Καμικάζε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Προσθ. |
μ + § Βιβλιογρ. |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|16|06|2012}}
'''Καμικάζε''' ([[Ιαπωνικά]]: 神風) ή εσφαλμένα '''Καμικάζι''' ([[Αγγλικά]]: kamikaze), είναι μια [[Ιαπωνία|Ιαπωνική]] σύνθετη λέξη, από δύο ιδεογράμματα με κυριολεκτική σημασία '''''Θείος Άνεμος'''''.
== Θείος Άνεμος ==
Στην νεότερη ιστορία της Ιαπωνίας όταν η χώρα εξωθήθηκε (από τις ΗΠΑ) και εισήλθε στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], συμμαχώντας με τις [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|χώρες του Άξονα]] και έχοντας φθάσει το 1944 σε μια απελπιστική πλέον κατάσταση άνισου αγώνα στον πόλεμο του Ειρηνικού, αποφασίστηκε μία νέα τερατώδης ναυτική και αεροπορική τακτική<ref>ο χαρακτηρισμός '''τερατώδης''' δόθηκε από τους ίδιους τους Ιάπωνες επιτελείς της Ανωτάτης Διοίκησης</ref>, η συγκρότηση ειδικών δυνάμεων αυτοκτονίας, δηλαδή μονάδων οι επιθέσεις των οποίων κατέληγαν σε ολοκαύτωμα, πέφτοντας επί των στόχων και σκορπίζοντας τον όλεθρο. Έτσι το όνομα "καμικάζε" έλαβαν τόσο οι αποστολές όσο και οι χειριστές πιλότοι αεροσκαφών, κατευθυνόμενων βομβών, σκαφών, κ.λπ. γράφοντας μια εκπληκτική εποποιία θάρρους, ηρωισμού, υπερηφάνειας, φιλοπατρίας και καθήκοντος προκαλώντας ταυτόχρονα παγκόσμιο δέος αλλά και θαυμασμό <ref>Bernard Millot "L' épopée Kamicase" Robert Laffont, 1970</ref> ▼
Ο προσδιοριστικός αυτός όρος προήλθε από ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη περί τα μέσα Αυγούστου του [[1281]] (μ.Χ.) όταν ο κινεζο-μογγολικός στόλος του [[Κουμπλάι Χαν]] επιχειρούσε εισβολή στην Ιαπωνία με 100.000 πολεμιστές επιβαίνοντας σε 3.500 ελαφρά σκάφη. Στην απελπιστική εκείνη κατάσταση για τους Ιάπωνες μια τρομακτική θύελλα σε μορφή τυφώνα κυριολεκτικά διέλυσε τους επίδοξους εισβολείς προκαλώντας τους τεράστιες απώλειες. διασώζοντας την Ιαπωνία. Την τρομερή εκείνη θύελλα οι Ιάπωνες ονόμασαν "Θείο Άνεμο" και την απέδωσαν στον θεό των ανέμων '''Ίσε''', η λατρεία του οποίου έκτοτε έλαβε ξεχωριστή σημασία στον κόσμο του [[Σιντοϊσμός|Σιντοϊσμού]], στη βασική θρησκεία των Ιαπώνων.
▲Στην νεότερη ιστορία της Ιαπωνίας όταν η χώρα εξωθήθηκε (από τις ΗΠΑ) και εισήλθε στον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], συμμαχώντας με τις [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|χώρες του Άξονα]] και έχοντας φθάσει το 1944 σε μια απελπιστική πλέον κατάσταση άνισου αγώνα στον πόλεμο του Ειρηνικού, αποφασίστηκε μία νέα τερατώδης ναυτική και αεροπορική τακτική<ref>ο χαρακτηρισμός '''τερατώδης''' δόθηκε από τους ίδιους τους Ιάπωνες επιτελείς της Ανωτάτης Διοίκησης</ref>, η συγκρότηση ειδικών δυνάμεων αυτοκτονίας, δηλαδή μονάδων οι επιθέσεις των οποίων κατέληγαν σε ολοκαύτωμα, πέφτοντας επί των στόχων και σκορπίζοντας τον όλεθρο.
