Αμέλια Έρχαρτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Αμέλια Μαίρυ Έρχαρτ ήταν κόρη του Σάμιουελ «Έντουιν» Στάντον Έρχαρτ (''Samuel "Edwin" Stanton Earhart'', [[1868]]-[[1930]]<ref>[http://www.famousgenealogy.com/famous/trees/earhart/gp0.htm Earhart Family tree]{{dead link|date=June 2015}}</ref>) και της Αμέλια Ότις Έρχαρτ (''Amelia Otis Earhart'', [[1869]]-[[1962]]<ref>[http://oasis.harvard.edu:10080/oasis/deliver/~sch00228 Harvard University Library: A/E11/M-129, Earhart, Amy Otis, 1869-1962. Papers, 1944, n.d.: A Finding Aid]</ref>). Γεννήθηκε στο [[Άτκισον]] του [[Κάνσας]],<ref>[http://www.idreamof.com/tree_earhart.html The Family Tree of Amelia Earhart]{{dead link|date=June 2015}} This was the second child in the marriage as an infant was stillborn in August, 1896.</ref> στο σπίτι του παππού της (από την πλευρά της μητέρας της) Άλφρεντ Ότις (''Alfred Otis''), πρώην ομοσπονδιακού δικαστή, προέδρου της ''Atchison Savings Bank'' και εξέχοντα πολίτη του Άτκισον. Ο Άλφρεντ Ότις αρχικά δεν ήταν σύμφωνος με το γάμο της κόρης του και δεν ήταν ικανοποιημένος με τη σταδιοδρομία του Έντουιν ως [[δικηγόρος|δικηγόρου]].

Η Αμέλια ονομάστηκε, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση, από τις δύο γιαγιάδες της (''Amelia Josephine Harres'' και ''Mary Wells Patton'').<ref name=autogenerated3>Goldstein and Dillon 1997, p. 8.</ref> Από μικρή ηλικία η Αμέλια, το χαϊδευτικό της οποίας ήταν «''Meeley''» (μερικές φορές «''Milie''»), έπαιζε το ρόλο της αρχηγού ενώ η κατά δύο χρόνια νεότερη αδερφή της Γκρέις Μουριέλ (''Grace Muriel'' [[1899]]-[[1998]])<ref>[http://www.ninety-nines.org/muriel.html The Ninety-Nines Grace Muriel Earhart Morrissey]{{dead link|date=June 2015}}</ref> ενεργούσε σαν υπάκουος οπαδός. Και τα δύο κορίτσια συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα παρωνύμια της παιδικής ηλικίας τους και μετά την ενηλικίωση τους.<ref name=autogenerated3 /> Η ανατροφή τους ήταν μη συμβατική, δεδομένου ότι η Άμι Έρχαρτ (''Amy Earhart'') δεν πίστευε στη ανατροφή των παιδιών της ως «συμπαθητικά μικρά κορίτσια».<ref>Goldstein and Dillon 1997, p. 8-9.</ref> Από την άλλη όμως η γιαγιά τους αποδοκίμαζε τις παντελόνες<ref>Προκειται για τα "Bloomers", φαρδιά παντελόνια που πήραν το όνομα τους από την [[Αμέλια Μπλούμερ]] και θυμίζουν λίγο τις παραδοσιακές ελληνικές "βράκες" ''(στσ)''</ref> που φορούσαν τα παιδιά της κόρης της και η Αμέλια, παρόλο που εκτιμούσε την ελευθερία κινήσεων που της παρείχαν, γνώριζε καλά ότι τα υπόλοιπα κορίτσια στη γειτονιά δεν ντύνονταν έτσι.

Ενώ βρισκόταν στην [[Αγγλία]], η Έρχαρτ πέταξε το [[Avro Avian]] 594 Avian III (με σειριακό αριθμό SN: R3/AV/101) το οποίο άνηκε στην Λαίδη Μέρι Χηθ (''Lady Mary Heath''). Στη συνέχεια αγόρασε το αεροσκάφος και το έστειλε πίσω στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]] (όπου του δόθηκε ο κωδικός προσδιορισμού αεροσκαφών 7083).<ref>[http://www.goldenwingsmuseum.com/Aircraft%20Pages/Avro%20Avian.html 1927 Avro Avian]{{dead link|date=June 2015}}</ref>

