42 Μάρτυρες του Αμορίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Δημιουργήθηκε από μετάφραση της σελίδας "42 Martyrs of Amorium" |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Στο 838, ο χαλίφης των Αββασιδών [[αλ-Μουτασίμ]] ηγήθηκε μιας [[Άλωση του Αμορίου|μεγάλης εκστρατείας]] εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που έληξε με την άλωση της πόλης του [[Αμόριο|Αμορίου]], της πρωτεύουσας του [[Θέμα Ανατολικών|Θέματος Ανατολικών]] και γενέτειρας της βασιλεύουσας βυζαντινής [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Αμοριανής δυναστείας]].{{Πρότυπο:Sfn|Foss|1991|pp = 79–80}}
Μετά την άλωση, 42 αξιωματικοί και προύχοντες του Αμορίου πάρθηκαν ως ομήροι στη [[Σαμάρα (Ιράκ)|Σαμάρα]], τότε η πρωτεύουσα του Χαλιφάτου των Αββασιδών. Επανειλημμένες προσπάθειες από τον αυτοκράτορα [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλο]], και μετά το θάνατό του το 842, από τον [[Μιχαήλ Γ΄]] και της αυτοκράτειρας-αντιβασίλισσας [[Θεοδώρα (9ος αιώνας)|Θεοδώρας]] να εξαγοραστούν. απορρίφθηκαν από τους χαλίφηδες. Μετά την άρνησή τους να ασπαστούν το [[Ισλάμ]], εκτελέστηκαν στη Σαμάρα στις 6 Μαρτίου 845.{{sfn|PmbZ|loc = Anonymi (42) (#10542)}}
Μόνο μερικοί από τους 42 είναι γνωστοί κατ' όνομα: * Θεόδωρος Κρατερός, αυλικός ευνούχος και πιθανά ''[[Στρατηγός (Βυζάντιο)|στρατηγός]] ''του [[Θέμα Βουκελλαρίων|Θέματος Βουκελλαρίων]], θεωρούμενος ως ηγέτης των 42 στα αγιογραφικά κείμενα.{{Πρότυπο:Sfn|PmbZ|loc = Theodoros Krateros (#7679)}}
* ο [[Πατρίκιος (τίτλος)|πατρίκιος]] Αέτιος, στρατηγός του [[Θέμα Ανατολικών|Θέματος Ανατολικών]].{{Πρότυπο:Sfn|PmbZ|loc = Aëtios (#108)}}
Γραμμή 14 ⟶ 16 :
== Αγιογραφία και προσκύνηση ==
Η αγιογραφία των 42 γράφτηκε αμέσως μετά την εκτέλεσή τους από τον μοναχό Ευώδιο, ο οποίος χρησιμοποίησε την τύχη τους και την Άλωση του Αμορίου ως κατηγορητήριο και την απόδειξη της θεϊκής τιμωρίας για την εκ νέου υιοθέτηση της [[Εικονομαχία|Εικονομαχίας]] από τον αυτοκράτορα Θεόφιλο.{{sfn|Kazhdan|Ševčenko|1991|pp = 800–801}} Η αφήγηση του Ευωδίου περιέχει ως επί το πλείστον θεολογικές συζητήσεις μεταξύ των ακλόνητων κρατουμένων και διάφορους ανθρώπους —Βυζαντινούς αποστάτες, μουσουλμάνου αξιωματούχους, κλπ'''.'''— που στάλθηκαν για να τους πείσουν να προσηλυτιστούν κατά τη διάρκεια της επταετούς φυλάκισής τους. Η εκτέλεσή τους στη συνέχεια πραγματοποιείται από Αιθίοπες σκλάβους στις όχθες του [[Ευφράτης|Ευφράτη]]. Η αγιογραφία του Ευωδίου είναιι το «τελευταίο παράδειγμα για το είδος του συλλογικού μαρτυρίου», και διαδόθηκε ευρέως, με αρκετές παραλλαγές του θρύλου των 42 Μαρτύρων που εμφανίζονται σε μεταγενέστερους συγγραφείς.{{Πρότυπο:Sfn|Kazhdan|Ševčenko|1991|pp = 800–801}}
Η εορταστική ημέρα των 42 Μαρτύρων είναι η [[Πύλη:Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/6 Μαρτίου|6 Μαρτίου]], ημέρα της εκτέλεσής τους.{{sfn|Kazhdan|Ševčenko|1991|pp = 800–801}}Εικονογραφημένες παραστάσεις των 42 είναι σπάνια στη βυζαντινή τέχνη, σε αντίθεση με το ανάλογα αυτών, τα [[Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες|40 Μαρτύρων της Σεβάστειας]]. Όταν απεικονίζονται, αντιπροσωπεύεται απλά ως μια ομάδα αξιωματούχων με αυλική ενδυμασία.{{sfn|Kazhdan|Ševčenko|1991|pp = 800–801}}
== Παραπομπές ==
| |||