Αλ Πατσίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο ανατολικό [[Χάρλεμ]] της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]],<ref name="biochannel">{{cite web|url = http://www.lifetimetv.co.uk/biography/biography-al-pacino|title = Al Pacino Biography|publisher = [[The Biography Channel]]|location = UK|accessdate = March 10, 2010}}</ref> από [[Ιταλία|Ιταλούς]] γονείς. Ο παππούς του καταγόταν από το [[Κορλεόνε]] της [[Σικελία]]ς.<ref name="actors">{{cite episode |series = [[Inside the Actors Studio]]|network = [[Bravo (US TV channel)|Bravo]]|airdate = October 2, 2006|season = 12|number = 20|minutes = }}</ref> Είναι από τους λίγους ηθοποιούς του [[Χόλυγουντ]] που δεν έχει παντρευτεί ποτέ, αλλά παρ'όλα αυτά έχει μια κόρη με την ηθοποιό [[Τζούλι Μαρί]] και δίδυμα με την ηθοποιό [[Μπέβερλυ Ντ' Άντζελο]]. Η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το ''Νάταλι, το Άσχημο Κορίτσι (Me, Natalie)'' το [[1969]].<ref>Grobel; p. xx</ref> Η ερμηνεία του στην ταινία του [[1971]] '' Πανικός στο Νιντλ Παρκ (The Panic in Needle Park)'', όπου υποδύθηκε έναν ηρωινομανή,<ref>{{cite news |first = Robert|last = Colaciello|title = Turn-offs that turn on|url = http://news.google.com/newspapers?nid=1299&dat=19710819&id=V8lHAAAAIBAJ&sjid=7YsDAAAAIBAJ&pg=6534,2997416|newspaper = The Village Voice|publisher = Google News Archive|date = August 19, 1971|accessdate = October 21, 2014}}</ref> τράβηξε την προσοχή του [[Φράνσις Φορντ Κόπολα]], ο οποίος και τον επέλεξε για τον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε στην ταινία ''[[Ο Νονός]] (The Godfather, 1972)'' (για τον ίδιο ρόλο ήταν υποψήφιοι ο [[Ρόμπερτ Ντε Νίρο]] και ο [[Ρόμπερτ Ρέντφορντ]]).<ref name="actors2">{{cite episode |series = [[Inside the Actors Studio]]|network = [[Bravo (US TV channel)|Bravo]]|airdate = October 2, 2006|season = 12|number = 20|minutes = }}</ref><ref>{{cite news |title = 'Godfather' role still defines Pacino|url = http://news.google.com/newspapers?nid=266&dat=19970418&id=IvErAAAAIBAJ&sjid=0mkFAAAAIBAJ&pg=6291,4152266|newspaper = Kentucky New Era|publisher = Google News Archive|date = April 18, 1997|accessdate = October 21, 2014}}</ref> Ο ρόλος του στην ταινία του Κόπολα του χάρισε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα καθώς και την πρώτη του υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου]].<ref name="Grobel; p. xxi">Grobel; p. xxi</ref> Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία ''[[Σέρπικο]] (Serpico, 1973)'', βασισμένη στην ιστορία ενός αστυνομικού που ξεσκεπάζει κύκλωμα διαφθοράς στους κόλπους της αστυνομίας.<ref name="Grobel; p. xxi2">Grobel; p. xxi</ref> Η ταινία του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]], το οποίο έχασε από τον [[Τζακ Λέμον]]. Το [[1974]] πρωταγωνίστησε στο σίκουελ της ταινίας ''Ο Νονός'' με τίτλο ''[[Ο Νονός ΙΙ]] (The Godfather Part II, 1974)'', που του χάρισε την δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.<ref name="Grobel; p. xxi3">Grobel; p. xxi</ref> Το [[1975]] υποδύθηκε έναν άνδρα που διαπράττει ληστεία σε τράπεζα κρατώντας ομήρους τους εργαζόμενους στην ταινία του [[Σίντνεϊ Λουμέτ]] ''Σκυλίσια Μέρα (Dog Day Afternoon, 1975)''. Έλαβε την τρίτη υποψηφιότητα για ''Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου'', αλλά έχασε από τον [[Τζακ Νίκολσον]]. Το [[1979]] έλαβε άλλη μια υποψηφιότητα για [[Όσκαρ]] Α'Αντρικού ρόλου για την ταινία ''...Δικαιοσύνη για Ολους! (...And Justice for All)'' αλλά και πάλι δεν τιμήθηκε με το χρυσό αγαλματίδιο.<ref name="Grobel; p. xxiii">Grobel; p. xxiii</ref>

Έπειτα υποδύθηκε τον γκάνγκστερ Τόνυ Μοντάνα στην ταινία ''[[Ο Σημαδεμένος]] (Scarface, 1983),''<ref>{{cite news|url = http://www.time.com/time/arts/article/0,8599,1859898,00.html|title = Scarface Nation|last = Snyder|first = S. James|date = November 19, 2008|work = Time|accessdate = April 4, 2011}}</ref><ref>{{cite web|url = http://boxofficemojo.com/movies/?id=scarface.htm|title = ''Scarface'' (1983) Box Office|work = [[Box Office Mojo]]|accessdate = December 25, 2007}}</ref>  και το [[1985]] έπαιξε στην ταινία ''Επαναστάτες (Revolution)'', που όμως ήταν εμπορική αποτυχία, εξαιτίας της οποίας έκανε τέσσερα χρόνια να εμφανιστεί ξανά σε ταινία.<ref>Grobel; p. xiv</ref> Όμως το [[1990]] ήρθε η δεύτερη υποψηφιότητα για [[Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου]] για την ταινία του [[Γουόρεν Μπίτι]] ''Ντικ Τρέισι (Dick Tracy)'' και η καριέρα του απογειώθηκε εκ νέου. Ακολούθησαν η ταινία ''Φράνκι και Τζόνι (Frankie and Johnny, 1991)'' με συμπρωταγωνίστρια την [[Μισέλ Φάιφερ]], η ταινία του [[1992]] ''Οικόπεδα με Θέα (Glengarry Glen Ross)'' για το οποίο έλαβε την τρίτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Αντρικού ρόλου καθώς και η ταινία της ''[[Άρωμα γυναίκας (ταινία)|Άρωμα γυναίκας]] (Scent of a Woman, 1992)'', της ίδιας χρονιάς, με το οποίο βραβεύτηκε τελικά με [[Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου]]. Ακολούθησαν αξιομνημόνευτες ερμηνείες στις ταινίες ''Υπόθεση Καρλίτο (Carlito's Way, 1993)'', ''Ένταση (Heat, 1995)'' με τον [[Ρόμπερτ Ντε Νίρο]], ''Ο Δικηγόρος του Διαβόλου (The Devil's Advocate, 1997)'' με συμπρωταγωνιστή τον [[Κιάνου Ριβς]], ''THe Insider, 1999'' με τον [[Ράσελ Κρόου]] και ''Insomnia'' το 2002. Οι ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε μετά το Insomnia δεν σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία.