Γιόζεφ Άλμπερς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 9:
Εφαρμοσμένων Τεχνών της [[Έσση]]ς χωρίς να πάψει να διδάσκει.
 
Παρακολούθησε την Ακαδημία του Μονάχου στην τάξη του καθηγητή [[Φραντς φον Στουκ]] (''Franz von'') Stuck, 1919-20. Γράφτηκε στο [[Μπαουχάους]] από το 1920 ως τον Οκτώβρη του 1923, παρακολούθησε
την προκατακτικήπροκαταρκτική τάξη του Ίτεν και μετά οργάνωσε το εργαστήριο των [[υαλογράφημα|υαλογραφημάτων]].
Πήρε το βαθμό του τεχνίτη το 1922.
Δίδαξε στο Μπαουχάους από τον Οκτώβρη του 1923 ως τον Απρίλη του 1933.
Η τάξη του για τηντη μελέτη των υλικών στο πρώτο εξάμηνο ήταν το πιο σπουδαίο μάθημα της προκαταρκτικής τάξης, της οποίας έγινε διευθυντής το 1928. Επικεφαλής του εργαστηρίου των επίπλων από το Μάιο του 1928 ως τον Απρίλιο του 1929. Από τον Οκτώβριο του 1930 δίδαξε σχέδιο εκ του φυσικού σε σπουδαστές του τελευταίου εξαμήνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έφτιαξε ασαμπλάζ από γυαλί, υλογραφήματα και σχέδιαγιασχέδια για τυπογραφία, έπιπλα και σκεύη από γυαλί και μέταλλο.
Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1933 μετά την άνοδο των ακραίων δεξιών πολιτικών ομάδων και το βίαιο κλείσιμο του Μπαουχάους. Στο Σικάγο δίδαξε στο τμήμα προετοιμασίας στο πρωτοποριακό κολέγιο Μπλακ Μαουντεν. Από το 1950 ως το 1959 διετέλεσε διευθυντής του Τμήματος Σχεδίου στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Επίσης επισκέπτης καθηγητής σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές ακαδημίες μεταξύ άλλων και στην Ανώτατη Σχολή Σχεδίου του [[Ουλμ]]. Πέθανε το 1976 στο Νιου Χέιβεν του [[Κονέκτικατ]].
 
==Αποτίμηση==
Ο Γιόζεφ Άλμπερς στο Μπαουχάους χρησιμοποίησε την προκαταρκτική του τάξη για να μελετήσει προβλήματα σχεδίου και υλικών, την εμφάνισή τους και την εικαστική τους απόδοση. Από την δεκαετία του '40 και μετά, ωστόσο, αφιέρωσε τη διδασκαλία του και την ζωγραφική του σχεδόν αποκλειστικά στα χρωματικά οπτικά εφέ. Ενέπνευσε έτσι την αμερικανική πρωτοπορία του '60 και του '70, αποτελώντας τον προάγγελο της οπ αρτ. Η σειρά Φόρος τιμής στο τετράγωνο, την οποία δούλευε από το 1950 και μετά, αποτελεί την κορύφωση της καλλιτεχνικής του καριέρας.