Έτσι το όνομα "καμικάζε" έλαβαν τόσο οι αποστολές όσο και οι χειριστές πιλότοι αεροσκαφών, κατευθυνόμενων βομβών, σκαφών, κ.λπ. γράφοντας μια εκπληκτική εποποιία θάρρους, ηρωισμού, υπερηφάνειας, φιλοπατρίας και καθήκοντος προκαλώντας ταυτόχρονα παγκόσμιο δέος αλλά και θαυμασμό <ref>Bernard Millot "L' épopée Kamicase" Robert Laffont, 1970</ref>
Σημειώνεται ότι την εποχή εκείνη η πολεμική αεροπορία της Ιαπωνίας δεν αποτελούσε ενιαίο όπλο, αλλά επιμέρους υπηρεσιακούς κλάδους τόσο του αυτοκρατορικού ναυτικού, όσο και του αυτοκρατορικού στρατού. Η σύσταση δυνάμεων καμικάζε αφορούσε μόνο εκείνες του αυτοκρατορικού ναυτικού και της αεροπορίας του σε αντιδιαστολή των αντίστοιχων δυνάμεων που συγκροτήθηκαν στον αυτοκρατορικό στρατό και την αεροπορία του που έφεραν την ονομασία '''τοκουμπέτσου'''. Ο δε όρος '''τοκουμπέτσου κοουγκέκι τάι''' (Ιαπ:特別攻撃隊), μεταφραζόμενος στα ελληνικά σημαίνει «ειδική επιθετική δύναμη».<br>
Η απόφαση δημιουργίας των ειδικών αυτών δυνάμεων αυτοκτονίας λήφθηκε στις [[19 Οκτωβρίου]] του [[1944]] (ή του έτους 2.604, κατά το παραδοσιακό ιαπωνικό ημερολόγιο), στην αεροπορική βάση Μαμπαλακάτ, 110 χιλιόμετρα βόρεια της [[Μανίλα]], σε συμβούλιο που συγκλήθηκε υπό τον υποναύαρχο [[Τακιτζίρο Ονίσι]]. Ανάδοχος του ονόματος αυτών "Θείος Άνεμος" ήταν ο υπαρχηγός του 1ου αεροπορικού στόλου Ρικιχέι Ινογκούκι. Παρά ταύτα πνευματικός πατέρας της δημιουργίας τους φέρεται ο Ειικίρο Τζιό, κυβερνήτης του αεροπλανοφόρου Κιγιόντα, που πρώτος πρότεινε επίσημα με αναφορά του, τον Ιούνιο του 1944, τη συγκρότηση τέτοιου ειδικού σώματος, προσφερόμενος μάλιστα ο ίδιος ν΄ αναλάμβανε τη διοίκησή του.
Αργότερα ο όρος καμικάζι απόκτησε μια πιο διευρυμένη έννοια και χρησιμοποιείται πλέον για να περιγράψει τους τρομοκράτες που εκτελούν επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως και πιλότους της [[Εθνικοσοσιαλισμός|ναζιστικής]] [[Γερμανία|Γερμανίας]], ονομαζόμενη και Ζέλμπσστόπφερ (Selbsstopfer), που είχαν διαταγές να καταστρέψουν τον στόχο τους με την ρίψη του αεροπλάνου τους πάνω σε αυτόν.
Στη νεώτερη ελληνική γλώσσα και κυρίως τη [[Δεκαετία 1980|δεκαετία του 1980]], η λέξη "καμικάζι" χρησιμοποιόταν στην καθημερινή αργκό για να περιγράψει μοτοσυκλετιστές οι οποίοι προέβαιναν σε επικίνδυνους και επιθετικούς ελιγμούς με μοτοσυκλέτες υψηλών επιδόσεων, καθώς και συμμετοχή σε αυτοσχέδιους αγώνες
== Παραπομπές ==
<references />
== Πηγές ==
== Βιβλιογραφία ==
=== Αγγλική ===
* Axell, Albert; Hideaki, Kase (2002). Kamikaze: Japan's suicide gods. New York: Longman. ISBN 0-582-77232-X.
