.|2000 π.Χ.]], έχει βρεθεί στην Αίγυπτο <ref name=kirk>Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology, 5th ed. 2004. Entry for antimony.</ref>. Ο Ώστεν (''Austen)'', σε μια διάλεξη του Χέρμπερτ Γκλάντστοουν (''Herbert Gladstone'') το [[1892]] <ref name=moorey>{{cite book|last=Moorey|first=P. R. S.|year=1994|title=Ancient Mesopotamian Materials and Industries: the Archaeological Evidence|place=New York|publisher=Clarendon Press|page=241|url=http://books.google.com/?id=P_Ixuott4doC&pg=PA241|isbn=978-1-57506-042-2}}</ref>, σχολίασε ότι ''«το μόνο που γνωρίζουμε για το αντιμόνιο τη σήμερον ημέρα είναι ότι είναι ένα πολύ εύθραυστο και κρυσταλλοειδέςκρυσταλλώδες μέταλλο, το οποίο μετά δυσκολίας μπορεί να διαμορφωθεί έστω σε ένα βάζο, και γι'αυτό το λόγο αυτό το αξιοσημείωτο "«εύρημα"» ( το αντικείμενο που αναφέρεται παραπάνω ) πρέπει να αντιπροσωπεύει τη χαμένη τέχνη του να κάνειςάνεις το αντιμόνιο εύπλαστο.»''<ref name="moorey" />. Ο Μούρεϋ (''Moorey'') δεν πειθόταν ότι το αντικείμενο ήταν όντως βάζο, ανέφερε ότι ο Σελίχανοβ (''Selimkhanov''), μετά την ανάλυση του αντικειμένου του Τέλλο (''Tello'', που δημοσιεύτηκε το [[1975]] ) «... προσπάθησε να συσχετίσει το μέταλλο με Υπερκαυκασιακό φυσικό αντιμόνιο...»<ref name="moorey" /> (δηλαδή γηγενές μέταλλο) και ότι «...όλα τα αντικείμενα από την περιοχή του Καυκάσου είναι μικρά προσωπικά κοσμήματα...»<ref name="moorey" />. Αυτό αποδυναμώνει την ένδειξη ότι υπήρξε «...χαμένη τέχνη που να κάνει το αντιμόνιο εύπλαστο...»<ref name="moorey" />.