Μιχαήλ Ατταλειάτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1079-1080 εξέδωσε την ''Ιστορία'', πολιτική και οικονομική ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για τα έτη 1034-1079. Αυτή η ζωντανή και σε μεγάλο βαθμό αξιόπιστη παρουσίαση της παρακμής της αυτοκρατορίας μετά τη λήξη της [[Μακεδονική Δυναστεία|Μακεδονικής δυναστείας]] προσέφερε στον Ατταλειάτη την ευκαιρία να ασχοληθεί με πολιτικά ζητήματα της εποχής του, που αντιμετώπισε, αν και από άλλη οπτική γωνία, ο σύγχρονός του Μιχαήλ Ψελλός. Η ''Ιστορία'' καταλήγει με ένα μακρό εγκώμιο του Αυτοκράτορα [[Νικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης|Νικηφόρου Γ΄ Βοτανειάτη]], στον οποίο αφιερώνεται ολόκληρο το έργο. Λόγω του εγκωμίου αυτού και της αφιέρωσης ο Ατταλειάτης θεωρείτο επιεπί χρόνια ειλικρινής υποστηρικτής αυτού του ηλικιωμένου και σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικού αυτοκράτορα. Η προσεκτική όμως ανάγνωση του κειμένου φανερώνει ότι οι έπαινοι μπορεί να μην ήταν και τόσο ειλικρινείς. Αντίθετα ο Ατταλειάτης φαίνεται να μεροληπτεί υπερυπέρ του νεαρού στρατιωτικού διοικητή και μελλοντικού αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιου Κομνηνού]].

Ο Ατταλειάτης πιθανότατα πέθανε γύρω στα 1080, λίγο πριν τη αρχή της [[Δυναστεία Κομνηνών|εποχής των Κομνηνών]]. ΕτσιΈτσι δεν είχε την ευκαιρία να επαναφιερώσει το έργο του στον ιδρυτή της [[Δυναστεία Κομνηνών|δυναστείας των Κομνηνών]], [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλέξιο Α΄ Κομνηνό]], τον οποίο η ''Ιστορία'' αντιμετωπίζει ως δυνάμει σωτήρα του Βυζαντινού κράτους. Ετάφη, όπως και ο γιος του και οι δύο σύζυγοί του, Ειρήνη και Σοφία, στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου των Κυπαρισσιών στη νοτιοδυτική πλευρά της Κωνσταντινούπολης. αυτήΑυτή ήταν η περιοχή όπου ήταν μάλλον συγκεντρωμένα τα Κωνσταντινουπολίτικα ακίνητα της οικογένειας, κοντά στο μοναστήρι του Χριστού ΠανοικτείρμονοςΠανοικτίρμονος, του οποίου οι Ατταλειάτες ήταν προστάτες. Είναι ακόμη και σήμερα εφικτή η επίσκεψη της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, που σήμερα, μετά από δύο πυρκαγιές και εκτεταμένες ανακατασκευές, δε μοιάζει καθόλου με την εκκλησία της εποχής του Ατταλειάτη.