Μαρίκα Κοτοπούλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η προσωπική της ζωή ήταν θυελλώδης, ιδιαίτερα στα νεανικά της χρόνια και περιελάμβανε τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Eιδικά όσον αφορά τις τελευταίες, στην εποχή της κυκλοφορούσε η φήμη πως η Κοτοπούλη είχε ερωτικές σχέσεις με τις μικρότερες σε ηλικία ηποθοιούςηθοποιούς, προτού αυτές αναδειχτούν.<ref>Ελένη Μπακοπούλου, "Μαρτυρία Ντόρας Ρωζέττη", [http://www.ekebi.gr/magazines/flipbook/showissue.asp?file=16385&code=8743 ''Οδός Πανός'', 132 (2006),] σ.16. Ανακτήθηκε στις 13.07.2015.</ref> Η πολύκροτη σχέση της με τον πολιτικό και στοχαστή [[Ίων Δραγούμης|Ίωνα Δραγούμη]] από το 1908 έως τον Αύγουστο του 1920, υπήρξε σκανδαλώδης για τα δεδομένα της εποχής, καθώς το ζευγάρι συζούσε χωρίς την επισημοποίηση ενός γάμου. Τέσσερα χρόνια μετά την δολοφονία του Δραγούμη (από υποστηρικτές του Βενιζέλου, με πρωταίτιο τον αξιωματικό Παύλο Γύπαρη) η Μαρίκα παντρεύτηκε τον θεατράνθρωπο Γεώργιο Χέλμη, με τον οποίο μοιράστηκε την υπόλοιπη ζωή της. Παιδιά δεν απέκτησαν.

Η μεγάλη ηθοποιός αφιέρωσε την ζωή της στο θέατρο και υπό τη διδασκαλία, την προστασία και την προσωπική καθοδήγησή της μπόρεσε να αναδυθεί μια σπουδαία γενιά Ελλήνων ηθοποιών του 20ού αιώνα. Άμεσα επίγονές της ήταν η [[Ελένη Παπαδάκη]], η [[Κατίνα Παξινού]] και η [[Κατερίνα Ανδρεάδη]]. Καλλιτεχνικά τέκνα της, που μαθήτευσαν κοντά στη μεγάλη πρωταγωνίστρια λιγότερο ή περισσότερο τακτικά, υπήρξαν η [[Μαίρη Αρώνη]], η [[Έλλη Λαμπέτη]], η [[Άννα Συνοδινού]] και η [[Μελίνα Μερκούρη]].<ref>Μάρκος Φρέρης, "Το φαινόμενο της ''μεγάλης πρωταγωνίστριας'': συνέχεια και διαδοχή στο ελληνικό θέατρο" (βλ. Βιβλιογραφία), σ.33.</ref> Η προσφορά της Μαρίκας Κοτοπούλη στο ελληνικό θέατρο θεωρείται τεράστια και για διάστημα αποτελούσε υπόδειγμα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας. Η απήχηση της αντανακλάτο στο θεσμό απονομής του "Επάθλου Κοτοπούλη" σε αξιόλογες Ελληνίδες ηθοποιούς, οποίος όμως ατόνησε τα τελευταία χρόνια.<ref>Στάθης Σπηλιωτόπουλος, [http://www.ekebi.gr/magazines/ShowImage.asp?file=142004&code=8512 "Το άγαλμα και το έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη",] ''Νέα Εστία'', τόμ.117 (1985), σ.195-196 και Βασίλης Αγγελικόπουλος, [http://www.kathimerini.gr/137141/article/politismos/arxeio-politismoy/epa8la-8eatroy-se-veteranoys-kai-neoys "''ΕπαθλαΈπαθλα Θεάτρου'' σε βετεράνους και νέους",] ''Η Καθημερινή'', 11 Δεκεμβρίου 2002. Ανακτήθηκαν στις 13.07.2015.</ref>