Αϊντάχο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αποστολή των Λιούις και Κλαρκ πέρασε από το Άινταχο το [[1805]] προς τον [[Ειρηνικός ωκεανός|Ειρηνικό ωκεανό]] και το [[1806]] κατά την επιστροφή της ακολούθησε τον ποταμό Κλίαρλεϊκ. Ο πρώτος οικισμός μη ιθαγενών στην περιοχή ήταν το Κάλισπελ Χάους, στις όχθες της λίμνης Πεντ Ορέιλ, και ήταν ένας εμπορικός σταθμός για το εμπόριο γούνας. Ιδρύθηκε το [[1809]] από τον Ντέιβιντ Τόμσον της εταιρίας Νορθουέστ. Το [[1812]] ο Ντόναλντ Μακένζι ίδρυσε για λογαριασμό της εταιρίας Πασίφικ Φερ έναν σταθμό στον κάτω ρου του ποταμού Κλίαρλεϊκ κόντά στο σημερινό Λιούιστον. Ο σταθμός αυτός, γνωστός ως Κλιαρουότερ ή Μακένζι Ποστ λειτούργησε μέχρι την εξαγορά της Πασίφικ Φερ από την Νόρθουεσττο [[1813]] και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Οι πρώτες προσπάθειες για την ίδρυση οργανωμένων οικισμών έγιναν το [[1860]], ενώ η πρώτη μόνιμη εγκατάσταση κατοίκων ήταν το Λιούιστον το [[1861]].

 

 

Από τότε και μέχρι τη δημιουργία της επικράτειας του Άινταχο στις 4 Ιουλίου του [[1863]] με πρωτεύουσα το [[Λιούιστον]], τμήματα της σημερινής πολιτείας πέρασαν στη δικαιοδοσία των επικρατειών του [[Όρεγκον]], του [[Ουάσινγκτον]] και της [[Ντακότα]]. Η νέα επικράτεια που σχηματίστηκε περιλάμβανε το σημερινό Άινταχο, τη [[Μοντάνα]] και το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής πολιτείας του [[Ουαϊόμινγκ]]. Μετά από αρκετές αλλαγές ως προς το καθεστώς της περιοχής, αλλά και την παράτυπη και χαοτική μεταφορά της πρωτεύουσας της επικράτειας από το [[Λιούιστον]] στο [[Μπόιζι]] το [[1865]], έγινε μία προσπάθεια διαίρεσης της περιοχής μεταξύ της νεοσύστατης το [[1889]] πολιτείας της [[Ουάσινγκτον]] και της πολιτείας της [[Νεβάδα]]. Τελικά, το Άινταχο έγινε αυτόνομη πολιτεία των [[ΗΠΑ]] το [[1890]].