Τάκιτος (ιστορικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 5432352 από τον 79.167.51.239 (Συζήτηση) |
Αναίρεση έκδοσης 5432445 από τον KCharitakis (Συζήτηση) |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες συγγραφέα
|όνομα =
|εικόνα = Wien-_Parlament-Tacitus.jpg
|λεζάντα = Σύγχρονο άγαλμα του Τάκιτου έξω από
|ημερομηνία γέννησης = [[56]]
|τόπος γέννησης =
|ημερομηνία θανάτου = [[120]]
|τόπος θανάτου =
|είδος =
|λογοτεχνικό ρεύμα =
|εθνικότητα = Λατίνος
|πραγματικό όνομα =
|αξιοσημείωτα = Χρονικά (Annales)
|επιδράσεις =
|επηρέασε =
|διαδικτυακός τόπος =
}}
Ο '''Τάκιτος,'''
==Βιογραφικές αναφορές==
Δεν γνωρίζουμε τον τόπο και τη χρονολογία της γεννήσεως του, ούτε ακόμη το μικρό του όνομα. ϊσως να ήταν γιος του Κορνηλίου Τακίτου, επιμελητή των αυτοκρατορικών εσόδων στη βελγική [[Γαλατία]]. Θεωρείται ότι είναι ένας από τους μεγαλύτερους Ρωμαίους ιστορικούς κι το έργο του θεωρήθηκε ως η αργυρά εποχή (Silver Age){{cref|α}} της λατινικής λογοτεχνίας. Είναι γνωστός για τη συντομία και την πυκνότητα του του Λατινικής πεζογραφίας, καθώς και τις γνώσεις του στην ψυχολογία της πολιτικής εξουσίας. Ονομάσθηκε ''delator temporis acti'', κατήγορος του παρελθόντος που μαστίγωσε μια εκατοενταετηρίδα με τη γραφή του. Ο [[Πλίνιος ο Νεότερος]] τον είχε ακούσει πολλές φορές στα δικαστήρια και θαύμαζε την «μεγαλοπρεπή ευγλωττία» του και ανακήρυξε αυτόν τον μεγαλύτερο ρήτορα της Ρώμης<ref>[[Πλίνιος ο Νεότερος]], Επιστολές ii 1, vi 6</ref> Το [[88]] ο Τάκιτος ήταν [[Πραίτωρ|Πραίτωρας]]. Έκτοτε εισήλθε στην [[Σύγκλητος|Σύγκλητο]] και ομολογεί με ντροπή του Αγρικόλας στο τέλος ότι απέφυγε να μιλήσει εναντίον της τυραννίας και ότι συμμετείχε στην καταδίκη από την Σύγκλητο των συγκλητικών θυμάτων του [[Δομιτιανός|Δομιτιανού]]<ref>[[Damnatio memoriae]]</ref> ο [[Νέρβας]] τον έκαμε [[Ύπατος|Ύπατο]] το [[97]] και ο [[Τραϊανός]] τον διόρισε ανθύπατο στην Ασία.
==Εργογραφία==
*
{{Quote|«Πως ο πενθερός του Αγρικόλας, ως διοικητής της [[Βρετανία]]ς έφερε τον πολιτισμό σε ένα «αγροίκο, διασκορπισμένο και πολεμοχαρή λαό», ιδρύοντας σχολεία, διαδίδοντας τη χρήση της [[Λατινικά]] και παροτρύνοντας τις πόλεις και τους πλούσιος να κτίζουν βασιλικές, ναούς και δημόσια λουτρά. «Βαθμηδόν», λέγει ο καυστικός ιστορικός,«τα θέλγητρα της διαφθοράς πέτυχαν να εισέλθουν στις καρδιές των Βρετανών<ref>Αγρικόλας, 19</ref>»}}
*Το μικρό δοκίμιο «Περί της καταγωγής και της καταστάσεως των Γερμανών» (Germanica), παρουσιάζει την αντίθεση μεταξύ των ανδροπρεπών αρετών ενός ελεύθερου λαού και του εκφυλισμού και της δουλείας των Ρωμαίων σε ένα καθεστώς δεσποτισμού.