Η Αμέλια αναμίχθηκε ενεργά στις προωθήσεις των προϊόντων που συνδέονταν με το όνομά της, ειδικά στη γυναικεία μόδα. Για πολλά χρόνια έραβε η ίδια τα ενδύματά της και η γραμμή «''active living''» που πωλούνταν σε 50 καταστήματα, όπως το ''Macy's'' στις μητροπολιτικές περιοχές, ήταν η έκφραση μιας νέας εικόνας της Έρχαρτ. Η άποψή της της για απλές, φυσικές γραμμές και υλικά που δεν τσαλακώνονταν και μπορούσαν εύκολα να πλυθούν υιοθέτησε το εύηχο αλλά θηλυκό «''A.E.''» (το όνομα που χρησιμοποιούσε με την οικογένεια και τους φίλους της).<ref>Rich 1989, p. 177.</ref><ref>Lovell 1989, p.135.</ref> Η σειρά αποσκευών που προώθησε με την ονομασία ''Modernaire Earhart Luggage'', η οποία παράγεται ακόμα και σήμερα, έφερε τη σφραγίδα της προσωπικότητάς της, καθώς ικανοποιούσε πλήρως τις απαιτήσεις των αεροπορικών ταξιδιών.<ref>[http://www.thinktanktoys.com/FAME109.html Amelia Earhart costume kit]{{dead link|date=June 2015}}</ref> Η εκστρατεία μάρκετινγκ του Τζ. Πούτναμ ήταν επιτυχής στην καθιέρωση της αίγλης της Έρχαρτ στη δημόσια αντίληψη.<ref>[http://www.americanheritage.com/rss/articles/web/20070702-fred-noonan-lockheed-electra-george-putnam-tighar-ric-gillespie-david-jourdan.shtml Searching for Amelia Earhart]</ref>

Η δημοσιότητα γύρω από το όνομά της βοήθησε την Αμέλια να χρηματοδοτήσει τις πτήσεις της.<ref>[http://www.ameliaearhartmuseum.org/bios/main.htm Amelia Earhart Museum: Biography]{{deadDead link|date=February 2010}}</ref> Έτσι, αποδεχόμενη μια θέση ως βοηθός συντάκτη στο περιοδικό [[Κοσμοπόλιταν]], είχε την ευκαιρία να μετατρέψει το φόρουμ αυτό σε μία εκστρατεία για τη μεγαλύτερη δημόσια αποδοχή της αεροπορίας, εστιάζοντας ειδικά στο ρόλο των γυναικών και την εισαγωγή τους στο χώρο.<ref name="Glines 1997, p. 45">Glines 1997, p. 45.</ref> Το [[1929]] η Έρχαρτ ήταν μεταξύ των πρώτων αεροπόρων που προώθησαν τα εμπορικά αεροπορικά ταξίδια μέσω της ανάπτυξης μιας υπηρεσίας επιβατικών αερογραμμών. Μαζί με τον Τσαρλς Λίντμπεργκ, αντιπροσώπευε την [[Transcontinental Air Transport]] (''TAT''), και επένδυσε σε χρόνο και χρήμα για την καθιέρωση της πρώτης περιφερειακής υπηρεσίας μεταξύ της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]] και της [[Ουάσινγκτον (Περιφέρεια της Κολούμπια)|Ουάσιγκτον]]. (Η TAT αργότερα εξελίχθηκε στην [[TWA]]). Ήταν αντιπρόεδρος της ''National Airways'', η οποία πραγματοποιούσε πτήσεις την αερογραμμών Boston-Maine Airways και διάφορων άλλων αερογραμμών στις βορειοανατολικές [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]].<ref>''Boston and Maine Railroad Employees Magazine'', Volume 8, Number 10, July 1933, copy in Purdue University Special Collections</ref> Μέχρι το [[1940]] η ''National Airways'' είχε γίνει η αεροπορική εταιρία [[Northeast Airlines]].

