Πολιτεία του Πλάτωνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:214B:8215:5900:98F:8219:12DE:7EF3 (συνεισφ.),...
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πλάγιος τίτλος}}
{{clear|right}}{{Δίγλωσση επιγραφή
| κείμενο1 = [[Αρχείο:Plato-raphael.jpg|center|100px]]
Γραμμή 44 ⟶ 45 :
Το σκηνικό του διαλόγου τοποθετείται στην κατοικία του Πολέμαρχου στον [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Ο δραματικός χρόνος είναι το [[421 π.Χ.]]. Ο όλος διάλογος περιγράφεται από τον [[Σωκράτης|Σωκράτη]], την επομένη της ημέρας που έλαβε χώρα.
 
Ο Σωκράτης και ο [[Γλαύκων]] είχαν πάει στον Πειραιά για να παρακολουθήσουν τα [[Βενδίδεια]], γιορτή της θρακικής θεότητας [[Βένδις|Βένδιδος]], που από πολλούς ταυτίζεται με την [[Άρτεμη]]. Στην επιστροφή προς την [[Αθήνα]], πέρασαν από την κατοικία του Κεφάλου, όπου κι έγινε η συζήτηση ανάμεσα στους προαναφερομένουςπροαναφερόμενους. Από το 2ο βιβλίο κι έπειτα, κύριοι ομιλητές είναι ο Σωκράτης και οι δύο μεγαλύτεροι αδερφοί του Πλάτωνα.
 
== Δομή ==
Γραμμή 102 ⟶ 103 :
Ωστόσο, υπάρχει κινητικότητα ανάμεσα στις τάξεις, καθώς η Ιδεώδης Πολιτεία βασίζεται στην ''αριστοκρατία του πνεύματος''. Αν από χρυσούς γονείς γεννιόταν διαφορετικό παιδί ή αντίστροφα, σε κάθε περίπτωση όφειλαν να το στείλουν στην τάξη όπου πραγματικά ανήκε.
 
Ο Πλάτωνας προτιμούσε κάτι τέτοιο, ακόμη και λάθος, όπου όλοι οι άνθρωποι θα συνέχιζαν ευτυχισμένοι τη ζωή τους, παρά μια [[δημοκρατία]], όπου θα κυριαρχούσε ο όχλος και θα επερχόταν δυστυχία. Ο χαρακτηρισµόςχαρακτηρισμός "γενναίον" σχετίζεται µε το σκοπό για τον οποίον λέγεται: να πεισθούν οι πολίτες ότι πρέπει να αισθάνονται αδέλφια για να εξασφαλιστεί η διατήρηση και ευδαιμονία της πόλεως. Ο [[Αριστοτέλης]] στα ''[[Πολιτικά]]'' και στα ''[[Ηθικά Νικομάχεια]]'' επικρίνει τη θεωρία αυτή και υποστηρίζει ότι θα προκαλεί στάσεις (εξεγέρσεις) στην πόλη και δε θα συµβάλλει στην ενότητά της.
 
=== Αλληγορία του σπηλαίου ===
Γραμμή 108 ⟶ 109 :
"H ''αλληγορία του σπηλαίου'' του Πλάτωνα", Jan Saenredam, 1604
]]
Η Πολιτεία περιλαμβάνει την '''[[Αλληγορία του σπηλαίου]]''', με την οποία ο [[Πλάτων]] εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του.
 
Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Μια ομάδα ανθρώπων ζουν σε ένα σπήλαιο όλη τους τη ζωή, αλυσοδεμένοι σε έναν τοίχο, χωρίς να μπορούν να δουν έξω από το σπήλαιο, ούτε να δουν πίσω τους, όπου βρίσκεται μια φλόγα που φωτίζει τα αντικείμενα που κινούνται και ρίχνει τις σκιές τους στα τοιχώματα του σπηλαίου. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν αυτά τα σχήματα με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι πραγματικές.