Ζεράρ Ντεπαρντιέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +Εξωτερικοί σύνδεσμοι με τη χρήση AWB
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 28:
Το [[1981]], πρωταγωνίστησε στην ταινία του [[Ντανιέλ Βιν]], "''[[Η επιστροφή του Μαρτέν Γκερ]]''" και το [[1982]], στο "''[[δαντών (ταινία 1982)|Δαντών]]''", του [[Αντρέι Βάιντα]].<ref name=lar/> Το [[1985]], κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού, στο [[διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας]], αφού πρωταγωνίστησε στο "''Police''" του [[Μωρίς Πιαλά]]. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο "''[[Ζαν ντε Φλορέτ]]''" του [[Κλωντ Μπερρί]]. Το [[1987]], συνεργάστηκε και πάλι με τον Πιαλά στην ταινία "''Κάτω από τον ήλιο του σατανά''", συμπρωταγωνιστώντας, παράλληλα, με την [[Σαντρίν Μπονέρ]], ενώ το [[1988]], συμπρωταγωνίστησε με την [[Ιζαμπέλ Αντζανί]] στο "''Camille Claudel''". Το [[1990]], συνεργάστηκε με τον [[Ζαν-Πωλ Ραππενώ]] για την ταινία "''[[Συρανό ντε Μπερζεράκ (ταινία 1990)|Συρανό ντε Μπερζεράκ]]''", χάρις στην ερμηνεία του στην οποία, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ προτάθηκε και για ένα [[βραβεία Όσκαρ|βραβείο Όσκαρ]]. Την ίδια χρονιά κέρδισε το [[Χρυσό Γάντι]] του καλύτερου ηθοποιού,<ref name=cli/> πρωταγωνιστώντας στην ταινία του [[Πίτερ Ουϊαρ]], "''[[Η πράσινη κάρτα]]''".
 
Το 1991, συνεργάστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο, για πρώτη φορά με το γιο του [[γκιγιόμ Ντεπαρντιέ|Γκιγιώμ]], στην ταινία "''[[Όλα τα πρωινά του κόσμου]]''" του [[Αλαίν Κορνώ]].<ref name=tov/> Το [[1992]], στην ταινία "''1492: Conquest of Paradise''" είχε τον ρόλο του [[χριστόφορος Κολόμβος|Χριστόφορου Κολόμβου]].<ref name=cli/> Το [[1994]], πρωταγωνίστησε στην ταινία του [[Υβ Ανζελό]], "''[[Ο συνταγματάρχης Σαμπέρτ]]''"<ref name=lar/> και στο "''My Father the Hero''". Το [[1996]], έπαιξε στο "''[[Hamlet]]''". Την ίδια χρονιά τούτου απονεμήθηκε ο τίτλος του "[[ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής|Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής]]". Το [[1998]], πρωταγωνίστησε στην ταινία "''[[Το Σιδηρούν Προσωπείον]]''" (μαζί με τους [[Τζέρεμυ Άιρονς]], [[Λεονάρντο Ντι Κάπριο]], [[τζον Μάλκοβιτς|Τζων Μάλκοβιτς]], [[Γκάμπριελ Μπερν]] και [[Χιου Λώρι]]). Το [[1999]], είχε τον ρόλο του [[Οβελίξ]] στην ταινία "''[[Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα]]''", συμπρωταγωνιστώντας με τον [[Κριστιάν Κλαβιέ]]. Η ταινία αυτή προτάθηκε για τέσσερα βραβεία Σεζάρ, κερδίζωντας τα τρία από αυτά.<ref name=cli/> Το [[2000]], έπαιξε στο "''[[vatel (ταινία)|Vatel]]''" του [[Ρόλαντ Ζοφέ]].<ref name=lar/> και συμπρωταγωνίστησε με την [[Γκλεν Κλόουζ]] στην ταινία "''[[Τα 102 Σκυλιά της Δαλματίας]]''".
