Άλοϊς Μπρούνερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλόις Μπρούνερ''' (γερμ. Alois Brunner) ήταν [[Αυστρία|Αυστριακός]] [[ναζί]] εγκληματίας πολέμου, δεξί χέρι του [[Άντολφ Άιχμαν]], διοικητής στρατοπέδων συγκέντρωσης και βασικός υπεύθυνος για τις μεταγωγές περίπου 125.000 Εβραίων από την [[Ελλάδα]], τη [[Γαλλία]], τη [[Σλοβακία]] και την [[Αυστρία]].<ref name="Fest">{{cite web|last=Mary Felstiner|title=Commandant of Drancy: Alois Brunner and the Jews of France|url=http://hgs.oxfordjournals.org/content/2/1/21.abstract|work=Holocaust Genocide Studies|publisher=Oxford Journals|accessdate=17.11.2015|pages=21-47|format=abstract - html|doi=10.1093/hgs/2.1.21|year=1987}}</ref> Έως το τέλος της ζωής του, παρέμεινε αμετανόητος για τις πράξεις του.{{efn|Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ''Chigago Sun Times'' στα τέλη της δεκαετίας του 1980, απάντησε σε σχετική ερώτηση πως δεν έχει "μετανοιώσει για τίποτα", διότι οι Εβραίοι είναι "φορείς του διαβόλου" και "ανθρώπινα αποβράσματα" και ότι θα έκανε "ξανά τα ίδια" εάν είχε τη δυνατότητα.<ref name="Safr-224"> [[#Safr2010|Safrian (2010)]], σ. 224.</ref>}}

Όταν άρχισε ο [[ΒΠΠ|Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]] ο Μπρούνερ συνέχισε τη δράση του στην Αυστρία, εκτοπίζοντας αυτή τη φορά περίπου 47.000 Εβραίους σε διάφορα [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης]] και συνέχισε τη δράση του μετατιθέμενος στο [[Βερολίνο]]. Δεν άργησε όμως να μετατεθεί και πάλι, αυτή τη φορά στη [[Θεσσαλονίκη]] ως επικεφαλής του "Ειδικού Τμήματος της Αστυνομίας Ασφαλείας για τα εβραϊκά ζητήματα Θεσσαλονίκης-Αιγαίου" (Sonderkommado den Sicherheitspolizei für Judenangelegenheiten Saloniki-Ägäis) μαζί με τον ομόβαθμό του ΝτήτερΝτίτερ Βισλιτσένι ([[:en:Dieter Wisliceny|Dieter Wisliceny]]).<ref>[[##Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 47</ref>{{efn|Στην ιστοσελίδα της [http://www.webcitation.org/5vB0OhDVY Holocaust Education & Archive Research Team] αναφέρεται ότι στη Θεσσαλονίκη είχε σταλεί ο συνεπώνυμος και ομόβαθμός του Άντον Μπρούνερ,. ο οποίος είχεEίχε συμμετάσχει στις απελάσεις από την Βιέννη, αλλά δεν ήταν μέλος των Ες-Ες. <ref>[[##Κουζ2005|Κουζινόπουλος (2005)]], σ. 100.</ref> Πριν το [[Προσάρτηση της Αυστρίας|'Ανσλους]] ο Άντον Μπρούνερ, που είχε γεννηθεί στην Κροατία το 1898, ήταν μέλος του ΣοσιλαδημοκρατικούΣοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. <ref>[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σ. 45.</ref>}}

Στη συνέχεια έλαβε νέα μετάθεση ως "ειδικός" επί των μεταγωγών, αυτή τη φορά στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ντρανσύ]] στα περίχωρα του [[Παρίσι|Παρισιού]], στη Γαλλία (Ιούνιος 1943).<ref name="Fest"/> Εκεί ανέλαβε το ρόλο του διοικητή, παίρνοντάς τον από τους Γερμανούς διοικητικούς και τη Γαλλική Αστυνομία της [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κυβέρνησης του Βισύ]]. Το στρατόπεδο πέρασε έτσι στη δικαιοδοσία της SS. Ο νέος διοικητής "διοικούσε" με βασανιστήρια, αντίποινα αλλά και απάτες, καθώς αναφέρεται ότι ενθάρρυνε τους προς μεταγωγή κρατουμένους να παίρνουν μαζί τους όλα τα πολύτιμα προσωπικά τους αντικείμενα, αφού θα μεταφέρονταν σε μια "αποικία εργασίας" στην [[Πολωνία]]. Ο Μπρούνερ επεξέτεινε την ωςέως τότε δραστηριότητα του στρατοπέδου. Μέχρι την άφιξή του μετάγονταν σε στρατόπεδα μόνον όσοι Εβραίοι είχαν γεννηθεί εκτός Γαλλίας. Ο Μπρούνερ άρχισε να μεταγάγει και Γάλλους Εβραίους στα στρατόπεδα θανάτου, ενώ έδωσε έμφαση και στους "μελλοντικούς τρομοκράτες", όπως αποκαλούσε τα παιδιά των Εβραίων, στέλνοντας στα στρατόπεδα εκατοντάδες παιδιά χωρίς τους γονείς τους. Από τα 23.500 - 24.000 άτομα που ο Μπρούνερ μετήγαγε από το Ντρανσύ επέζησαν μόνο 1.645.