Σε ηλικία 34 ετών, το πρωί της [[20 Μαΐου|20ης Μαΐου]] [[1932]], η Έρχαρτ απογειώθηκε από το Χάρμπουρ Γκρέις (''Harbour Grace'') του [[Νέα Γη και Λαμπραντόρ|Νιουφάουντλαντ]], έχοντας μαζί της την τελευταία έκδοση της τοπικής εφημερίδας (με σκοπό να αποδείξει την ημερομηνία της πτήσης μέσω της ημερομηνίας της εφημερίδας). Σκόπευε να πετάξει ως το [[Παρίσι]] με το μονοκινητήριο [[Lockheed Vega|Lockheed Vega 5b]], αναπαριστώντας την σόλο πτήση του Τσαρλς Λίντμπεργκ. Τεχνικός σύμβουλός της ήταν ο διάσημος [[Νορβηγία|Νορβηγικής]] καταγωγής Αμερικάνος αεροπόρος Μπερντ Μπάλχεν (''Bernt Balchen''), ο οποίος την βοήθησε να προετοιμάσει το αεροσκάφος της. Επίσης έπαιξε το ρόλο του «δολώματος» για τους δημοσιογράφους καθώς, υποθετικά, προετοίμαζε το Vega της Έρχαρτ για την δική του πτήση στον [[Αρκτική|Αρκτικό κύκλο]].<ref>Butler 1997, p. 263. Note: Balchen had been instrumental in other transatlantic and Arctic record-breaking flights during that period.</ref> Μετά από μία πτήση διάρκειας 14 ωρών και 56 λεπτών, στη διάρκεια της οποίας αντιμετώπισε δυνατούς [[Βόρειος άνεμος|βόρειους ανέμους]], συνθήκες παγετού και μηχανικά προβλήματα, η Αμέλια προσγειώθηκε σε ένα βοσκοτόπι στο Κάλμορ (''Culmore''), βόρεια του Ντέρι (''Derry'') της [[Βόρεια Ιρλανδία|Βόρειας Ιρλανδίας]]. Όταν ένας εργάτης του αγροκτήματος τη ρώτησε «''Πέταξες από μακριά;''» η Αμέλια απάντησε «''Από την Αμερική''». Το σημείο προσγείωσης της είναι σήμερα έδρα ενός μικρού μουσείου του Κέντρου Αμέλια Έρχαρτ (''Amelia Earhart Centre'').<ref>[http://www.derrycity.gov.uk/museums/emelia.asp Amelia Earhart Centre, Derry City Council Heritage and Museum Service]{{dead link|date=June 2015}}</ref>

Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι το ''Electra'' έμεινε από καύσιμα και η Έρχαρτ με τον Νόοναν συνετρίβησαν στη θάλασσα. Ο πλοηγός και αεροναυτικός μηχανικός Έλγκεν Λονγκ (''Elgen Long'') και η σύζυγός του Μαρί Κ Λονγκ (''Marie K. Long'') αφιέρωσαν 35 χρόνια ερευνώντας τη θεωρία της «''συντριβής και βύθισης''», η οποία είναι η πλέον αποδεκτή εξήγηση της εξαφάνισης.<ref>[http://www.elgenlong.com/amelia.php?view=main "Crash and Sink" Theory]{{dead link|date=June 2015}}</ref> Ο πλοίαρχος του Αμερικανικού Ναυτικού Λώρενς Φ. Σάφορντ (''Capt. Laurance F. Safford, USN''), ο οποίος ήταν υπεύθυνος του ''Mid Pacific Strategic Direction Finding Net'' την περίοδο του [[Μεσοπόλεμος|μεσοπολέμου]] και για την αποκωδικοποίηση Ιαπωνικών μηνυμάτων που αφορούσαν την επίθεση στο [[Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ|Περλ Χάρμπορ]], κρυπτογραφημένων με την συσκευή PURPLE, ξεκίνησε, τη δεκαετία του [[1970]], μία εκτενή ανάλυση της πτήσης της Έρχαρτ, συμπεριλαμβάνοντας τις περίπλοκες μεταδόσεις και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το εγχείρημα της Έρχαρτ έφερε χαρακτηριστικά «''φτωχού σχεδιασμού, ακόμα χειρότερης εκτέλεσης''».<ref name="Strippel">Strippel 1995, p. 20.</ref> Ο Υποναύαρχος του Αμερικανικού Ναυτικού Ρίτσαρντ Ρ Μπλακ (''Rear Admiral Richard R. Black, USN''), ο οποίος είχε τη διοικητική ευθύνη του αεροδιαδρόμου της [[χάουλαντ νήσος|νήσου Χάουλαντ]] και βρισκόταν παρών στο θάλαμο τηλεπικοινωνιών του ''Itasca'' δήλωσε με βεβαιότητα το [[1982]] ότι «''το Electra έπεσε στη θάλασσα περίπου στις 10 π.μ., στις [[2 Ιουλίου]] [[1937]], όχι πολύ μακριά από το Χάουλαντ''».<ref name="Strippel"/> Ο [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανός]] ιστορικός της αεροπορίας Ρόι Νέσμπιτ (''Roy Nesbit''), εξετάζοντας τις αποδείξεις από σύγχρονες μαρτυρίες και την αλληλογραφία του Πούτναμ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ''Electra'' της Έρχαρτ δεν ανεφοδιάστηκε πλήρως στη Λαε.<ref>Strippel 1995, p. 58.</ref> Ο Ουίλιαμ Λ. Πόλχεμους (''William L. Polhemous''), πλοηγός της [[Ανν Πελεγκρένο]] (''Ann Pellegreno'') στην πτήση του [[1967]] η οποία ακολούθησε την αυθεντική διαδρομή της Έρχαρτ και του Νόοναν, μελέτησε τους χάρτες πλοήγησης για τις 2 Ιουλίου 1937 και θεώρησε ότι ο Νόοναν ίσως να είχε υπολογίσει λανθασμένα την «''ευθεία προσέγγιση''» για την άφιξη στο Χάουλαντ.<ref>Strippel 1995, p. 58, 60.</ref>

