Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η παρουσία του Χούκερ στα σύνορα του Νότου με διπλάσια δύναμη απ’ όση διέθετε ο Λη (130.000 έναντι 60.000), ήταν μια στιγμή δοκιμασίας για τον Νότο. Ο Χούκερ μοίρασε τον στρατό του σε δύο μέρη, το πρώτο κατευθύνθηκε ανατολικά απειλώντας την πόλη Φρέντερικσμπουργκ και το άλλο δυτικά να βρεθεί στα νώτα του Λη. Ο Λη φοβήθηκε αρχικά για το Φρέντερικσμπουργκ αλλά διαπίστωσε ότι οι Βόρειοι σταμάτησαν έξω από την πόλη χωρίς διάθεση να προχωρήσουν οπότε κατάλαβε ότι ήταν ένας αντιπερισπασμός. Στη συνέχεια το ιππικό του Χούκερ επιτέθηκε στα νώτα του ΛήΛη, ξαφνιάζοντάς τον αλλά και μόνο στη θέα των λίγων Νότειων ιππέων που ήρθαν να σώσουν την κατάσταση ο Χούκερ προτιμά την τελευταία στιγμή να υποχωρήσει, νομίζοντας ότι κάτι κατάφερε. Ο Λη στηρίχτηκε σε πολλές υποθέσεις για να αναπτύξει το δικό του αντί-σχέδιο: χώρισε τον στρατό του σε τρία τμήματα, έθεσε το κεντρικό σε υποχώρηση τραβώντας τη μεγάλη δύναμη του Χούκερ στην πεδιάδα, έβαλε το δεξί του τμήμα κρυμμένο σε απόσταση περιμένοντας τις εξελίξεις και έστειλε το τρίτο με τον Τζάκσον να επιτεθεί στα νώτα του υπολοίπου του Χούκερ που στρατοπέδευε με την πλάτη στο άγριο δάσος της Γουίλντερνες. Ο Τζάκσον, εκτελώντας 24ωρη πορεία, πέρασε μέσα από το απάτητο δάσος και επιτέθηκε κατά το σούρουπο, όταν ο αντίπαλος στρατοπέδευε για τη νύχτα. Η υποχώρηση των Βορείων ήταν τόσο γρήγορη και χαώδης ώστε παρέσυραν όλο τον υπόλοιπο στρατό σε φυγή προς τα εδάφη του Βορρά, ενώ το κέντρο του Χούκερ εγκλωβίστηκε ανάμεσα στο κεντρικό και δεξί τμήμα του Λη, δεχόμενο πυρά από δύο πλευρές. Ο Χούκερ αγνοώντας την γνώμη των διοικητών του ταξιάρχων Τζορτζ Μιντ και Τζον Ρέηνολτζ που ήθελαν να εξαπολύσουν μια νέα αποφασιστική επίθεση που δικαιολογούσε η αριθμητική τους υπεροχή, προτίμησε μια ατιμωτική υποχώρηση, εξαντλώντας μάλιστα και τη λίστα των στρατηγών που εντυπωσίαζαν τον Λίνκολν. Ωστόσο, κατά τη στιγμή της προώθησης των Νοτίων, ο Τζάκσον, από τη μανία του να κυνηγήσει τον εχθρό του όσο μακρύτερα γινόταν, απομακρύνθηκε πολύ από τις γραμμές του και σταμάτησε όταν πια είχε πέσει το σκοτάδι. Στην επιστροφή προφανώς από σύγχυση εβλήθη από δικές του μονάδες και τελικά πέθανε σε λίγες μέρες. Αυτή ήταν η χειρότερη απώλεια για τον Λη στις μέρες που ακολούθησαν. Ο Λίνκολν μαθαίνοντας τα νέα είπε συντετριμμένος : "Πώς εξηγούν στον λαό ότι 130.000 πλήρως εξοπλισμένος στρατός το έβαλε στα πόδια κυνηγημένος από 60.000 ρέμπελους ; Κανείς πια δεν πιστεύει ότι ο πόλεμος αυτός μπορεί να τελειώσει σύντομα "