Φρίντριχ Χάγιεκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1984]] διορίστηκε μέλος του Τάγματος Τιμής από τη Βασίλισσα [[Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Ελισάβετ Β΄]], μετά από πρόταση της πρωθυπουργού [[Μάργκαρετ Θάτσερ]] για τις «υπηρεσίες του στη μελέτη των οικονομικών<ref>{{cite book|author=Alan O. Ebenstein|title=Friedrich Hayek: A biography|publisher=University of Chicago Press|year=2003|pages=305}}</ref>». Επίσης έλαβε τη διάκριση του προεδρικού μεταλλίου ελευθερίας των ΗΠΑ το 1991 από τον πρόεδρο [[Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος)|Τζωρτζ Μπους]]<ref>{{cite web|author=George H. W. Bush|title=Remarks on Presenting the Presidential Medal of Freedom Awards|url=http://bushlibrary.tamu.edu/research/public_papers.php?id=3642|publisher=bushlibrary.tamu.edu|date=18 Νοεμβρίου 1991|accessdate=11 Μαΐου 2013}}{{dead link|date=June 2015}}</ref>. Το 2011, το άρθρο του «Η χρήση της γνώσης στην κοινωνία», (''The Use of Knowledge in Society'') επιλέχθηκε ως ένα από τα 20 καλύτερα άρθρα που έχουν δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό ''American Economic Review'' τα πρώτα 100 χρόνια κυκλοφορίας του<ref name="top">{{cite journal|author=Arrow, Kenneth J., B. Douglas Bernheim, Martin S. Feldstein, Daniel L. McFadden, James M. Poterba, and Robert M. Solow|journal =American Economic Review|title=100 Years of the American Economic Review: The Top 20 Articles|volume=101|issue=1|year=2011}}</ref>.

Η παγκόσμια ύφεση της δεκαετίας του 1930 έθεσε ένα πλαίσιο στο οποίο ο Χάγιεκ κωδικοποίησε τις θέσεις του, ειδικά σε ότι αφορά την αντίθεση στις απόψεις του Κέυνς. Οι οικονομολόγοι που φοίτησαν με τον Χάγιεκ στο LSE κατά τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 συμπεριλαμβάνουν τους: Arthur Lewis, Ronald Coase, [[Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ]], Abba Lerner, Nicholas Kaldor, George Shackle, Thomas Balogh, Vera Smith, L. K. Jha, Arthur Seldon, Paul Rosenstein-Rodan και Oskar Lange<ref>{{cite book|first=J. K. |last=Galbraith|chapter=Nicholas Kaldor Remembered|title=Nicholas Kaldor and Mainstream Economics: Confrontation or Convergence?|location=New York|publisher=St. Martin's Press|isbn=0312053568|year=1991}}</ref><ref>{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/economics/laureates/1979/lewis-autobio.html |title=Sir Arthur Lewis Autobiography |publisher=Nobelprize.org |date= |accessdate=2011-09-14}}</ref><ref>{{Cite book|last= Ebenstein|first=Alan|title=Friedrich Hayek: a biography|place=Palgrave, New York|publisher=University Of Chicago Press|year=2001|edition=1st|pages=62, 248, 284|isbn=9780312233440}}</ref>. Επίσης ο Χάγιεκ δίδαξε ή επέβλεψε πολλούς άλλους φοιτητές στο LSE, όπως ο David Rockefeller<ref>[http://www.mskousen.com/Speeches/rockefeller.html Interview with David Rockefeller]{{deadDead link|date=September 2011}}</ref>.

Η επιρροή του Χάγιεκ στην ανάπτυξη των οικονομικών είναι ευρέως αποδεκτή. Ο Χάγιεκ είναι κατά σειρά ο δεύτερος οικονομολόγος με τις περισσότερες παραπομπές{{Citation needed|date=September 2012}} (μετά τον [[Κένεθ Άροου]]) στις διαλέξεις κατά την απονομή των [[Βραβείο Νόμπελ|Βραβείων Νόμπελ]] μεταξύ των οικονομολόγων που το έχουν λάβει, πράγμα το οποίο οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η προσέγγισή του ήταν επικριτική στον τομέα των ορθόδοξων οικονομικών και της νέο-κλασσικής μοντελοποίησης. Ένας αριθμός από Νομπελίστες, όπως οι [[Βερνόν Σμιθ]] και [[Χέρμπερτ Σάιμον]], αναγνωρίζουν τον Χάγιεκ ως τον σπουδαιότερο σύγχρονο οικονομολόγο{{Citation needed|date=August 2011}}. Ένας άλλος Νομπελίστας, ο Paul Samuelson, πίστευε ότι ο Χάγιεκ άξιζε το βραβείο αλλά παρ' όλα αυτά ισχυρίστηκε ότι «υπήρχαν σοβαροί ιστορικοί λόγοι για τη λησμονιά του Χάγιεκ από την επικρατούσα τάση στην αδελφότητα των οικονομολόγων κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Το 1931, το έργο του Χάγιεκ «Τιμές και Παραγωγή» (''Prices and Production'') έγινε μεγάλη επιτυχία για πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Εκ των υστέρων μπορούμε να πούμε ότι οι ασυναρτησίες αυτές (''mumbo-jumbo'') για την περίοδο παραγωγής παρερμήνευσαν κατάφορα τα μακροοικονομικά της περιόδου 1927-1931 (και του 1931-2007)»<ref>[http://www.sciencedirect.com/science?_ob=MImg&_imagekey=B6V8F-4SXH9WK-2-1&_cdi=5869&_user=10&_orig=browse&_coverDate=01%2F31%2F2009&_sk=999309998&view=c&wchp=dGLbVtz-zSkWb&_valck=1&md5=315883b6b470270d5a44f2c6211f5ad4&ie=/sdarticle.pdf]{{deadDead link|date= Ιούνιος 2013}}</ref>. Παρά αυτό το σχόλιο, ο Samuelson αφιέρωσε τα τελευταία 50 χρόνια της ζωής του στην εμμονή του με τα προβλήματα της θεωρίας του κεφαλαίου (''capital theory'') που προσδιορίστηκαν από τον Χάγιεκ και τον Böhm-Bawerk, και ο Samuelson έκρινε ξεκάθαρα ότι ο Χάγιεκ είχε δίκιο, και ότι ο δικός του δάσκαλος [[Γιόζεφ Σουμπέτερ]] (Joseph Schumpeter) είχε άδικο, στο βασικό οικονομικό θέμα του 20ου αιώνα, την εφικτότητα του σοσιαλιστικού οικονομικού σχεδιασμού σε μια οικονομία που κυριαρχείται από την παραγωγή προϊόντων<ref>The collected scientific papers of Paul A. Samuelson, Volume 5, p. 315.</ref>.

