Ζωρζ Κλεμανσώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
βιογραφία μέχρι το 1910, με πληροφορίες από το λήμμα στα αγγλικά και http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=139998 |
|||
Γραμμή 57:
}}
Ο '''Ζωρζ Μπενζαμάν Κλεμανσώ''' (''Georges Benjamin Clemenceau'') (28 Σεπτεμβρίου 1841 – 24 Νοεμβρίου 1929) ήταν Γάλλος πολιτικός, ηγέτης της χώρας στον [[ΑΠΠ|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Ηγέτης του Ριζοσπαστικού Κόμματος, είχε κεντρικό ρόλο στην [[Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία]]. Ήταν [[πρωθυπουργός της Γαλλίας]] από το 1906 μέχρι το 1909 και ξανά την περίοδο 1917-1920. Ήταν ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες της [[Συνθήκη των Βερσαλλιών|Συνθήκης των Βερσαλλιών]] στη [[Σύνοδος Ειρήνης του Παρισιού (1919)|Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού]] το 1919.
== Βιογραφία ==
Ο Κλεμανσώ γεννήθηκε στο Μουιγιερόν-αν-Παρ, στον νομό [[Βαντέ]] στις 28 Σεπτεμβρίου 1841. Μετά τις σπουδές του στο λύκειο της [[Νάντη]]ς, σπούδασε ιατρική στο Παρίσι, αλλά δεν αποφοίτησε.<ref>David Watson, ''Georges Clemenceau: A Political Biography'' (1976) pp. 16-22.</ref> Στο Παρίσι έγινε πολιτικός ακτιβιστής και δημοσιογράφος. Το Δεκέμβριο του 1861 ήταν συνιδρυτής μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας, της ''Le Travail''. Συνελήφθη τις 23 Φεβρουαρίου 1862, για αφισοκόλληση που καλούσε να διαδηλώσεις. Φυλακίστηκε για 77 μέρες. Αποφοίτησε από την ιατρική στις 13 Μαΐου 1865. Πήγε στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]] όταν άρχισαν να συλλαμβάνουν αντιφρονούντες. Δούλεψε στη [[Νέα Υόρκη]] την περίοδο 1865-1869, μετά τον [[Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος|Αμερικανικό Εμφύλιο]]. Τις 23 Ιουνίου 1869 παντρεύτηκε την Μέρι Πλάμμερ (1848-1923) στη Νέα Υόρκη. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, μέχρι που πήραν [[διαζύγιο]].<ref>Watson (1976), pp. 23-32.</ref>
Επέστρεψε στη Γαλλία μετά την [[μάχη του Σεντάν|ήττα στο Σεντάν]] και την πτώση της [[Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία|Δεύτερης Αυτοκρατορίας]]. Το 1870 διορίστηκε δήμαρχος του 18ου διαμερίσματος του Παρισιού, το οποίο περιλαμβάνει την [[Μονμάρτρη]]. Η [[Παρισινή Κομμούνα]] τον καθαίρεσε από τα καθήκοντά του ως δήμαρχος. Προσπάθησε να εκλεγεί στο συμβούλιο της Κομμούνας αλλά δεν τα κατάφερε.<ref>Milza, Pierre, ''L'année terrible - La Commune (mars-juin 1871)''</ref> Το 1871 εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο του Παρισιού. Το 1876 εξελέγη στην κάτω βουλή και ήταν μέλος της άκρας αριστεράς και του ριζοσπαστικού κόμματος. Το 1880 άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα ''La Justice''. Έγινε γνωστός ως πολιτικός επικριτής. Αντιτάχθηκε στην αποικιακή πολιτική του [[Ζυλ Φερύ]], προκαλώντας την πτώση της κυβέρνηση του Φερύ το 1885. Ήταν υπεύθυνος για το διορισμό του [[Ζορζ Μπουλανζέ]] ως υπουργός πολέμου, αλλά στράφηκε εναντίον του όταν κατάλαβε ότι ο Μπουλανζέ ήταν ένας φιλόδοξος δημαγωγός εθνικιστής. Όμως, το ριζοσπαστικό κόμμα αποδυναμώθηκε λόγω του διχασμού που προκάλεσε ο Μπουλανζέ και η συκοφαντική ανάμιξή του ονόματός του στο σκάνδαλο του Παναμά είχαν ως αποτέλεσμα να μην επανεκλεγεί βουλευτής το 1893. Στη συνέχεια, ο Κλεμανσώ ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Στην [[υπόθεση Ντρέιφους]] υποστήριξε ενεργά τον [[Εμίλ Ζολά]] και την αθωότητα του Ντρεϊφούς, γράφοντας συνολικά 665 άρθρα.<ref name="Musée Clemenceau">[http://www.musee-clemenceau.fr/en/ Musée Clemenceau]</ref> Ο εκδότης της ''L'Aurore'', δημοσίευσε ως πρωτοσέλιδο το ''J'accuse'' («κατηγορώ») του Εμίλ Ζολά.
Μετά τις εκλογές του 1906, στις οποίες του ριζοσπαστικό κόμμα ήρθε πρώτο, ο [[Φερντινάρ Σαριέ]] τον διόρισε Υπουργό Εσωτερικών. Ως υπουργός αντιμετώπισε με σκληρά τις απεργίες που ακολούθησαν την καταστροφή του Κουριέρ το 1906, με περισσότερους από 1.000 νεκρούς, προκαλώντας αντιπαράθεση με τον [[Ζαν Ζωρέ]]. Μετά την παραίτηση του Σαριέ, ο Κλεμανσώ έγινε πρωθυπουργός της Γαλλίας. Παραιτήθηκε το 1909, ύστερα από μια διαμάχη για τη κρίση του Μαρόκου. Την θέση του ανέλαβε ο [[Αριστίντ Μπριάν]]. Ακολούθησε μια περιοδεία στο εξωτερικό.
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
{{Commonscat}}
{{Authority control}}
{{πολιτικός-επέκταση}}
| |||