Ο Νουμάς (περιοδικό): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκη σημειώσεων και αντικατάσταση ανενεργού συνδέσμου με ενεργό
μορφολογικά
Γραμμή 1:
'''Νουμάς''' ονομαζόταν το λογοτεχνικό περιοδικό το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 2 Ιανουαρίου [[1903]]<ref>[[#Καλ.1984|Καλογιάννης (1984)]], [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/0255#page/30/mode/2up σελ.31].</ref> μέχρι το [[1931]] (με μια διακοπή μεταξύ 1917 και 1918, καθώς και κατά την περίοδο 1924-1929),.<ref>[[#Καλ.1984|Καλογιάννης (1984)]], [http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/0255#page/270/mode/2up σελ.271].</ref> Το περιοδικό υπήρξε δηµιούργημα του [[Δημήτριος Ταγκόπουλος|∆ηµήτρη Ταγκόπουλου]].{{efn|Ο Δ. Ταγκόπουλος έγραφε στην ''Εστία'' με το ψευδώνυμο Νουμάς.}}
 
==Χαρακτήρας του περιοδικού==
Ο Νουμάς έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στον αγώνα για την επικράτηση της [[δημοτική γλώσσα|δημοτικής γλώσσας]]. Η επιλογή του ονόματος από τον [[Δημήτριος Ταγκόπουλος|Δημήτρη Ταγκόπουλο]] δε σχετιζόταν με κάποιο πρόσωπο, όπως λ.χ. ο βασιλιάς και νομοθέτης της αρχαίας Ρώμης, αλλά ήταν μόνο μια καλή επιλογή για τίτλο επειδή "ήταν μια λέξη δισύλλαβη, [που] τονιζόταν στη λήγουσα κι είχε και τελικό σίγμα".<ref>[[#Σταυρ.2009|Σταυρίδη-Πατρικίου (2009)]], σελ.135.</ref>
 
Υπήρξε πιθανώς το σημαντικότερο έντυπο των αρχών του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]] ανάμεσα στα άλλα λογοτεχνικά περιοδικά της περιόδου τα οποία λειτούργησαν ως όργανα μόρφωσης και πύλες επικοινωνίας ταυτόχρονα µε τα πνευματικά τεκταινόμενα στην [[Ευρώπη]], και ως µέσα µετακένωσης των ευρωπαϊκών ρευμάτων στην [[Ελλάδα]]. Επίσης, λειτούργησαν ως βήμα για τη διατύπωση προτάσεων επί του γλωσσικού ζητήματος και όργανα αλλαγών και µεταρρυθµίσεων.
 
