Αντίληψη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Φιλοσοφικά, η αντίληψη διακρίνεται α) στη σύλληψη (''conception, Konzeption''), δηλ. τη σύνθεση μιας παράστασης ή τον σχηματισμό μιας έννοιας[[έννοια]]ς, β) στην κοινή αίσθηση ή αντίληψη (common sense, Gemeinsinn), κατ’ Αριστοτέλη, που συντονίζει ―μέσω τής (κοινής) λογικής (λόγου)― τα ιδιαίτερα αισθήματα κάθε ειδικής αίσθησης, αναφέροντάς τα σε ένα και το αυτό αντικείμενο και παρέχοντάς μας έτσι την ενιαία παράστασή του, γ) στην κοινή αντίληψη με την έννοια κάποιων γενικά παραδεκτών γνωμών μέσα σε ένα δεδομένο χωροχρονικά περιβάλλον, και δ) στην ορθή ή υγιή αντίληψη με την έννοια τής ικανότητας του (κοινού) λόγου να κρίνουμε σωστά (δηλ. με μέτρο), διακρίνοντας το αληθινό από το εσφαλμένο. Πάντως, η αισθησιοκρατική ή εμπειριοκρατική Γνωσιολογία θεωρεί την κατ’ αίσθηση αντίληψη ως την αφετηρία, το θεμέλιο και το κριτήριο κάθε γνώσης.

Εξωαισθητηριακή αντίληψη (''extrasensory perception'') ή [[τηλαισθησία]] (ή κρυπταισθησία) ονομάζεται στην Παραψυχολογία η ικανότητα «παρ’ αίσθησιν» αντίληψης ενός αντικειμένου, ενός γεγονότος ή μιας διανοητικής κατάστασης ενός άλλου ατόμου χωρίς διέγερση των μέχρι σήμερα γνωστών αισθήσεων και πέρα από κάθε δυνατό λογικό συμπέρασμα. Το πιο φημισμένο εργαστήριο με σχετικές έρευνες πάνω σε παραψυχολογικά φαινόμενα θεωρείται σήμερα τού Πανεπιστημίου τού Duke (Durham της Βόρειας Καρολίνας των Η.Π.Α.).