Ο Ντέιβιντ Τζοούρνταιν (''David Jourdain''), πρώην κυβερνήτης [[υποβρύχιο|υποβρυχίου]] και ωκεανολόγος μηχανικός ειδικευμένος στις θαλάσσιες έρευνες και ανακτήσεις μεγάλων βαθών, υποστήριξε ότι όλες οι σχετιζόμενες με την νήσο Γκάρντνερ μεταδόσεις είναι εσφαλμένες. Μέσω της εταιρίας του ''Nauticos'' ερεύνησε εκτενώς την περιοχή βόρεια και δυτικά της νήσου Χάουλαντ κατά τη διάρκεια δύο αποστολών έρευνας με χρήση [[σόναρ]] μεγάλου βάθους και συνολικής αξίας 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων ([[2002]], [[2006]]), χωρίς όμως να ανακαλύψει κάτι. Οι περιοχές έρευνας καθορίστηκαν βάσει της γραμμής θέσης (157-337) την οποία η Έρχαρτ μετέδωσε στις 2 Ιουλίου 1937.<ref name="Hoversten"/> Παρόλα αυτά, οι αναλύσεις του Έλγκεν Λονγκ οδήγησαν τον Τζοούρνταιν στο συμπέρασμα «''Η ανάλυση όλων των δεδομένων που έχουμε – των καυσίμων, των επικοινωνιών και όλων των άλλων πληροφοριών – με κάνουν να πιστεύω ότι κατέπεσε στη θάλασσα ανοικτά του Χάουλαντ''».<ref name="Hoversten"/> Ο θετός γιος της Έρχαρτ, Τζωρτζ Πάλμερ Πούτναμ Τζούνιορ (George Palmer Putnam Jr.) φέρεται να δηλώνει ότι η πεποίθησή του είναι «''πως το αεροσκάφος απλά έμεινε από καύσιμα''».<ref>[http://mt.lincolnshirepostpolio.org.uk/archives/pandpp-news/000512.html Amelia Earhart's disappearance still haunts her stepson, 83.]{{dead link|date=June 2015}} Retrieved: 19 July 2007.</ref> Ο Τόμας Κρόουτς (''Thomas Crouch''), επικεφαλής έφορος του Αμερικανικού Εθνικού Αεροδιαστημικού Μουσείου (National Air and Space Museum) έχει δηλώσει ότι το Electra της Έρχαρτ και του Νόοναν βρίσκεται «''18.000 πόδια βαθιά''» και η ανακάλυψή του θα μπορούσε να αποδώσει ευρήματα που θα μπορούσαν να συγκριθούν με τα ευρήματα του [[Τιτανικός|Τιτανικού]], προσθέτοντας, «''…το μυστήριο είναι κάτι που διατηρεί το ενδιαφέρον μας. Εν μέρει τη θυμόμαστε επειδή είναι η αγαπημένη μας αγνοούμενη''».<ref name=autogenerated5>Hoversten 2007, p. 23.</ref>

Τα αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν από την TIGHAR στο Νικουμαρόρο περιλάμβαναν αυτοσχέδια εργαλεία, μία αλουμινένια επιφάνεια (πιθανόν από αεροσκάφος ''Electra''), ένα περίεργα κομμένο κομμάτι διάφανου πλέξιγκλας το οποίο έχει ίδιο πάχος και κυρτότητα με το παράθυρο ενός ''Electra'' και ένα παπούτσι ''Cat's Paw'', μεγέθους 9, που χρονολογείται από τη δεκαετία του [[1930]] και μοιάζει με τα υποδήματα που φορούσε η Έρχαρτ σε φωτογραφίες της παγκόσμιας πτήσης.<ref>''Was Amelia Earhart a doomed castaway?'' Associated Press (CNN) [http://www.cnn.com/2007/US/04/01/earhart.mystery.ap/index.html Earhart Mystery]{{dead link|date=June 2015}} Retrieved: 1 April 2007. Note: According to records, Noonan was 6 ft tall, and Earhart was 5 ft 8 in and wore a size 6 shoe according to her sister.</ref> Οι αποδείξεις αυτές παραμένουν περιστασιακές, όμως ο θετός γιος της Έρχαρτ, Τζωρτζ Πούτναμ Τζούνιορ, έχει εκφράσει τον ενθουσιασμό του για την έρευνα της TIGHAR.<ref>Cruikshank, Joe. "The Search for Earhart's Plane Continues." ''Treasure County Palm News, 4 November 2006''. [http://nl.newsbank.com/cgi-bin/ngate/TCNP?ext_docid=1154F5669639D990&ext_hed=The%20search%20for%20Amelia%20Earhart's%20plane%20continues&ext_theme=tcnp&pubcode=TCNP] Retrieved: 1 April 2007.</ref>

Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2014, αποδίδει ένα μεταλλικό αντικείμενο που βρέθηκε στο νησί το 1991, στο αεροπλάνο της Έρχαρτ.<ref>[http://news.discovery.com/history/us-history/aluminum-fragment-appears-to-belong-to-earharts-plane-141028.htm Amelia Earhart Plane Fragment Identified : Discovery News<!-- Bot generated title -->]</ref><ref>http://www.newsweek.com/mystery-amelia-earhart-solved-fragment-fallen-plane-identified-280856</ref>

Ο πρώην πεζοναύτης Ρόμπερτ Ουάλακ (''Robert Wallack'') ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος και άλλοι στρατιώτες άνοιξαν ένα χρηματοκιβώτιο στη Σαϊπάν και βρήκαν την βαλίτσα της Έρχαρτ. Ο πρώην πεζοναύτης Έρσκιν Τζ. Νάμπερς (''Earskin J. Nabers'') ισχυρίστηκε ότι ενώ υπηρετούσε ως χειριστής ασυρμάτου στη Σαϊπάν το [[1944]], αποκρυπτογράφησε ένα μήνυμα αξιωματικών του ναυτικού το οποίο έλεγε ότι το αεροσκάφος της Έρχαρτ βρέθηκε στο αεροδρόμιο Ασλίτο (''Aslito Airfield''), ότι αργότερα διατάχθηκε να φυλάει το αεροσκάφος και ότι υπήρξε μάρτυρας της καταστροφής του.<ref>[http://video.google.com/videoplay?docid=7287599184130049317&hl Thomas E. Devine: What Really Happened to Amelia Earhart]{{dead link|date=June 2015}}</ref> Το [[1990]], η σειρά ''Unsolved Mysteries'' (Άλυτα Μυστήρια) του τηλεοπτικού δικτύου ''NBC-TV'' μετέδωσε τη συνέντευξη μίας γυναίκας από τη Σαϊπαν η οποία ισχυρίστηκε ότι ήταν μάρτυρας της εκτέλεσης της Έρχαρτ και του Νόοναν από Ιάπωνες στρατιώτες. Παρόλα αυτά δεν υπήρξε ποτέ καμία ανεξάρτητη επιβεβαίωση ή υποστήριξη των ισχυρισμών αυτών.<ref>Strippel 1995, p. 52.</ref> Φωτογραφίες που υποτίθεται πως απεικόνιζαν την Έρχαρτ στη διάρκεια της αιχμαλωσίας της αποδείχθηκαν είτε ψεύτικες είτε ότι είχαν παρθεί πριν από την τελευταία της πτήση.<ref>''[http://tighar.org/TTracks/15_1/faqs.html Amelia Earhart FAQ]'', TIGHAR</ref>

* Το πρώτο άλμπουμ αφιερωμένο στο θρύλο της Αμέλια Έρχαρτ κυκλοφόρησε από το συγκρότημα ''Plainsong'' το [[1972]] με τίτλο ''In Search of Amelia Earhart, Elektra K42120''. Τόσο το άλμπουμ όσο και το υλικό που διατέθηκε από την ''Elektra'' απόκτησαν μεγάλη αξία μεταξύ των συλλεκτών.<ref>[http://www.andyrobertsmusic.com/plains.html In Search of Amelia Earhart/Now We Are Three]{{dead link|date=June 2015}}</ref>

* [http://www.nauticalcurrents.com/amelia_earhart_mem_flt.html Amelia Earhart Memorial flight Recreation]{{dead link|date=June 2015}}

* [http://www.booknotes.org/Transcript/?ProgramID=1391 Transcript of interview with Earhart biographer Susan Butler, 1997]{{dead link|date=June 2015}}