''Εστία''Το μεπεριοδικό τοταυτίστηκε ψευδώνυμοµε Νουμάς</ref>τον γλωσσικό αγώνα για την επικράτηση της δηµοτικής και την [[εκπαιδευτική µεταρρύθµιση]] και έδωσε αγώνα για τη Δηµοτική, καθιερώνοντάς τη σε όλες του τις στήλες. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο διακρινόταν από κάθε άλλο έντυπο και τα κείμενα λογίων που υποστήριζαν τη δηµοτική χωρίς ωστόσο να γράφουν σε αυτήν. Δεχόταν συνεργασίες όποιων έγραφαν στη δηµοτική και το οπλοστάσιό του δεν αποτελούσαν µόνο θεωρητικά επιχειρήματα αλλά και διακωμωδήσεις και σκωπτικά σχόλια κατά των αντιπάλων. Στην περίοδο 1919-20 διατέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού ο [[ποίηση|ποιητής]] και [[μετάφραση|μεταφραστής]] Κλέανδρος Λάκωνας. Δημοσίευσε ως Κ. Καρθαίος πολλές μεταφράσεις του, αλλά και ποιήματα, διηγήματα και σημειώματα για την ευρωπαϊκή κυρίως λογοτεχνική κίνηση, στην οποία ήταν ιδιαίτερα ενημερωμένος.
Το περιοδικό ταυτίστηκε µε τον γλωσσικό αγώνα για την επικράτηση της δηµοτικής και την [[εκπαιδευτική µεταρρύθµιση]]. Υπήρξε δηµιουργημα του ∆ηµήτρη Ταγκόπουλου<ref>Ο Δ. Ταγκόπουλος έγραφε στην
''Εστία'' με το ψευδώνυμο Νουμάς</ref> και έδωσε αγώνα για τη Δηµοτική, καθιερώνοντάς τη σε όλες του τις στήλες. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο διακρινόταν από κάθε άλλο έντυπο και τα κείμενα λογίων που υποστήριζαν τη δηµοτική χωρίς ωστόσο να γράφουν σε αυτήν. Δεχόταν συνεργασίες όποιων έγραφαν στη δηµοτική και το οπλοστάσιό του δεν αποτελούσαν µόνο θεωρητικά επιχειρήματα αλλά και διακωμωδήσεις και σκωπτικά σχόλια κατά των αντιπάλων. Στην περίοδο 1919-20 διατέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού ο [[ποίηση|ποιητής]] και [[μετάφραση|μεταφραστής]] Κλέανδρος Λάκωνας. Δημοσίευσε ως Κ. Καρθαίος πολλές μεταφράσεις του, αλλά και ποιήματα, διηγήματα και σημειώματα για την ευρωπαϊκή κυρίως λογοτεχνική κίνηση, στην οποία ήταν ιδιαίτερα ενημερωμένος.
 
Το [[1908]] οι δηµοτικιστές του περιοδικού ''Νουµάς'' βρέθηκαν χωρισμένοι ως προς το [[γλωσσικό ζήτημα|γλωσσικό]], σε δογματικούς (υπό τον [[Γιάννης Ψυχάρης|Γιάννη Ψυχάρη]]) και µεταρρυθµιστές ([[Μανόλης Τριανταφυλλίδης]], [[Αλέξανδρος Δελμούζος]]) και ως προς το κοινωνικοπολιτικό σε [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστές]] ([[Κώστας Χατζόπουλος]]) και [[εθνικισμός|εθνικιστές]] ([[Ίων Δραγούμης]]).
δογματικούς (υπό τον [[Γιάννης Ψυχάρης|Γιάννη Ψυχάρη]]) και µεταρρυθµιστές ([[Μανόλης Τριανταφυλλίδης]],
[[Αλέξανδρος Δελμούζος]]) και ως προς το κοινωνικοπολιτικό σε [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστές]] ([[Κώστας Χατζόπουλος]])
και [[εθνικισμός|εθνικιστές]] ([[Ίων Δραγούμης]]).
 
Την εποχή της εκπαιδευτικής µεταρρύθµισης του [[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Οµίλου]], το περιοδικό αµφιταλαντεύτηκε ανάµεσα στην υποστήριξη και την αντιπολίτευσή της, διαφωνώντας µε πολλές από τις επιλογές των πρωτεργατών της και κυρίως µε τη «µεικτή» της [[γλώσσα]] με αποτέλεσμα να επιδοθεί τώρα σε ταυτόχρονο αγώνα εναντίον της [[καθαρεύουσα|καθαρεύουσας]] και της «µεικτής».{{efn|Παραμένει ωστόσο γεγονός πως υπήρξαν σημαντικές αντιστάσεις της λογοτεχνίας ως προς τη χρήση της ακραίας δημοτικής. Βλ. {{cite journal|last=Νάσος Βαγενάς|title=Η λογοτεχνική αντίσταση στη δημοτική|journal=Το Βήμα|issue=31 Ιανουαρίου 1999|pages=Β11|url=http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=107651|accessdate=15 Νοεμβρίου 2015}}}}
της [[γλώσσα]] με αποτέλεσμα να επιδοθεί τώρα σε ταυτόχρονο αγώνα εναντίον της [[καθαρεύουσα|καθαρεύουσας]] και της
«µεικτής».<ref>Παραμένει ωστόσο γεγονός πως υπήρξαν σημαντικές αντιστάσεις της λογοτεχνίας ως προς τη χρήση της ακραίας δημοτικής. Βλ. [http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12518&m=B11&aa=2 Ν. Βαγενάς, «Η λογοτεχνική αντίσταση στη δημοτική», Το ΒΗΜΑ, 31/01/1999, Σελ. B11].</ref>.
 
