Partitio Terrarum Imperii Romaniae: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + λινκς
Γραμμή 1:
[[File:Byzantium1204-el.svg|thumb|360px|right|Διάδοχα κράτη Βυζαντίου (1204). Η [[Λατινική Αυτοκρατορία]] (κόκκινο), η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] (μπλε), η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]] (μωβ) ,και το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] (πράσινο). Τα όρια είναι ασαφή.]]
Με τον λατινικό τίτλο '''Partitio Terrarum imperii Romaniae''' (= Διανομή Εδαφών της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας), και κατά σύντμηση '''Partitio Romaniae''', φέρεται η ιστορική συνθήκη (συμφωνία) που συνομολογήθηκε και υπογράφηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]], μεταξύ των ηγετών της [[Δ΄ Σταυροφορία]]ς, αμέσως μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|Άλωση της Πόλης]] το 1204. Με τη συνθήκη αυτή δημιουργήθηκαν νέα διάδοχα του Βυζαντίου κράτη, (Αυτοκρατορίες, Βασίλεια, Δουκάτα και Δεσποτάτα) που κυριάρχησαν του χώρου από περίπου μισό μέχρι τρεις επόμενους αιώνες.<br>
Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν το Λατινικό βασίλειο(ή Λομβαρδικό) [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης]], το [[Βασίλειο της Κάντια|Ενετικό βασίλειοΒασίλειο (ή Δουκάτο) της Κρήτης]], η [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]], η [[Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας]], το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]], τα [[Δουκάτο του Αρχιπελάγους]] (ή Δουκάτα της Νάξου και της Άνδρου) κ.ά., ενώ στην Κωνσταντινούπολη συστάθηκε η [[Λατινική Αυτοκρατορία]] της Κωνσταντινούπολης. Περισσότερο ευνοημένη της συνθήκης αυτής ήταν η τότε θαλασσοκράτειρα Βενετία.
 
== Συνθήκη ==
Η συνθήκη αυτή, που φέρεται να συντάχθηκε από 24μελή επιτροπή στην οποία συμμετείχαν 12 Ενετοί και 12 εκπρόσωποι άλλων Σταυροφόρων καθώς και Ελλήνων Ευγενών της Κωνσταντινούπολης επικυρώθηκε περί τα τέλη του Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου του 1204 μετά από δύο γύρους ευρύτατων διαβουλεύσεων που είχαν ξεκινήσει από τον Μάιο του ίδιου έτους αμέσως μετά την άλωση. Σύμφωνα μ΄ αυτή ο νέος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης έλαβε υπό τον άμεσο έλεγχό του το ένα τέταρτο της άλλοτε βυζαντινής επικράτειας, ενώ η [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας]] τα τρία όγδοα αυτής, καθώς και τα τρία όγδοα της πόλης της Κωνσταντινούπολης, συμπεριλαμβανομένης της Αγίας Σοφίας. Τα δε υπόλοιπα τρία τέταρτα της βυζαντινής επικράτειας κατανεμήθηκαν μεταξύ των άλλων αρχηγών των Σταυροφόρων και Ελλήνων Ευγενών.<br>
Ουσιαστικά μέσω της διανομής αυτής, η Βενετία έγινε η κύρια εξουσία στη Λατινική Ρωμανία, και η ουσιωδέστερη δύναμη αυτής, λαμβάνοντας υπόψη τη συμπλήρωση των τίτλων του Δόγη : Dominator quartae et dimidiae partis totius Romaniae (« Άρχοντας του τετάρτου και ημίσεος του τετάρτου πάσης Ρωμανίας »).
 
== Κύρια πρόσωπα ==
* [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός]], αρχηγός της [[Δ΄ Σταυροφορία]]ς
* [[Ενρίκο Ντάντολο|Ενρίκος Δάνδολος]], 42ος Δόγης της Βενετίας, συναρχηγός της Δ΄ Σταυροφορίας
* [[Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνος, Θ΄ κόμης της Φλάνδρας]], ανεψιός εκ μητρός του Βασιλέως των Ιεροσολύμων.
 
== Επιπτώσεις ==