Προκειμένου να επιζήσει στη μεταπολεμική Γερμανία, οικειοποιήθηκε την ταυτότητα ενός στρατιώτη της [[Βέρμαχτ]] που λεγόταν "Alois Schmaldienst", οποίος ήταν εξάδελφός του.<ref Ενname="Safr-215>[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σ. 215</ref> τωΣτο μεταξύ, οι [[ΕΣΣΔ|Σοβιετικοί]] που είχαν καταλάβει τη Βιέννη εντόπισαν τον συνεπώνυμό του Άντον Μπρούνερ και τον εκτέλεσαν. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Αλόις θεωρείταιθεωρείτο νεκρός, ενώ συγχέεταισυγχεόταν με τον Άντον Μπρούνερ, ακόμη και από τον Άιχμαν. Ο Αλόις, όμως, χάρη στην ψεύτικη ταυτότητά του, κατάφερε να βρει εργασία ως οδηγός σε αμερικανική βάση και να πάρει καινούργια ταυτότητα, μετακινούμενος αυτή τη φορά στο [[Έσσεν]],. όπουΠαρέμεινε παρέμεινεεκεί μέχρι το 1953.1954, Τηνοπότε εποχήκαι εκείνηαποκαλύφθηκε οιπως γερμανικέςτα αρχέςχαρτιά άρχισαντου ναήταν ψάχνουνπλαστά. περισσότεροΈλαβε δραστήριατότε γιατο ναζίόνομα εγκληματίες"Georg πολέμου.Fischer" Οκαι Μπρούνερ,διέφυγε χρησιμοποιώνταςστη αυτή[[Μέση τηΑνατολή]].<ref φοράname="Safr-215/> τοΟ όνομαΜπρούνερ "Georg Fischer"πιθανότητα κατάφερε, πιθανόννα καιεγκαταλείψει την [[Ευρώπη]] με τη βοήθεια της [[Οργάνωση Γκέλεν|Οργάνωσης Γκέλεν]],<ref>{{cite web|title=Alois Brunner: οι έρευνες|url=http://athena.hri.org/MPA/gr/other/brunner/gr_search.html|publisher=Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσων|accessdate=17.11.2015}}</ref> ναη οποία διαφύγειχρηματοδοτείτο από την αμερικανική [[ΕυρώπηCIA]] και υπήρξε το πρόπλασμα της Δυτικογερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών BND ([[:de:Bundesnachrichtendienst|Bundesnachrichtendienst]]).<ref Παρέμεινεname="Safr-223>[[#Safr2010|Safrian για(2010)]], σύντομοσ. διάστημα223</ref> στοΣτο [[Κάιρο]], όπου αρχικά πήγε, φαίνεται πως εργάστηκε, πιθανόν με τη διαμεσολάβηση του γνωστού Αυστριακού ναζί [[Ότο Σκορτσένυ]], για λογαριασμό της CIA και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] της [[Συρία|Συρίας]], όπου στηνεργάστηκε αρχήγια τοντις περιέθαλπε,Δυτικογερμανικές μέχριμυστικές ναυπηρεσίες αναλάβεικαι επικεφαλήςμια εταιρία ενόςόπλων. δικτύουΕκεί υποστηρικτώνσυνάντησε τωνκαι Ναζί.άλλους, παλιούς του γνώριμους από το περιβάλλον του Άιχμαν.<ref name="Safr-223/>

