|
[[Αρχείο:Tatsis Magginas.JPG|thumb|right|250px|Σκίτσο του Τάτση Μαγγίνα από το περιοδικό [[Ποικίλη Στοά (περιοδικό)|Ποικίλη Στοά]] του 1881]]
Ο '''Αναστάσιος (Τάτσης ή Τάτζης) Μαγγίνας''' ([[1792]]<ref>{{Cite web|title = ΜΑΓΓΙΝΑΣ ΤΑΤΣΗΣ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ) 1792-1880 ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ 21 - ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ - Μ|url = [http://www.kosmasaitolos-atlas.gr/prosopikotites/m/magginas-tatses-anastasios.html|website =Άτλαντας www.kosmasaitolos-atlas.gr|accessdateπροσωπικοτήτων =του 2015-11-25}}νομού Αιτωλοακαρνανίας]</ref> - 16 ή 17 Νοεμβρίου [[1880]]<ref name="Sarip">[http://195.134.105.140/exhibitdetails.php?exhibitId=21378&profileId=1&langId=1&collectionId=29&book=1&sort=pageOrder&offset=0&rpp=1#bookpages ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΕΙΣ ΤΑΤΣΗΝ ΜΑΓΓΙΝΑΝ Εκφωνηθείς εν τω ιερώ ναώ της Μητροπόλεως την 18 Νοεμβρίου 1880] [[Νικόλαος Σαρίπολος]]</ref>) ήταν [[Έλληνας]] αγωνιστής του 1821 και πολιτικός, πληρεξούσιος σε δυο εθνοσυνελεύσεις, μέλος του Πανελληνίου, της Γερουσίας, του Συμβουλίου της Επικράτειας και δυο φορές υπουργός Οικονομικών.
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε στον [[Αστακός Αιτωλοακαρνανίας|Αστακό Αιτωλοακαρνανίας]] το 1792. Νέος υπηρέτησε στον [[Ιωάννης Κωλέττης|Ιωάννη Κωλέττη]], σύμβουλο του Αλή-πασά, και έγινε γραμματέας τού [[Βελή πασάς|Βελή-πασά]], γιου τού [[Αλή Πασάς|Αλή]]. Αναφέρεται ότι είχε μυηθεί από τη [[Φιλική Εταιρεία]] και ότι με τη σειρά του είχε μυήσει αρκετούς στον αγώνα, ανάμεσα σε αυτούς και τον [[Ιωάννης Στάικος|Ιωάννη Στάϊκο]]<ref name="Sarip"/>. Πριν την αρχή της επανάστασης, χρηματοδότησε την αγορά προμηθειών μαζί με τους [[Χρηστάκης Στάϊκος|Χρηστάκη Στάϊκο]], [[Πέτρος Μπαμπινιώτης|Πέτρο Μπαμπινιώτη]] και [[Πάνος Γαλάνου|Πάνο Γαλάνη]] και άλλους Ακαρνάνες από το φίλο του Κωνσταντίνο Δρακούλη στην Ιθάκη.
Πολιτικός της επαναστατικής, καποδιστριακής και οθωνικής περιόδου. Γόνος οικογένειας τοπικών προκρίτων, γεννήθηκε στον [[Αστακός Αιτωλοακαρνανίας|Αστακό Αιτωλοακαρνανίας]] το 1792. Έλαβε σχετικά καλή μόρφωση σε σχολές των Ιωαννίνων και στη συνέχεια εντάχθηκε σε νεαρή ηλικία - μέσω του προστάτη του [[Ιωάννης Κωλέττης|Ιωάννη Κωλέττη]]- στην υπηρεσία του τοπάρχη της Ηπείρου [[Αλή πασάς|Αλή Πασά]] Τεπελενλή των Ιωαννίνων, αποκτώντας την εμπιστοσύνη του αλβανού τοπάρχη και, κυρίως, του γιου του Αλή τον Βελή Πασά του οποίου υπήρξε γραμματέας.