Πέρα από τις πιθανές προσωπικές έριδες που υπαγόρευσαν τον αρνητισµό του Νουµά προς τη µεταρρύθµιση, ενδεχοµένως η άρνηση υπαγορεύτηκε και από τις [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές]] προτιμήσεις συντακτών του περιοδικού όπως ο [[Δημήτριος Γληνός]], που τους ωθούσε να θεωρούν τη µεταρρύθµιση ως αστική διαδικασία. Το γεγονός πάντως της κατά τα άλλα φιλικής στάσης του και προς το φιλελεύθερο [[Ελευθέριος Βενιζέλος|βενιζελικό]] πρόγραμμα, υποδεικνύει κάποια σύγχυση χαρακτηριστική μίας εποχής κατά την οποία το γλωσσικό ζήτημα είχε άμετρα συγχρωτιστεί με την [[πολιτική]].{{efn|Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει διαμεσολαβητή αυτής της σχέσης τον Δημήτρη Γληνό που έγραφε στο ''Νουμά'' ως Δ. Μήτσος. Βλ. επίσης {{cite web|last=Κώστας Θεριανός και Μαριάνθη Μπέλλα|title=Δημήτρης Γληνός, ο ριζοσπάστης παιδαγωγός|accessdate=15 Νοεμβρίου 2015|archiveurl=http://criticeduc.blogspot.gr/2013/02/blog-post_8498.html|location=Κριτική Παιδαγωγική|format=html|archivedate=10 Φεβρουαρίου 2013}}}}
 
Κώστας Θεριανός και Μαριάνθη Μπέλλα, [http://criticeduc.blogspot.gr/2013/02/blog-post_8498.html "Δημήτρης Γληνός, ο ριζοσπάστης παιδαγωγός"]. Κριτική Παιδαγωγική. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου.}} Ταυτόχρονα με την εμφάνιση του [[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Ομίλου]], 150 φοιτητές του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] υπέγραψαν πρωτόκολλο ίδρυσης της «Πανεπιστημιακής Ένωσης». Ο πυρήνας αυτών των φοιτητών ήταν εκείνος που προχώρησε στην ίδρυση της [[Φοιτητική συντροφιά|Φοιτητικής Συντροφιάς]], με επικεφαλής το [[Μίλτος Κουντουράς|Μίλτο Κουντουρά]] και το [[Βασίλης Ρώτας|Βασίλη Ρώτα]] που δημοσίευσε το καταστατικό του στο Νουμά στις 21 Φεβρουαρίου του 1910.<ref>
{{cite book
|author =
Γραμμή 47 ⟶ 42 :
*{{cite book|last=Σταυρίδη-Πατρικίου|first=Ρένα|title=Γλώσσα, εκπαίδευση και πολιτική|year= 2009|others=Γ' έκδοση|publisher=Ολκός|location=Αθήνα|isbn=960-7169-87-5|ref=Σταυρ.2009}}
*{{cite book|last=Καράογλου, Χ.Λ. και Ναούμ, Ιωάννα|chapter=Ο Νουμάς|title=Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974|year=2008|volume=3|pages=342-344|publisher=Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών|location=Αθήνα|url=http://xantho.lis.upatras.gr/kosmopolis/index.php/noumas/index|isbn=978-960-7916-55-6}}
 
 
==Δικτυακοί τόποι==