Πυθία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Η λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα "πυνθάνομαι" που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «Πύθων», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της Γαίας. Το «πύθων» με τη σειρά του θεωρείται μερικές φορές ότι προέρχεται από το ρήμα «πύθειν» (σαπίζει), ίσως όμως σχετίζεται με τη λέξη «πάθος».
Πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν, έπινε νερό από την [[Κασταλία]] πηγή, μασούσε φύλλα [[δάφνη (φυτό)|δάφνης]] και ανέβαινε σ' έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα έβγαιναν αναθυμιάσεις που παράγονταν με την καύση διαφόρων [[ψυχοτρόπες ουσίες|ψυχοτρόπων βοτάνων]], εμπλουτισμένων με υψηλές ποσότητες μεθανίου. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη τα φύλλα του οποίου η ιέρεια μασούσε και εισέπνεε τον καπνό τους<ref>{{Cite journal|url = http://muse.jhu.edu/journals/perspectives_in_biology_and_medicine/v057/57.3.harissis.html|title = A Bittersweet Story: The True Nature of the Laurel of the
Oracle of Delphi|last = Harissis|first = Haralampos|date = 2014|journal = Perspectives in Biology and Medicine volume 57 number 3 (summer 2014): 295–298|accessdate = |doi = }}</ref>. Η Πυθία ερχόταν σε [[έκσταση]] και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους [[χρησμός|χρησμούς]], σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]] από τον [[Ξέρξης|Ξέρξη]], από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην [[Ακρόπολη Αθηνών|Ακρόπολη]] και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποιου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν "άρρεν ου θήλυ" ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: "Άρρεν, ου θήλυ" (αγόρι, όχι κορίτσι) και "Άρρεν ου, θήλυ" (Αγόρι όχι, κορίτσι). Συνήθως η Πυθία εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής [[παρθένα|παρθένες]] των Δελφών. Αργότερα όμως αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων. Στα παλαιότερα χρόνια η Πυθία έδινε μόνο ένα χρησμό, κάθε Φεβρουάριο. Πρώτη Πυθία του Μαντείου των Δελφών κατά την [[Ελληνική Μυθολογία]] ήταν η [[Φημονόη]].
| |||