Ο Χάγιεκ έγραψε ένα δοκίμιο με τίτλο «Γιατί δεν είμαι Συντηρητικός» (''Why I Am Not a Conservative'')<ref>{{cite web |title=Why I Am Not a Conservative |publisher=LewRockwell.com |date= |accessdate=2011-10-12 |url=http://www.lewrockwell.com/orig6/hayek1.html}}{{dead link|date=June 2015}}</ref> που περιλαμβάνεται ως επίλογος του Συντάγματος της Δημοκρατίας, στο οποίο επικρίνει τον συντηρητισμό για την αδυναμία του να προσαρμόζεται στις αλλαγές των δεδομένων της ζωής των ανθρώπων και να προσφέρει ένα θετικό πολιτικό πρόγραμμα, επισημαίνοντας πως «Ή αξία του συντηρητισμού προσδιορίζεται από την αξία αυτού που συντηρεί» (''Conservatism is only as good as what it conserves''). Αν και αναγνώριζε ότι ο σύγχρονος συντηρητισμός έχει πολλές κοινές θέσεις ως προς τα οικονομικά με τους κλασικούς φιλελεύθερους, και ιδίως ως προς την κοινή πίστη των δύο ρευμάτων στην ελεύθερη αγορά, ο Χάγιεκ πίστευε ότι ο συντηρητισμός υποστηρίζει την ελεύθερη αγορά γιατί θέλει να «μένει ακίνητος», ενώ ο φιλελευθερισμός την υποστηρίζει γιατί «θέλει κάπου να πάει». Ο Χάγιεκ αυτοπροσδιοριζόταν ως κλασικός φιλελεύθερος, αλλά επισήμαινε ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ήδη αδύνατο να χρησιμοποιήσει κανείς τον όρο «φιλελεύθερος» με την αρχική του σημασία και στη θέση του χρησιμοποιούταν ο όρος «libertarian».

* Η μοιραία αλαζονεία: τα λάθη του Σοσιαλισμού (''The Fatal Conceit: The Errors of Socialism''), 1988. Σημ.: Ο συγγραφέας αμφισβητείται.<ref>{{cite web|author=Alan Ebenstein|title=Έρευνα: «Η μοιραία αλαζονεία»|url=http://libertyunbound.com/archive/2005_03/ebenstein-deceit.html|archiveurl=http://web.archive.org/web/20080212040658/http://libertyunbound.com/archive/2005_03/ebenstein-deceit.html|archivedate=2008-02-12|publisher=Liberty|date=Μάρτιος 2005|accessdate =11 Ιουνίου 2010}}</ref> Το βιβλίο, στη μορφή που δημοσιεύτηκε, ενδέχεται να έχει γραφτεί εξ ολοκλήρου από τον εκδότη του William W. Bartley και όχι από τον Χάγιεκ.<ref>{{cite book|author=Ian Jarvie (Editor), Karl Milford (Editor), David Miller (Editor)|title=Karl Popper: a Centenary Assessment Vol. 1: Life and Times, and Values in a World of Facts

* [http://www.hayek.ufm.edu/ Οι συνεντεύξεις του Χάγιεκ] {{en}}

* [http://www.TheHayekProphecies.com/ The Hayek Prophecies] {{en}}

* [http://www.hayek.de/ Friedrich A. von Hayek-Gesellschaft e. V.] {{de}}

* [http://ideas.repec.org/e/pv08.html Προφίλ]{{dead link|date=June 2015}} και [http://econpapers.repec.org/RAS/pv08.htm έργα]{{dead link|date=June 2015}} στο RePEc {{en}}

* [http://www.adamsmith.org/f-a-hayek/ Ο Χάγιεκ]{{dead link|date=June 2015}} στο Ινστιτούτο Adam Smith {{en}}

* [http://www.hayekcenter.org/ Taking Hayek Seriously] {{en}}

* [http://reason.com/hayekint.shtml «Ο δρόμος προς τη δουλεία»]{{dead link|date=June 2015}}, Thomas W. Hazlett, ''περιοδικό Reason'', Ιούλιος 1992, περιέχει συνέντευξη του 1977 με τον Χάγιεκ {{en}}