Το [[1960]] ένας πρώην πράκτορας του [[Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ|Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ]] αποκάλυψε σε Γάλλο πράκτορα ότι ο Μπρούνερ ζούσε στη Δαμασκό. Η Γαλλία, η οποία είχε ήδη από το 1953-54 καταδικάσει τον Μπρούνερ ερήμην σε ειδικό Στρατοδικείο (Tribunaux Permanentspermanents des Forcesforces armées - Armées (TPFA)) ζήτησε την έκδοσή του αλλά οι Σύροι, που τον είχαν συλλάβει για εμπόριο ναρκωτικών, αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν την πείρα του, και τον άφησαν ελεύθερο καιγια να τον χρησιμοποίησαν για τηνστην αναδιοργάνωση της Συριακής Μυστικής Αστυνομίας.

Οι Ισραηλινοί, έχοντας πληροφορηθεί ότι ο Μπρούνερ ζει και θεωρώντας ότι δεν είναιήταν σκόπιμο να επέμβουν άμεσα - όπως έκαναν με τον Άιχμαν στην [[Αργεντινή]] - έστειλαν το 1961 στη Δαμασκό ένα παγιδευμένο δέμα. Ο Μπρούνερ πήγε στο ταχυδρομείο να το παραλάβει αλλά αυτό εξεράγη και σκότωσε δύο ταχυδρομικούς υπαλλήλους. Ο "κ. Φίσερ" γλίτωσε το θάνατο, χάνοντας ένα μάτι. Από μια δεύτερη βόμβα που του έστειλαν το 1980 έχασε τα δάχτυλα του αριστερού χεριού. Έκτοτε, η οικία του στη Δαμασκό φυλασσόταν σε εικοσιτετράωρη βάση από τις δυνάμεις ασφαλείας.<ref>[[#Safr2010|Safrian (2010)]], σσ.223-224.</ref> Το 1968 ζήτησαν την έκδοσή του τόσο η Αυστρία όσο και το [[Ισραήλ]]. Το ίδιο αίτημα υπέβαλε και η [[Γερμανία]] το 1984, αλλά κανένα από τα αιτήματα δεν ικανοποιήθηκε.

Το 1987 η [[Ιντερπόλ]] εξέδοσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, ενώ το 1995 ο Ομοσπονδιακός Εισαγγελέας της Γερμανίας πρόσφερε αμοιβή 330.000 δολαρίων σε όποιον δώσει πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψή του. Οι αιτήσεις για σύλληψη ή έκδοση έλαβαν τελικά το 1999 την απάντηση του τότε Σύρου προέδρου [[Χαφέζ αλ ΆσσαντΆσαντ]] ότι δεν διαθέτει καμία πληροφορία σχετικά με το αν ο Μπρούνερ είναι ζωντανός ή πού ακριβώς βρίσκεται. Για τη Γαλλία η υπόθεση πέρασε στο Γαλλικό Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο στις 2 Μαΐου 2001 τον καταδίκασε ερήμην σε ισόβια κάθειρξη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.<ref>{{cite web|title=(Profiles:) Alois Brunner. Legal procedure|http://www.trial-ch.org/en/resources/trial-watch/trial-watch/profiles/profile/566/action/show/controller/Profile/tab/legal-procedure.html|publisher=TRIAL (Track Impunity Always)|accessdate=17.11.2015|location=Γενεύη|format=html|date=23.11.2011}}</ref>

Τελικά και ύστερα από έρευνες που διεξήγαγε επί μακρά σειρά ετών ο Εφραίμ Ζούροφ, συνεργάτης του Κέντρου Σιμόν Βίζενταλ, διαπιστώθηκε ότι ο Αλόις Μπρούνερ απεβίωσε το 2010 στη [[Συρία]],. όπου, σύμφωναΣύμφωνα με τον Ζούροφ και όπως προαναφέρθηκε, ζούσε υπό την προστασία του καθεστώτος.,<ref>{{cite journal|title=Νεκρός ο "Χασάπης της Θεσσαλονίκης" Αλόις Μπρούνερ|journal=Έθνος|issue=2 Δεκεμβρίου 2014|url=http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64102386|accessdate=17.11.2015}}</ref> αλλά και Αυστριακών και Γερμανών παραγόντων, αφού εμφανιζόταν σε δεξιώσεις στις οικίες των εκάστοτε Αυστριακών Πρεσβευτών, μαζί με σημαντικά στελέχη αυστριακών και γερμανικών επιχειρήσεων.<ref name="Safr-224"/>