Πολέμησε αργότερα στην δυτική [[Στερεά Ελλάδα|Στερεά]] μαζί με τους Έλληνες επαναστάτες. Διορίστηκε επιμελητής των στρατευμάτων της δυτικής Ελλάδας. Πήρε μέρος στις μάχες της [[Πολιορκία του Μεσολογγίου|πολιορκίας του Μεσολογγίου]] διευθύνοντας μαζί με το [[Μήτσος Κοντογιάννης|Μήτσο Κοντογιάννη]] τον προμαχώνα του Φραγκλίνου, όπου και τραυματίστηκε στο κεφάλι. Αιχμαλωτίστηκε με όλη του την οικογένεια από τον [[Κιουταχής|Κιουταχή]] και έμεινε αιχμάλωτος επί σχεδόν δυο χρόνια στην [[Πρεμετή]] της Αλβανίας. Διέφυγε στην Κάλαμο της Επτανήσου και στη συνέχεια έγινε πληρεξούσιος της [[Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας|Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας]] το 1827. Επί Καποδίστρια διετέλεσε μέλος τού [[Πανελλήνιο|Πανελληνίου]] το 1828 και εκλέχθηκε πληρεξούσιος στη [[Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους]] το 1829 και κατόπιν [[Γερουσία (1829)|γερουσιαστής το ίδιο έτος]]. Αργότερα διορίστηκε μέλος τού Συμβουλίου τής Επικρατείας, το [[Γερουσία (1844)|1844 γερουσιαστής]]. Κατά τα χρόνια της Βασιλείας του Όθωνα είχε διοριστεί υπουργός Οικονομικών το 1848.
Όταν η Υψηλή Πύλη κήρυξε τον Αλή αποστάτη και έστειλε στρατεύματα εναντίον του, ο Μαγγίνας παρέμεινε πιστός στον αλβανό τοπάρχη και δεν πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Διέφυγε από τα πολιορκημένα Ιωάννινα και συμμετείχε στα τελη του 1821, στο Πέτα, σε συνέλευση ελλήνων και αλβανών οπλαρχηγών (πιστών του Αλή Πασά) όπου συζητήθηκε η προοπτική ελληνοαλβανικής συμμαχίας. Στη συνέχεια κατέβηκε στη Δυτική Στερεά. Στον επικήδειο του που εκφώνησε ο καθηγητής [[Νικόλαος Σαρίπολος]], δίνεται η πληροφορία ότι μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] και πως μύησε με τη σειρά του πολλούς άλλους -ώστοσο η πληροφορία δεν διασταυρώνεται από άλλες πηγές.
Συμμετείχε στην επανάσταση του 1862 για την εκθρόνιση του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]], και αργότερα ανέλαβε και πάλι το υπουργείο Οικονομικών, στις 11 Οκτωβρίου του 1862 στην [[Προσωρινή Κυβέρνησις της Ελλάδος (1862)|Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος]] μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου 1863. Αργότερα έγινε πρεσβευτής. <!-- Δεν αναφέρεται στον επικήδειό του πάντως-->
Συμμετείχε στα επαναστατικά δρώμενα ως πολιτικό και διοικητικό στέλεχος αλλά με ελάχιστη στρατιωτική συμμετοχή. Έχοντας αποκτήσει στην αυλή του Αλή Πασά δεξιότητες επιβίωσης και σωστής επιλογής προστατών προσέγγισε τον διαφαινόμενο ισχυρό άνδρα της περιοχής [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο]] τον οποίο υπηρέτησε πιστά. Ο τελευταίος τον τοποθέτησε σε σειρά σημαντικών διοικητικών και πολιτικών θέσεων. Τον Απρίλιο 1824 συμμετείχε, ως απεσταλμένος των επαρχιών της Δυτικής Ελλάδας στη συνέλευση των Σαλώνων όπου επιχειρήθηκε η απομάκρυνση των στρατιωτικών από τη διαχείριση των τοπικών φόρων και η μισθοδοσία των ατάκτων απευθείας από την Κεντρική Διοίκηση.
Σύντομα όμως, λόγω ηλικίας, αποσύρθηκε από τα κοινά και πέθανε σε βαθιά γεράματα (88 ετών). Η κηδεία του έγινε στις 18 Νοεμβρίου 1880 στην Μητρόπολη. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο καθηγητής [[Νικόλαος Σαρίπολος ]]<ref name="Sarip"/>. ▼Την ίδια περίοδο τοποθετήθηκε μέλος της Επιτροπής που ανέλαβε να διερευνήσει τα υποτιθέμενα εγκλήματα του [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιου Καραϊσκάκη]] και εισηγήθηκε την παραπομπή του σε δίκη με την κατηγορία της "εσχάτης προδοσίας".