Η επιτυχία των δοκιμίων αυτών παρακίνησε τον Τάκιτο περιγράψει τα κακά της τυραννίας εκθέτοντας αδίστακτα και με κάθε λεπτομέρεια τα συμβάντα και τις πράξεις των δεσποτών. Άρχισε με το μέρος εκείνο που ήταν νωπότερο στη μνήμη του και βασίστηκε επιπλέον στις μαρτυρίες των πρεσβυτέρων φίλων του, την περίοδο από του Γάλβα μέχρι τον θάνατο του Δομιτιανού.
*Όταν οι «Ιστορίες» αυτές έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό ως το καλύτερο ιστορικό σύγγραμα από την εποχή του [[Λίβιος|Λιβίου]] εξακολούθησε την αφήγησή του στο νέο πλέον έργο του τα «Χρονικά (Annales)», όπου περιγράφει τις βασιλείες του Τιβέριου, του Καλιγούλα, του Κλαυδίου και του Νέρωνα. Από τα δεκατέσσερα βιβλία των «Ιστοριών» σώζονται 4,5, όλα αφιερωμένα στα έτη [[69]] και [[760]]. Από τα «Χρονικά»σώζονται δώδεκα βιβλία από τα δεκαέξι ή δεκαοκτώ των αρχικών.
Στα «Χρονιά του» αναφέρεται στον [[Πόντιος Πιλάτος| Πόντιο Πιλάτο]] στο Χριστό και στους Χριστιανούς.
{{Quote|«Μία φυλή ανθρώπων που μισούνταν για τις κακές συνήθεις οι οποίοι ονομάζονταν Χριστιανοί. Το όνομα προέρχονταν από τον Χριστό που κατά κατά τη βασιλεία του Τιβέριου έπαθε επί Ποντίου Πιλάτου, διοικητή της [[Ιουδαία]]ς. Ο Νέρωνα ενήργησε με τα συνηθισμένα του τεχνάσματα. Βρήκε μερικούς ακόλαστους και έκδοτους άθλιους που πείστηκαν να ομολογήσουν ότι ήσαν ένοχοι και με βάση τις μαρτυρίες αυτές ένας αριθμός Χριστιανών καταδικάστηκε. Αυτοί θανατώθηκα με βάναυση σκληρότητα στα δε βασανιστήρια ο Νέρων πρόσθεσε την ειρωνεία και τη γελοιοποίηση. Μερικοί καλύπτονταν με δέρματα άγριων θηρίων και αφήνονταν να κατασπαραχθούν από τους κύνες. Άλλοι σταυρώνονταν, μερικοί καίγονταν ζωντανοί, πολλοί αλειφόμενοι με εύφλεκτη ύλη καίγονταν για να χρησιμεύσουν ως φωτιστικές λαμπάδες κατά τη νύκτα».<ref> Annales,ι 11</ref>}}
==Σημειώσεις==
{{Cnote|α|Στα χρόνια του [[Αδριανός|Αδριανού]] ήδη από το [[114]] εγκαινιάζεται μια λογοτεχνική περίοδος που ονομάστηκε «Αργυρή εποχή (Silver Age), όπου αναδείχθηκαν διαπρεπείς συγγραφείς, όπως ο [[Πετρώνιος]], ο [[Λουκιανός]] και ο [[Τάκιτος]].}}
▲*'''''Agricola''''' (''De vita et moribus Iulii Agricolae'' – Περί της ζωής και του ήθους του Ιουλίου Αγρικόλα). Στο έργο αυτό, που θεωρείται η τελειότερη από τις σύντομες μονογραφίες της αρχαιότητας, ο Τάκιτος αφηγείται με υπερηφάνεια τα κατορθώματα του πενθερού του ως στρατηγού και διοικητή και στη συνέχεια εκθέτει με πικρία την απομάκρυνσή και τη παραμέληση του από τον Δομιτιανό. Το έργο περιέχει και μία σύντομη εθνογραφική μελέτη για την Βρετανία, που υπήρξε το σπουδαιότερο πεδίο δράσης του Αγρικόλα.
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
| |||