Ελαιοτριβείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Farm2farm (συζήτηση | συνεισφορές)
μ φωτογραφία, μικρές προσθήκες
Γραμμή 1:
[[File:Horse-driven olive mill. Vounaria, Messinia.jpg|thumb|Παλαιό ιπποκίνητο ελαιοτριβείο. Βουνάρια Μεσσηνίας.<ref>Γιαννοπούλου Μιμίκα, Το ερευνητικό πρόγραμμα για την ελιά στον νομό Μεσσηνίας. Συνέδριο "Η ελιά και το λάδι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα", 1, 2 Οκτ. 1999, Αθήνα. Πρακτικά δημοσιευμένα από την Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα, 2003, σελ. 293-295, εικ. 3, σελ. 470.</ref>]]
{{πηγές|14|03|2015}}
Το '''Λιοτρίβι''', είναι παλιά λέξη για το ελαιουργείο. ΤοΣτο λιοτρίβι ήτανο τοβασικός παραδοσιακόμηχανισμός συγκρότημαήταν πουοι αποτελείτομυλόπετρες: απόΣυνήθως 2κυλινδρικές μεγάλεςή σπανιότερα κωνικές πέτρες, μία έως τέσσερεις, που περιστρέφονταικυλίονται πάνω σε 360 μοίρες,κυκλικά εντόςπάνω κλειστούσε επίπεδη επιφάνεια αλέθοντας της ελιές. Συνήθως η άλεση γίνεται μέσα σε σιδερένιουκλειστό περιβλήματοςχώρο που ονομάζεται '''Κόθρος'''. Μέσα στον Κόθρο αδειάζεται ο [[ελιά|ελαιόκαρπος]] τον οποίο πολτοποιούν οι πέτρες περιστρεφόμενες. Πολύ παλιά, η κίνηση περιστροφής των πετρών γίνονταν με ζώα, συνήθως γαιδούριαγαϊδούρια ή άλογα, αργότερα με μηχανικά μέσα. Όταν ο πολτός ήταν έτοιμος, (κατά την κρίση των υπευθύνων) μεταφέρεται ο πολτόςμεταφερόταν σε ειδικά σακκιά που λέγονταιλέγονταν '''μουτάφια''' ή '''τσούλιατσόλια'''. καιΑυτά τατοποθετούνταν τοποθετούσαν σε μέγγενηπιεστήριο με κοχλία, κοινώς "βίδα", που τα πίεζε και έτσι έβγαινε το λάδι. Η βίδα περιστρεφόταν χειρονακτικά. Αργότερα χρησιμοποιούνταν υδραυλικά πιεστήρια.
 
[[Κατηγορία:Βιομηχανία τροφίμων]]