Τον επόμενο χρόνο (1825) ανέλαβε το σημαντικό πόστο του Γενικού Επιμελητού των Στρατευμάτων της Δυτικής Ελλάδος και συμμετείχε στην άμυνα του Μεσολογγίου κατά τη δεύτερη πολιορκία της πόλης. Τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στο [[Αιτωλικό]] μέχρι την παράδοση της πόλης την οποία ο ίδιος εισηγήθηκε κρίνοντας την κατάληψή της ως αναπόφευκτη. Μετά την πτώση του Μεσολογγίου ο Μαγγίνας "προσκύνησε" και παρέμεινε κοντά στον Μεχμέντ Ρεσίντ [[Μεχμέτ Ρεσίτ πασάς Κιουταχής|Κιουταχή Πασά]] αναλαμβάνοντας να πείσει τους οπλαρχηγούς της ευρύτερης περιοχής να υποταχθούν: "διορισθείς εις τας επαρχίας της Δυτικής Ελλάδος υπό του Κιουταχή, συνοδευμένος, με τον Μουστάμπεη και τα ύπ' αυτόν στρατεύματα, ν' αγρυπνεί και συμβουλεύει τους υποτεταγμένους, να μένωσι πιστοί ραγιάδες του Σουλτάνου και να καταπείσει όσους τυχόν ήθελαν αποστατήσει να προσκυνήσουν." Αιχμαλωτίστηκε<ref>{{Cite web|title = ΞηρόμεροNews: ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΑΓΓΙΝΑΣ|url = http://xiromeronews.blogspot.gr/2014/02/blog-post_472.html|website = ΞηρόμεροNews|accessdate = 2015-11-25}}</ref><ref>{{Cite web|title = Η μάχη της Αράχωβας|url = http://www.egolpion.com/maxh_araxobas.el.aspx#ixzz3sUKUcr2M|website = www.egolpion.com|accessdate = 2015-11-25}}</ref> στη [[μάχη της Αράχωβας]] από τα σώματα του Καραϊσκάκη. Αν και πολλοί οπλαρχηγοί "μελετούσαν να τον φονεύσουν ως προδότην του Ανατολικού και διατρέχοντα μαζί με τον στρατόν του εχθρού από επαρχίαν εις επαρχίαν" ο Καραϊσκάκης τον έστειλε στη Διοίκηση. Και εκεί ο Μαγγίνας επέτυχε να διασωθεί, κατηγορώντας τον πρώην προστάτη του [[Ιωάννης Κωλέττης|Ιωάννη Κωλέττη]] ως προδότη.
Επανήλθε στα πράγματα και μάλιστα εκλέχθηκε πληρεξούσιος της επαρχίας του στην [[Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας|Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας]] (1827). Επί Ιωάννη Καποδίστρια τοποθετήθηκε μέλος του [[Πανελλήνιο|Πανελληνίου]], εκλέχθηκε πληρεξούσιος στην [[Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους]] (1829), ενώ πάλι το 1829 ήταν από τα ελάχιστα μέλη του Πανελληνίου που διορίστηκαν στο νέογνωμοδοτικό όργανο, τη [[Γερουσία (1829)|Γεροουσία]]. Η σταδιοδρομία του συνεχίστηκε και κατά την οθωνική περίοδο, όπου επέτυχε (από τα λίγα στελέχη του καποδιστριακού καθεστώτος) να τοποθετηθεί στο Συμβούλιο Επικρατείας, να ονομαστεί ξανά το [[Γερουσία (1844)|1844 γερουσιαστής]] και το 1848 να αναλάβει υπουργός Οικονομικών, στην κυβέρνηση [[Γεώργιος Κουντουριώτης|Γεωργίου Κουντουριώτη]]. Στη συνέχεια, περάσε στη φιλελεύθερη αντιπολίτευση, συμμετείχε στην επανάσταση του 1862 για την εκθρόνιση του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] και αργότερα ανέλαβε και πάλι το υπουργείο Οικονομικών, στις 11 Οκτωβρίου του 1862 στην [[Προσωρινή Κυβέρνησις της Ελλάδος (1862)|Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος]] μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου 1863.
▲Σύντομα όμως, λόγω ηλικίας, αποσύρθηκε από τα κοινά και πέθανε σε βαθιά γεράματα (88 ετών). Η κηδεία του έγινε στις 18 Νοεμβρίου 1880 στην Μητρόπολη. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο καθηγητής Νικόλαος Σαρίπολος.