* Brown, David (1990). Fighting Elites: Kamikaze. New York: Gallery Books. ISBN 978-0-8317-2671-3.
* Brown, David (1990). Warship Losses of World War Two. London: Arms and Armour. ISBN 0-85368-802-8.
* Hobbes, Nicholas (2003). Essential militaria. London: Atlantic Books. ISBN 978-1-84354-229-2.
* KING, Dan (2012). The Last Zero Fighter Firsthand Accounts from WWII Japanese Naval Pilots. California: Pacific Press. ISBN 978-1-468178807.
* Hoyt, Edwin P. (1993). The Last Kamikaze. Praeger. ISBN 0-275-94067-5.
* Inoguchi, Rikihei; Nakajima, Tadashi; Pineau, Roger (1959). The Divine Wind. London: Hutchinson & Co. (Publishers) Ltd.
* Mahon, John K. (May 1959). The Pacific Historical Review. Vol. 28, No. 2.
* Millot, Bernard (1971). Divine Thunder: The life and death of the Kamikazes. Macdonald. ISBN 0-356-03856-4. OCLC 8142990.
* Ohnuki-Tierney, Emiko. (2006). Kamikaze Diaries: Reflections of Japanese Student Soldiers. Chicago and London: The University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-61950-7
* Sheftall, Mordecai G. (2005). Blossoms in the Wind: Human Legacies of the Kamikaze. NAL Caliber. ISBN 0-451-21487-0.
* Toland, John (1970). The Rising Sun: The Decline and Fall of the Japanese Empire, 1936–1945. New York: Random House. OCLC 105915.
* Willmott, H. P.; Cross, Robin; Messenger, Charles (2004). World War II. London: Dorling Kindersley. ISBN 978-1-4053-0587-7.
* Zaloga, Steven (2011). Kamikaze: Japanese Special Attack Weapons 1944-45. Osprey. ISBN 1-84908-353-3.
=== Γαλλική ===
* Emiko Ohnuki-Tierney, Kamikaze Diaries: Reflections of Japanese student soldiers, University of Chicago Press, 2006.
* Jean-Jacques Antier, L'Aventure Kamikaze 1944-1945, Presses de la Cité, 2005, 265 pages, (ISBN 978-2-258-06764-6).
* Christian Kessler, « Kamikazés : pour l’empereur, contre l’Amérique ! », L’Histoire, no 299, juin 2005, p. 74 à 80, (ISSN 0182-2411)
* J'étais un kamikazé de Ryuji Nagatsuka
* Bernard Millot, L'épopée kamikazé Editions J'ai lu Leur aventure N°A270
* Nicole Roland, "Kosaburo, 1945", Actes Sud, 2011, 148 pages.
* Pierre-François Souyri, Constance Sereni, Kamikazes, Flammarion, 2015
=== Γερμανική ===
* Rikihei Inoguchi, Tadashi Nakajima: Der Tod fliegt mit uns : Japans Kamikaze- Piloten berichten. Edition Sven Bergh 1982, ISBN 3-430-14955-X.
* Bernard Millot: Kamikaze. Geist, Organisation und Einsatz der japanischen Todespiloten. Neff 1982, ISBN 3-7014-0042-3.
* Bohdan Arct: Kamikaze. WeymannBauerverlag 1998, ISBN 3-929395-38-X.
* Klaus Scherer: Kamikaze. Iudicium 2001, ISBN 3-89129-728-9.
* Wilfried Eck: Eine Frage der Ehre, Kamikaze. Jet&Prop 3/2006
== Εξωτερικές συνδέσεις ==
{{Commons category|Kamikaze}}
| |||