Καρβέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Καρβέας ανήκε σε μια [[Παυλικιανισμός|Παυλικιανή]] οικογένεια, και κατατάχθηκε στο [[Βυζαντινός στρατός|βυζαντινό στρατό]], ανερχόμενος στον βαθμό του [[Μανδάτωρ|πρωτομανδάτορα]] (ανώτερος επιτελικός αξιωματικός) υπό τον [[Θεόδοτος Μελισσηνός|Θεόδοτο Μελισσηνό]], τον [[Στρατηγός (Βυζάντιο)|''στρατηγό '']](στρατιωτικό διοικητή) του [[Θέμα Ανατολικών|Θέματος Ανατολικών]].<ref name=":0">{{Cite book|title = Βυζαντινή Ιστορία|last = Χριστοφιλοπούλου|first = Αικατερίνη|publisher = Βάνιας|year = 1993|isbn = |location = Θεσσαλονίκη|page = 215}}</ref>{{Πρότυπο:Sfn|Winkelmann|Lilie|Ludwig|Pratsch|2000|pp = 455–456}}{{Πρότυπο:Sfn|Kazhdan|1991|p = 1107}}{{Πρότυπο:Sfn|Nersessian|1987|p = 79}}

Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 9ου αιώνα, οι Παυλικιανοί είχαν εδραιωθεί ως μια πολυάριθμη και πολεμοχαρής κοινότητα σε όλη τη [[Μικρά Ασία]], αλλά θεωρούνταν αιρετικοί από το βυζαντινό κράτος και συνεπώς υπέστησαν διακεκομμένες διώξεις. Υπό την ηγεσία του πνευματικού και στρατιωτικού επικεφαλής τους, [[Σέργιος-Τυχικός|Σέργιου-Τυχικού]], οργάνωσαν μια σειρά από εξεγέρσεις εναντίον του Βυζαντίου από τα διάφορα οχυρά τους σε όλη τη Μικρά Ασία, κατά καιρούς συνεργαζόμενοι με τους [[Άραβες]]. Ως αποτέλεσμα, η Βυζαντινή αυτοκράτειρα-αντιβασιλέας [[Θεοδώρα (9ος αιώνας)|Θεοδώρα]] ξεκίνησε το 843 ένα πογκρόμ εναντίον των Παυλικιανών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία, στο οποίο φέρεται ότι χάθηκαν έως και 100.000 παυλικιανοί. Μεταξύ των θυμάτων ήταν ο πατέρας του Καρβέα, ο οποίος ανασκολοπίστηκε μετά την άρνησή του να απαρνηθεί την πίστη του.<ref name=":0" /> Κατά συνέπεια, με περίπου 5.000 οπαδούς, ο Καρβέας κατέφυγε στο αραβικό εμιράτο της [[Μαλάτεια|Μελιτηνής]]. Ωστόσο, είναι πιθανό ότι ο Καρβέας και ομόθρησκοί του είχαν καταφύγει σε Αραβικό έδαφος πριν από το πογκρόμ, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του συζύγου της Θεοδώρας, [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλου]] (βασ. 829-842).{{Πρότυπο:Sfn|Vasiliev|1935|pp = 229–231}}

Με τη βοήθεια του εμίρη της Μελιτηνής, [[Αμρ αλ-Ακτά]], ο Καρβέας ίδρυσε ένα ανεξάρτητο Παυλικιανό κράτος με επίκεντρο την Τεφρική στον Άνω [[Ευφράτης|Ευφράτη]], το οποίο περιλάμβανε και τις νεοϊδρυθείσες πόλεις της ΑμάραςΆμαρας και Αργαούς.<ref name=":0" /> Από εκεί, συμμετείχε τακτικά στις επιδρομές των αραβικών συνοριακών εμιράτων στη Βυζαντινή Μικρά Ασία.{{sfn|Nersessian|1987|p = 53}}{{sfn|Vasiliev|1935|pp = 231–232}}{{sfn|Whittow|1996|pp = 310–311}} Σύμφωνα με τον [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Πατριάρχη Φώτιο]], ο Καρβέας ήταν μόνο ο στρατιωτικός ηγέτης της κοινότητας των Παυλικιανών, και δεν είχε διοριστεί κανένας αντικαταστάτης του πνευματικού ηγέτη Σεργίου.{{sfn|Nersessian|1987|pp = 23–24}} Πράγματι, ο Φώτιος αναφέρει ότι αν και ικανός και προικισμένος με πειστική ομιλία, ο Καρβέας ήταν εντελώς χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, και ότι πάλεψε λιγότερο για την πίστη του, από ότι για τη δόξα.{{sfn|Winkelmann|Lilie|Ludwig|Pratsch|2000|pp = 455–456}} Σύμφωνα με μια έκδοση του μαρτυρίου των [[42 Μάρτυρες του Αμορίου|42 Μαρτύρων του Αμορίου]], το 845 ήταν στη [[Σαμάρα (Ιράκ)|Σαμάρα]], πρωτεύουσα του [[Χαλιφάτο των Αββασιδών|Χαλιφάτου των Αββασιδών]], με αρκετούς από τους άντρες του.{{sfn|Winkelmann|Lilie|Ludwig|Pratsch|2000|pp = 455–456}} Το 859, μαζί με τον Αμρ σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην απόκρουση μιας επίθεσης των Βυζαντινών στα Σαμόσατα, με επικεφαλής τον αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Γ΄]] (β. 842-867) και του ίδιου του θείου του [[Βάρδας|Βάρδα]], συλλαμβάνοντας πολλούς αιχμαλώτους, μερικούς από τους οποίους έπεισε να ενωθούν μαζί του.{{sfn|Winkelmann|Lilie|Ludwig|Pratsch|2000|pp = 455–456}} Πέθανε το 863, είτε από φυσικά αίτια ή στα χέρια των Βυζαντινών στη [[Μάχη του Λαλακάοντος|Μάχη του Λαλακάοντος]],{{sfn|Kazhdan|1991|p = 1107}}{{sfn|Whittow|1996|p = 311}}  και τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του, ο [[Χρυσόχειρ]]{{sfn|Kazhdan|1991|p = 452}}