Μηχανική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

H κβαντική μηχανική είναι ένα ευρύτερο πεδίο και μπορεί να φανεί ότι εμπεριέχει την κλασική μηχανική σαν έναν υποτομέα της, που εφαρμόζεται υπό περιορισμένες συνθήκες. Αν η σχετική επιστήμη ερμηνευτεί σωστά, δεν υπάρχει αντίθεση ή σύγκρουση μεταξύ των δύο εννοιών, με την κάθε μια να αναφέρεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Οι αντίστοιχες αρχές συμπεριφοράς στα συστήματα που περιγράφονται από τις κβαντικές θεωρίες και αναπαράγονται από την κλασική φυσική στο όριο των μεγάλων κβαντικών αριθμών. Η κβαντική μηχανική ξεπέρασε την κλασική στο θεμελιώδες επίπεδο και είναι απαραίτητη για την εξήγηση και της πρόβλεψη των διεργασιών σε μοριακό, ατομικό και υποατομικό επίπεδο. Ωστόσο, για μακροσκοπικές διεργασίες, η κλασική μηχανική είναι ικανή να λύσει προβλήματα που είναι αφάνταστα δύσκολα για την κβαντική μηχανική και συνεπώς παραμένει χρήσιμη και συχνά εφαρμοζόμενη. Οι σύγχρονες περιγραφές τέτοιων συμπεριφορών αρχίζουν με έναν προσεκτικό ορισμό τέτοιων μεγεθών, όπως η [[απόσταση (γεωμετρία)|απόσταση κίνησης]], ο [[χρόνος]], η [[ταχύτητα]], η [[επιτάχυνση]], η [[μάζα]] και η [[δύναμη]]. Ωστόσο, μέχρι πριν περίπου 400 χρόνια από σήμερα, η κίνηση εξηγούνταν από μια πολύ διαφορετική οπτική σκοπιά. Για παράδειγμα, ακολουθώντας τις ιδέες του αρχαίου έλληνα φιλοσόφου και επιστήμονα Αριστοτέλη, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι η πτώση ενός σώματος γίνεται επειδή η φυσική του θέση είναι στο έδαφος της [[Γη|Γης]]. Επίσης, θεωρούσαν ότι ο [[Ήλιος]], η [[Σελήνη]] και τα αστέρια ταξιδεύουν σε [[Κύκλος|κύκλους]] γύρω από τη Γη επειδή είναι στη φύση των ουράνιων σωμάτων να ταξιδεύουν σε τέλειους κύκλους. Ο Ιταλός φυσικός και αστρονόμος Γαλιλαίος συγκέντρωσε τις ιδέες των άλλων μεγάλων διανοητών της εποχής του και άρχισε να τις αναλύει σε όρους απόστασης μετακίνησης από μια αρχική θέση σε μια άλλη, συνυπολογίζοντας το χρόνο στον οποίο η μετακίνηση αυτή πραγματοποιήθηκε. Έδειξε ότι η ταχύτητα των αντικειμένων που πέφτουν αυξάνεται με σταθερή [[επιτάχυνση]]. Η επιτάχυνση αυτή είναι σταθερή τόσο για τα βαριά όσο και για τα ελαφρά αντικείμενα, αν αφαιρεθεί η [[τριβή]] με τον αέρα. Ο άγγλος μαθηματικός και φυσικός Ισαάκ Νεύτωνας βελτίωσε αυτήν την ανάλυση ορίζοντας τη [[δύναμη]] και τη [[μάζα]] και σχετίζοντας τα μεγέθη αυτά με την επιτάχυνση. Για αντικείμενα που κινούνται με ταχύτητες που προσεγγίζουν την ταχύτητα του φωτός, οι νόμοι του Νεύτωνα ξεπεράστηκαν από τη Θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάϊν. Για ατομικά και υπατομικά σωματίδια οι νόμοι του Νεύτωνα ξεπεράστηκαν από την Κβαντική Θεωρία. Για τα καθημερινά, όμως, φαινόμενα οι τρεις (3) νόμοι κίνησης του Νεύτωνα παραμένουν σε εφαρμογή και αποτελούν το θεμελιώδη λίθο της [[Δυναμική|Δυναμικής]], που μελετά τις αιτίες που προκαλούν την κίνηση.

Οι σχετικιστικές διορθώσεις χρειάζονται επίσης για στηντην κβαντική μηχανική, αν και η γενική σχετικότητα δεν έχει (ακόμη πλήρως) ενσωματωθεί. Οι δύο θεωρίες παραμένουν ασύμβατες, ένα εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί, για την ανάπτυξη μιας [[Θεωρία των πάντων|θεωρίας των πάντων]].