Ο Μορμόλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

συγγραφέα [[Ράινερ Χάχφελντ]]. Στην [[Ελλάδα]] παίχτηκε τρεις φορές απ' την [[Παιδική Σκηνή Ξένιας Καογεροπούλου|Παιδική Σκηνή]] της [[Ξένια Καλογεροπούλου|Ξένιας Καλογεροπούλου]]. Η 1η ήταν τη '''Χειμερινή Θεατρική Περίοδο [[1973]] - [[1974]]''', η 2η τη '''Χειμερινή Θεατρική Περίοδο [[1985]] - [[1986]]''' και η 3η τη '''Χειμερινή Θεατρική Περίοδο [[1994]] - [[1995]]'''. Η 1η στο '''Θέατρο Αθηνά''' και οι υπόλοιπες 2 στο '''[[Θέατρο Πόρτα''']].

Ο κύριος Αγησίλαος και η κυρία Πολυξένη Χαζοπέτρου είχαν ένα όμορφο σπίτι στην εξοχή. Κάθε Καλοκαίρι περνούσαν τις διακοπές τους μαζί τους και τα δυο ανίψια τους, η Μάντα και ο Ρίκης κι έπαιζαν στον πανέμορφο κήπο τους. Μια μέρα εκεί που έπαιζαν, ο Ρίκης βρήκε στην αποθήκη η οποία βρισκόταν στο πίσω μέρος του σπιτιού ένα παλιό ξύλινο κουτί, το οποίο βάφτισαν '''Μορμόλη'''. Από κείνη την ημέρα, ανάμεσα στα δυο παιδιά και σε αυτό το κουτί δημιουργήθηκε ένας πολύ στενός δεσμός και δεν μπορούσαν να το αποχωριστούν. Φαντάζονταν πως ο Μορμολης ήταν ζωντανός και κουβέντιαζαν μαζί του όπως θα κουβέντιαζαν με μια κούκλα ή με ένα αρκουδάκι. Όμως διστυχώς οι μεγάλοι αυτό δεν το καταλάβαίνανε. Εκνευρίζονταν και ήθελαν να πάρουν το Μορμόλη και να τον καταστρέψουν. Η Μάντα και ο Ρίκης κάθε φορά που ο θείος τους και η θεία τους τους ρωτούσαν τι ήταν ο Μορμόλης τους απαντόυσαναπαντούσαν:

τους την απορία κι άρχισαν να ρωτούν όλους τους γείτονές τους, όμως απ' όλους όσους ρώτησαν πήραν την απάντηση πως δεν ήξεραν καν τι ήταν ο Μορμόλης. Τελευταίο άφησαν τον κύριο Μπουρίνια του οποίου το σπίτι ήταν ακριβώς απέναντι απ' το δικοδικό τους και