Pink Floyd: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

 

 

Μέχρι το τέλος της [[Δεκαετία 1960|δεκαετίας του '60]], οι Pink Floyd έχαιραν μίας σχετικής επιτυχίας, ως ψυχεδελική μπάντα με ηγέτη τον [[Σιντ Μπάρετ]] (Syd Barrett). Η ασταθής συμπεριφορά του Μπάρετ —οφειλόμενη σε αλόγιστη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών— ανάγκασε τους υπόλοιπους να τον αντικαταστήσουν με τον κιθαρίστα [[Ντέιβιντ Γκίλμορ]] (David Gilmour). Το [[1973]], το συγκρότημα γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με τον δίσκο "''[[The Dark Side of the Moon]]''" και συνέχισε να απολαμβάνει της αποδοχής του κοινού μέχρι και τη μεγαλύτερη εμπορική τους επιτυχία "''[[The Wall]]''". Επίσης, μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό είχαν και τα άλμπουμ "''[[Wish You Were Here (album)|Wish You Were Here]]''" ([[1975]]), το οποίο ήταν αφιερωμένο στον ιδρυτή του συγκροτήματος [[Σιντ Μπάρετ]], αλλά και το "''[[Animals (άλμπουμ)|Animals]]''" ([[1977]]).

Οι Pink Floyd σχηματίστηκαν το [[1965]] από τον μπασίστα [[Ρότζερ Γουώτερς]], τον κιμπορντίστα [[Ρίτσαρντ Ράιτ]] και το ντράμερ [[Νικ Μέισον]]. Αρχική ονομασία του συγκροτήματος ήταν The Screaming Abdabs, με τη συμμετοχή του μπασίστα Κλάιβ Μέτκαλφ και των τραγουδιστών Τζουλιέτ Γκέιλ και Κιθ Νομπλ.<ref>[http://home.nvg.org/~oyvind/chapter24/History/ The Pink Floyd History - NVG]</ref> Στο σχήμα προστέθηκε ο [[Σιντ Μπάρετ]] και μετονομάστηκαν σε Pink Floyd, παίρνοντας το όνομα τους από ένα αμάλγαμα του Floyd District Council και του [[μπλουζ]] μουσικού Pink Anderson.<ref>[http://www.allaboutmusic.gr/epikairotita/arthra/british-psychedelic-scene-pink-floyd-1965-1968 British Psychedelic Scene: Pink Floyd 1965-1968]</ref>

[[File:Fanclub - Pink Floyd.png|thumb|210px|Στην τηλεοπτική εκπομπή "Fanclub", το 1967]]

 

Η συμπεριφορά του Μπάρετ σύντομα έγινε ιδιαίτερα ασταθής κατά τις ζωντανές τους εμφανίσεις, υποβαθμίζοντας τη δημοτικότητα και την εικόνα του συγκροτήματος.<ref>[http://www.schizophrenia.com/stories/sbarrett.htm Syd Barrett, Pink Floyd and Mental Illness]</ref> Η έντονη χρήση ναρκωτικών επιβάρυνε τον μελαγχολικό χαρακτήρα του και ο κιθαρίστας [[Ντέιβιντ Γκίλμορ]] προστέθηκε στο συγκρότημα, για να παραμείνουν προσωρινά ως πενταμελές σχήμα.<ref>[http://www.pinkfloyd-guitar.com/Biographies/david_gilmour_biography.html David Gilmour Biography - Pink Floyd Guitar]</ref> Τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1968]], ο Μπάρετ αποχώρησε από τους Pink Floyd, παίρνοντας το μάνατζμεντ του συγκροτήματος μαζί του. Κυκλοφόρησε δύο δίσκους πριν αποχωρήσει οριστικά από τη μουσική βιομηχανία.

Κατά το δεύτερο μισό του [[1982]], οι Pink Floyd συνέθεσαν και ηχογράφησαν τον δίσκο "''[[The Final Cut (άλμπουμ)|The Final Cut]]''",<ref>[http://www.allmusic.com/album/the-final-cut-mw0000191427 The Final Cut - Pink Floyd | Songs, Reviews, Credits, Awards | AllMusic]</ref> ο οποίος ολοκληρώθηκε χωρίς τη συμμετοχή του [[Ρίτσαρντ Ράιτ]], αφού είχε απολυθεί από τον Γουώτερς κατά τις ηχογραφήσεις του προηγούμενου τους δίσκου.<ref>[http://www.pinkfloydonline.com/faq/question51/ When and Why did Rick Wright leave the band? - Pink Floyd Online]</ref> Τη θέση του κιμπορντίστα κάλυψαν ο Άντι Μπόουν και ο Μάικλ Κέιμεν.<ref>[http://www.andybown.com/ Andy Bown]</ref> Η αρχηγία του Γουώτερς είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, που η κυκλοφορία προωθήθηκε με τη φράση "The Final Cut: A Requiem for the Post-War Dream - by Roger Waters, performed by Pink Floyd" (''The Final Cut: Ένα ρέκβιεμ για το μεταπολεμικό όνειρο - από τον Ρότζερ Γουώτερς, εκτελεσμένο από τους Pink Floyd'').<ref>[http://pinkfloydhyperbase.dk/albums/finalcut.htm Final Cut - Pink Floyd album]</ref>

 

 

Το [[1984]], ο Γουώτερς κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο "''The Pros And Cons Of Hitch-hiking''" και περιόδευσε με τον Ντέιβιντ Γκίλμορ, τον Νικ Μέισον και τον κιθαρίστα [[Έρικ Κλάπτον]].<ref>[http://www.rogerwaters.org/Pros.html The Pros and Cons of HitchHiking]</ref> Οι Μέισον και Γκίλμορ κυκλοφόρησαν το σινγκλ "''Lie For A Lie''" το [[1985]], σε συνεργασία με τον κιθαρίστα Ρικ Φεν.<ref>[https://www.youtube.com/watch?v=kRXPE9QyxvE Nick Mason & Rick Fenn, Lie for a Lie (singer David Gilmour) - Youtube]</ref> Τον [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του ίδιου έτους, ο Γουώτερς ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τους Pink Floyd. Καθ' όλη την επόμενη χρονιά, ο Γουώτερς και ο Γκίλμορ με τον Μέισον αναλώθηκαν σε δικαστική διαμάχη για τη χρήση του ονόματος των Pink Floyd, μία αναμέτρηση την οποία κέρδισαν οι Γκίλμορ και Μέισον.<ref>[http://www.rollingstone.com/music/news/roger-waters-regrets-pink-floyd-legal-battle-20130919 Roger Waters Regrets Pink Floyd Legal Battle - Rolling Stone]</ref>