Βουκοβίνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 76:
[[File:Bucovina division.svg|thumb|left|Η Βουκοβίνα, όπως διαρέθηκε το 1940: Σοβιετική στο βορρά, Ρουμανική στο νότο]]
Μετά το [[Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης|Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ ]], το Σοβιετικό Τελεσίγραφο του Ιουνίου 1940 απαίτησε από τη Ρουμανία το βόρειο τμήμα της Βουκοβίνας, που συνόρευε με τη [[Γαλικία (Ανατολική Ευρώπη)|Γαλικία]] (η τελευταία προσαρτήθηκε από τη Σοβιετική Ενωση κατά το [[Γερμανική εισβολή στην Πολωνία (1939)|διαμελισμό της Πολωνίας το 1939). Το Σοβιετικό αίτημα για τη Βουκοβίνα εξέπληξε τη [[Ναζιστική Γερμανία]], αν και επίσημα δεν αντιτάχθηκε σε αυτό. Στο πρώτο Σοβιετικό τελεσίγραφο προς τη Ρουμανική κυβέρνηση, η εν μέρει κατοικούμενη από Ουκρανούς βόρεια Βουκοβίνα "απαιτείτο" ως ελάχιστη ''"αποζημίωση για τη μεγάλη απώλεια που προέκυψε για τη Σοβιετική Ενωση και τον πληθυσμό της [[Βεσσαραβία]]ς από την εικοσιδυάχρονη κυριαρχία της Ρουμανίας επί της Βεσσαραβίας"''. Στις 28 Ιουνίου 1940 η Ρουμανική κυβέρνηση εκκένωσε τη Βόρεια Βουκοβίνα και μετακινήθηκε εκεί ο [[Κόκκινος Στρατός]], με τα νέα σοβιετορουμανικά σύνορα να τίθενται λιγότερο από 20 χλμ. βόρεια του Μοναστηριού Πούτνα.
Το 1940 το Τσερνόβτσι Ομπλαστ (τα 2/3 του οποίου είναι η Βόρεια Βουκοβίνα) είχε πληθυσμό περίπου 805.000, από τους οποίους 47,5% ήταν Ουκρανοί και 28,3% Ρουμάνοι, με το υπόλοιπο Γερμανούς, Εβραίους, πολωνούς, Ούγγρους και Ρώσους. Η ισχυρή Ουκρανική παρουσία ήταν το επίσημο κίνητρο για την ένταξη της περιοχής στην [[Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας|Ουκρανική ΣΣΔ]] και όχι στη νεοϊδρυθείσα [[Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μολδαβίας|ΣΣΔ της Μολδαβίας]]. Το αν η περιοχή θα είχε ενταχθεί στην Ουκρανική ΣΣΔ αν η επιτροπή που αποφάσισε σχετικά δεν προεδρευόταν από τον Ουκρανό κομμουνιστή ηγέτη [[Νικίτα Χρουστσόφ]], παραμένει θέμα συζήτησης μεταξύ των ερευνητών. Στη πραγματικότητα μερικά εδάφη με κυρίως Ρουμανικό πληθυσμό (π.χ. περιοχή Χέρτζα) παραχωρήθηκαν στην Ουκρανική ΣΣΔ.
[[File:GUVERNAMANTUL BUCOVINEI.png|thumb|right|Διοικητικός χάρτης της Βουκοβίνας το Μάιο του 1942.]]
Κατά τη διάρκεια της επίθεσης του 1941 των [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Δυνάμεων του Αξονα]] στη Σοβιετική Ενωση, η Τρίτη Ρουμανική Στρατιά, υπό το Στρατηγό Πέτρε Ντουμιτρέσκου (που επιχειρούσε στο βορρά) και η Τέταρτη Ρουμανική Στρατιά (που επιχειρούσε στο νότο) ανακατέλαβε τη Βόρεια Βουκοβίνα, καθώς και τη Χέρτζα και τη Βεσσαραβία τον Ιούνιο-Ιούλιο του 1941. Εντούτοις συνέχισαν τον πόλεμο και κατέλαβαν μέχρι το 1944 κυρίως Σοβιετικά εδάφη στα νότια της Ουκρανικής ΣΣΔ- την Επαρχία της [[Οδησσός|Οδησσού]] και τμήματα των επαρχιών [[Μικολάιβ]] και Βινίτσια.
Μεταξύ 1940 και 1950 συνέβησαν στη βόρεια Βουκοβίνα πολλές δημογραφικές αλλαγές, που οφείλονται σε αρκετούς αλλά συντρέχοντες παράγοντες :
* τη φυγή τμήματος του πληθυσμού στη Ρουμανίας (κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά του Ρουμανικής εθνικότητας)
* τον επαναπατρισμό Γερμανών, Ούγγρων και Πολωνών
* τη συστηματική καταστολή, τις μαζικές εκτοπίσεις και την εξόντωση από το Σοβιετικό καθεστώς (κυρίως, αν και όχι αποκλειστικά, κατά των Ρουμάνων)
* την απέλαση του Εβραϊκού πληθυσμού από τις Ρουμανικές αρχές στην [[Υπερδνειστερία]].
Τον πρώτο χρόνο της Σοβιετικής κατοχής ο πληθυσμός της περιοχής μειώθηκε κατά πάνω από 250.000. Κατόπιν διαταγών της [[Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων|НКВД]]
== Παραπομπές ==
| |||