Παράδοξο του Μπέντλεϊ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Richard Bentley 3.jpg|thumb|169x169px|Η αρχική διατύπωση του παραδόξου έγινε από τον [[Ρίτσαρντ Μπέντλεϊ]] στην αλληλλογραφία του με τον [[Ισαάκ Νεύτωνας|Ισαάκ Νεύτωνα]]]]Το '''παράδοξο του Μπέντλεϊ''' (''Bentley'') ή '''παράδοξο των Νόιμαν - Ζεέλιγκερ''' (''Neumann - Seeliger'') ή '''βαρυτικό παράδοξο''', είναι ένα κοσμολογικό πρόβλημα το οποίο αναδεικνύεται όταν ο [[Νόμος της παγκόσμιας έλξης|Νόμος της Παγκόσμιας Έλξης]] του [[Ισαάκ Νεύτωνας|Ισαάκ Νεύτωνα]] χρησιμοποιείται για την μελέτη [[κοσμολογία|κοσμολογικών]] θεμάτων. Αποτελεί μια σημαντική αδυναμία της Νευτώνιας θεωρίας,<ref name=":0">{{Cite web|url = http://www.pitt.edu/~jdnorton/papers/cosmological-woes-HGR4.pdf|title = Norton, John D. The Cosmological Woes of Newtonian Gravitation Theory // H. Goenner, J. Renn, J. Ritter, T. Sauer, eds. The Expanding Worlds of General Relativity: Einstein Studies. — Boston: Birkhauser, 1999. — Vol. 7. — P. 271—322}}</ref> και η αναλυτική μελέτη του προβλήματος οδήγησε στην συνειδητοποίηση πως η κλασική θεωρία της [[βαρύτητα|βαρύτητας]] δεν είναι κατάλληλη για την επεξήγηση των κοσμολογικών φαινομένων. Υπήρξαν πολλές προσπάθειες βελτίωσης της θεωρίας, μέχρι που το [[1916]] ο [[Άινσταϊν]] ολοκλήρωσε την [[Γενική θεωρία της Σχετικότητας|γενική θεωρία της σχετικότητας]] και εισήγαγε την έννοια της [[Κοσμολογική σταθερά|κοσμολογικής σταθεράς]] για να αντιμετωπίσει το παράδοξο,<ref>[http://www.aps.org/publications/apsnews/200507/history.cfm Einstein's Biggest Blunder - American Physical Society</ref> έως ότου ο [[Νόμος του Χαμπλ]] το 1929 έδειξε πως το μέγεθος του σύμπαντος δεν είναι στατικό και διαστέλλεται.