Σκαθάρι (αυτοκίνητο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Πόρσε και η ομάδα του, παρά τη δυνατότητα των φθηνότερων εναλλακτικών επιλογών, επέλεξαν τα ακριβότερα ανταλλακτικά στην αερόψυξη, για την καλύτερη απόδοση του κινητήρα στις υψηλές στροφές,. ενώΗ αερόψυξη προτιμήθηκε γιατί το ψυκτικό υγρό [[αιθυλενογλυκόλη]] δεν ήταν τότε παντού διαθέσιμο και διότι τον χειμώνα το νερό πάγωνε εύκολα στα τότε ψυγεία. Επίσης, εφάρμοσαν και καινοτομίες στο σασί, στηστον μηχανήκινητήρα και στο κιβώτιο ταχυτήτων, ανεξάρτητα από το κόστος. Ο Έρβιν Κομέντα σχεδίασε ένα καμπυλωτό και ιδιαίτερα [[Αεροδυναμική|αεροδυναμικό]] αμάξωμα, που αν και ήταν πολύ μαζεμένο, μπορούσε να μεταφέρει 4 ενήλικα άτομα με άνεση. Μάλιστα ο αεροδυναμικός συντελεστής του αρχικού μοντέλου ήταν ''Cd 0,41'' - ένα νούμερο πραγματικά εντυπωσιακό εν έτει [[1938]], όταν και ξεκίνησε η παραγωγή των πρώτων δοκιμαστικών αντιτύπων της τελικής μορφής του Σκαραβαίου, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι 0,41 ήταν και ο Cd της [[Volkswagen Golf#1η γενιά (MkI)|πρώτης γενιάς του Golf]], το [[1974]].<ref>[http://www.maggiolinoweb.it/technique.html#cx Volkswagen Beetle technique/ The Cd of the Beetle.]</ref>

Ως αποτέλεσμα, η παραγωγή του εργοστασίου μετατράπηκε σε πολεμική, κατασκευάζοντας τα πολεμικά αυτά οχήματα, μαζί και το '''Volkswagen Type 82E''', το οποίο ουσιαστικά ήταν η στρατιωτική εκδοχή του Σκαθαριού. Υπάρχει μια εσφαλμένη εντύπωση ότι η παραγωγή της πολιτικής έκδοσης είχε διακοπεί κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. Στην πραγματικότητα, μεταξύ του [[19401938]] και του [[1945]], κατασκευάστηκαν και ορισμένα620 αυτοκίνητα για πολιτική χρήση, αλλά σε μικρές ποσότητες και τα περισσότερα για κάποιους προνομιούχους της Ναζιστικής ελίτ. Για το ευρύ κοινό, ωστόσο, οι προκαταβολές και τα βιβλιάρια για την αγορά ενός αυτοκινήτου κατάντησαν φάρσα. Η επίσημη κοστολόγηση με 990 [[Γερμανικό μάρκο|γερμανικά μάρκα]] δεν κάλυπτε τα έξοδα παραγωγής και η τιμή πώλησης το [[1946]], όταν πραγματικά έγινε διαθέσιμο στο ευρύ κοινό, ξεκίνησε στα 5.000 μάρκα.