Ο '''''Ηλίανθοςηλίανθος''''' (''Helianthus'') είναι γένος [[Αγγειόσπερμα|Αγγειόσπερμων]] [[Δικότυλο|Δικότυλων]] [[φυτό|φυτών]] που ανήκει στην [[οικογένεια (βιολογία)|οικογένεια]] των [[Σύνθετων]] (''Compositae'') της [[Τάξη (βιολογία)|τάξης]] των [[Αστερώδη|Αστερωδών]] (Asterales)<ref name=":0">{{Cite book|title = Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 26, σελίδες 350 & 351|last = |first = |publisher = |year = 2000|isbn = |location = Αθήνα|pages = }}</ref>. Περιλαμβάνει 65 ως 100 περίπου είδη, πολυετή ή μονοετή ποώδη, ιθαγενή της [[Αμερική|αμερικανικής]] ηπείρου.<ref name=fna>[http://www.efloras.org/florataxon.aspx?flora_id=1&taxon_id=114871 ''Helianthus''.] Flora of North America.</ref> Υπάρχουν αναφορές για την καλλιέργεια του από το 3000 π.χ. Το ύψος του ηλίανθου είναι ψηλό ενώ τα φύλλα του είναι μεγάλα, ωοειδή, οδοντωτά στην περιφέρεια και τριχωτά. Η ονομασία του γένους προέρχεται από το γεγονός ότι η [[ταξιανθία]] (κεφαλή) ακολουθεί τον [[Ήλιος|ήλιο]] κατά τη διάρκεια της ημέρας και στρέφεται πάλι προς την [[ανατολή]] το πρωί. Η κίνηση αυτή που οφείλεται σε κάμψη του [[βλαστός|βλαστού]], σταματά μετά την άνθηση και την γονιμοποίηση των ανθέων όταν τα κεφάλια παραμένουν στραμμένα προς την ανατολή.
==Καλλιεργούμενες ποικιλίες==
Γραμμή 25:
Χρησιμοποιείται συνήθως ως [[Καλλωπιστικά φυτά|καλλωπιστικό φυτό]] ενώ από τα άνθη του εξάγεται μία κίτρινη [[χρωστική]]. Από τα περικάρπια και τα κεφάλια μετά την παραλαβή των σπόρων εξάγεται [[πηκτίνη]] ενώ από τους βλαστούς κατασκευάζονται [[Ινοσανίδα|ινοσανίδες]]. Τέλος από τα συμπιεσμένα περικάρπια παράγεται καύσιμη ύλη με την μορφή [[Βιομάζα|βιόμαζας]] ή [[Συσσωματώματα βιομάζας|συσσωμάτων βιομάζας]] (''pellets'') ενώ από τους σπόρους παράγεται [[βιοντίζελ]].
==Ο Ηλίανθοςηλίανθος στην Ελλάδα==
Το είδος ''H. anuus'' καλλιεργείται κυρίως στην Ανατολική [[Μακεδονία]] και στη [[Θράκη]] σε έκταση 40 έως 50 χιλιάδων στρεμμάτων σύμφωνα με στοιχεία του [[2002]].