Read more: <nowiki>http://www.egolpion.com/maxh_araxobas.el.aspx#ixzz3sUKUcr2M</nowiki>
==Αναφορές==
==Πηγές==
* [http://www.kosmasaitolos-atlas.gr/prosopikotites/m/magginas-tatses-anastasios.html Άτλαντας προσωπικοτήτων του νομού Αιτωλοακαρνανίας]
* <http://www.polhist.panteion.gr/keni/images/1821/Μαγγίνας%20Αναστάσιος.pdf> '''Το λήμμα είναι σχεδόν αντίγραφο αυτού του άρθρου''' από τον Στέφανο Παπαγεωργίου (Καθηγητή Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας - Πάντειο Πανεπιστήμο) όπου και η παρακάτω εκτενής βιβλιογραφία
** [http://paligenesia.parliament.gr/ Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας], τόμος 3ος, σσ. 437, 448, 433, 487, 502, 508, 522, 532, 537,608, 609, 611, 663 <1971>· τόμος 4ος σσ. 11, 66, 71, 73, 75, 77, 81, 151, 156, 166, 169, 173, 176, 180, 184, 186, 189, 196, 198, 208, 210, 515, 520, 523, 553, 555, 565, 588, 600, 637, 648, 649 <1973>· τόμος 5ος, σσ. 46, 207, 208, 315, 340, 343, 345, 353, 357, 360, 364, 368, 373, 389, 392 <1974>·τόμος 23ος, σσ. 5, 6, 7, 8, 10, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 43, 43, 44, 82, 89, 90, 91, 92, 95, 100, 101, 102, 103, 106, 107 <2008>·
{{DEFAULTSORT:Μαγγινας Τατσης}}
** Νικόλαος Κασομούλης, Στρατιωτικά Ενθυμήματα, επιμέλεια Γιάννης Βλαχογιάννης, [http://books.google.gr/books?id=QmU4AwAAQBAJ&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Τόμος Β΄] σσ. 136, 211, 398, 401, 440· [http://books.google.gr/books?id=IGY4AwAAQBAJ&pg=PA315&lpg=PA315&dq=%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82+%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82&source=bl&ots=UsDLDxZR0k&sig=phhuLqoUXSouO2-NQTFxAYM0S1g&hl=el&sa=X&ei=TDJ3VIKtMMvnygO5qICoDg&ved=0CFYQ6AEwCTge#v=onepage&q=%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82&f=false Τόμος Γ΄] , σ. 60, Αθήνα, χ.χ.έ.
** John A. Petropulos, Πολιτική και Συγκρότηση Κράτους στο Ελληνικό Βασίλειο (1833 - 1843), [ΜΙΕΤ(ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ)], Αθήνα, 1985, ISBN13 9789602501313 σσ. 111, 152, 163, 440, 75 {{DEFAULTSORT:Μαγγινας Τατσης}}
** Νικόλαος Σαρίπολος, Λόγος Επικήδειος εις Τάτσην Μαγγίναν, εκφωνηθείς εν τω ιερώ ναώ της Μητροπόλεως την 18 Νοεμβρίου 1880
** Νικόλαος Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, [Ινστιτούτο Ανάπτυξης Χαρίλαος Τρικούπης], τόμος Α' σ. 484· τόμος Β' σσ. 64, 76, 128, 230· τόμος Γ' σσ. 151-153,156, 225, 353-354, 368, 383, 409, 439-440, 522· τόμος Δ' σσ. 392, 594· τόμος Ε' σσ. 68, 73, 216, 259, 326, 551, Αθήνα 2007. Σε ηλεκτρονική μορφή στο .http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/3/0/4/metadata-06-0000117.tkl
** Χρήστος Στασινόπουλος, Λεξικόν της Ελληνικής Επαναστάσεως, τόμος Β', Αθήνα, χ.χ.έ, σσ. 5-6,
* Πληροφορίες για τον Μαγγίνα και την μάχη της Αράχωβας στα: [http://xiromeronews.blogspot.gr/2014/02/blog-post_472.html http://xiromeronews.blogspot.gr/2014/02/blog-post_472.html,] http://www.egolpion.com/maxh_araxobas.el.aspx#ixzz3sUKUcr2M
[[Κατηγορία:Έλληνες Γερουσιαστές]]
[[Κατηγορία:Έλληνες διπλωμάτες]]
|
