Πολιτικό σύστημα της Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση 3 εκδόσεων |
||
Γραμμή 1:
{{Πολιτική της Ελλάδας}}
Το '''Πολιτικό σύστημα της Ελλάδας''' είναι [[Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία]], με τον [[Πρωθυπουργός της Ελλάδας|Πρωθυπουργό]] ως αρχηγό της κυβέρνησης και πολυκομματικό σύστημα. Η νομοθετική εξουσία ανήκει στη [[Βουλή των Ελλήνων]]. Από τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1974]] μέχρι τις [[ελληνικές βουλευτικές εκλογές
Το [[Σύνταγμα του 1975]] περιλαμβάνει εκτενείς πολιτικές ελευθερίες και ορίζει ως αρχηγό κράτους τον [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρόεδρο της Δημοκρατίας]] που εκλέγεται από τη Βουλή. Η δομή της ελληνικής κυβέρνησης είναι παρόμοια με αυτή πολλών δυτικών δημοκρατιών, και περιγράφεται ως συμβιβασμός μεταξύ του γαλλικού και του γερμανικού μοντέλου. Ο Πρωθυπουργός και το Υπουργικό Συμβούλιο διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική διαδικασία, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει κυρίως τελετουργικό ρόλο, με κάποιες (περιορισμένες) νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες. Η ψήφος στην Ελλάδα είναι υποχρεωτική, αν και στην πράξη η παράλειψη της ψήφου δεν τιμωρείται.
Γραμμή 7:
Το [[Υπουργικό Συμβούλιο (Ελλάδα)|Υπουργικό Συμβούλιο]], το οποίο αποτελείται από τα μέλη της [[Κυβέρνηση της Ελλάδας|Κυβέρνησης]] περιλαμβάνει τον [[Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρωθυπουργό]] και όλους τους Υπουργούς, οι οποίοι διορίζονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού.
Ο [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|Πρόεδρος της
Ο Πρωθυπουργός είναι συνήθως ο αρχηγός του κόμματος που ελέγχει την απόλυτη πλειοψηφία των Βουλευτών. Αν κανένα κόμμα δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής, ο Πρόεδρος δίνει στον αρχηγό του κόμματος με τη σχετική πλειοψηφία ''διερευνητική εντολή'', δηλαδή του δίνει εντολή να εξετάσει αν σε συνεργασία με άλλα κόμματα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση που να μπορεί να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Πρωθυπουργός διαφυλάττει την ενότητα της κυβέρνησης και κατευθύνει τις δραστηριότητες αυτής. Είναι το ισχυρότερο πρόσωπο του ελληνικού πολιτικού συστήματος και προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το διορισμό ή την παύση των Υπουργών και των Υφυπουργών.
|