 
Το [[2002]], είχε και πάλι το ρόλο του Οβελίξ, στην ταινία "''[[Αστερίξ και Οβελίξ: επιχείρηση Κλεοπάτρα]]''", στην οποία έπαιξε και η [[Μόνικα Μπελλούτσι]] και έκοψε 15 εκατομμύρια εισιτήρια μόνο στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ταινία "''Between Strangers''", με τη [[Σοφία Λόρεν]] και τον [[Μάλκολμ ΜακΝτάουελ]].<ref name=cli/> Το [[2004]], έπαιξε στο "''[[Ο χρόνος που κυλά]]''" του [[Αντρέ Τισενέ]] και την επόμενη χρονιά, συνεργάστηκε ξανά με τον Μπερτράν Μπλιε για το "''[[Πόσο μ'αγαπάς;]]''".<ref name=lar/> Το [[2006]], πρωταγωνίστησε στο "''Paris, je t'aime''". Την ίδια χρονιά, μάλιστα, τούτου απονεμήθηκε το [[βραβείο Στανισλάφσκι]], στο [[διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας]], για την καριέρα του στο χώρο της [[υποκριτική]]ς. Το [[2008]], ξαναπήρε το ρόλο του Οβελίξ, για το "''[[Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες]]''", μαζί με τους [[Κλοβί Κορνιγιάκ]] και [[αλέν Ντελόν|Αλαίν Ντελόν]]. Η ταινία αυτή είχε προϋπολογισμό 78 εκατομμύρια [[ευρώ]]. Το [[2010]], πρωταγωνίστησε στις ταινίες "''Mammuth''" και "''Potiche''" (στη δεύτερη μαζί με την Κατρίν Ντενέβ).<ref name=cli/> Tο [[2012]], πρωταγωνίστησε στο "''[[Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία]]''"<ref name=ath>^ Αστεριξ και Οβελίξ στη Βρετανία [http://www.athinorama.gr/cinema/data/movies/?id=10020102 Αθηνόραμα]</ref> και στο "''[[Ο άνθρωπος που γελά]]''".<ref>^ L'homme qui rit (2012) [http://www.imdb.com/title/tt1946289/ Imdb.com]</ref>
===Άρνηση της γαλλικής υπηκοότητας λόγω φορολογίας===
Το 2012, ο Ντεπαρντιέ κατέφυγε στο [[Βέλγιο]], μετά από μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του [[Φρανσουά Ολλάντ]] για την υψηλή [[φορολογία|φορολόγηση]] των πλουσίων.<ref name=nea/> Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας [[Ζαν-Μαρκ Αιρώ]] χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή αξιοθρήνητη και ο ηθοποιός, αντιδρώντας, απαρνήθηκε τη γαλλική [[υπηκοότητα]],<ref name=tse/> με τις ηθοποιούς Κατρίν Ντενέβ και [[Μπριζίτ Μπαρντό]] να στηρίζουν την απόφασή του (η πρώτη έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τους επικριτές του), ενώ ο πρόεδρος της [[Ρωσία]]ς, [[Βλαντιμίρ Πούτιν]], δήλωσε ότι, δεν θα έφερε αντίρρηση εάν ο Ντεπαρντιέ ζητούσε ρωσικό διαβατήριο.<ref name=nea>^ Η Κατρίν Ντενέβ υπερασπίζεται τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ [http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4777355 ΤΑ ΝΕΑ]</ref> Ο εκπρόσωπός του, όμως, δήλωσε άγνοια για τη δήλωση αυτή, καθώς και για τις προθέσεις του, ενώ ο πρόεδρος της [[Τσετσενία]]ς γνωστοποίησε πως, θα υποδεχόταν με χαρά το Γάλλο ηθοποιό.<ref name=tse>^ «Ασυλο» από την Τσετσενία στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ [http://www.tovima.gr/world/article/?aid=489554 ΤΟ ΒΗΜΑ]</ref> Εκτός από τη βελγική και τη ρωσική υπηκοότητα, αρκετά πιθανό φαινόταν για τον ηθοποιό να γίνει πολίτης του [[Μαυροβούνιο|Μαυροβουνίου]].<ref name=bom>^ Ο Πούτιν «έστειλε» ρωσικό διαβατήριο στον Ζεράρ Ντεπαρντιέ [http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/263271/o-poytin-esteile-rosiko-diavatirio-ston-zerar-nteparntie Newsbomb.gr]</ref> Τελικά, στις 3 Ιανουαρίου του 2013, ο Πούτιν υπέγραψε διάταγμα, το οποίο παρείχε στον Ντεπαρντιέ τη ρωσική υπηκοότητα.<ref>^ Ρώσος πολίτης με εντολή Πούτιν ο Ντεπαρντιέ [http://www.lifo.gr/now/world/21048 Lifo.gr]</ref>